- 13 Eylül 2015
- 21.919
- 68.884
- 598
Neden çekiniyor çıkarmıyor sizce?Zekada özür?Vücutta anomali?Yine diyorum bir bebeği en çok annesi düşünür. En çok annesi sever. En çok annesi kıyamaz. Bu kadının yaptığı vahşetmiş gibi lanse ediliyor. Evet çok bilinçsiz ve rahatını düşünen bir kadın ama bilemiyoruz ki belki insanlardan çekiniyor çıkarmıyor beşikten. Sebebini bilmeden kötü yorum yapamam. Bebeğim adına endişelenmeyin zira size düşmez.
evet dünyaya getirilen her çocuktan biz de sorumluyuz. sokakta dayan yiyen bir bebek görünce başka tarafa bakıyorsak bizde aynı şiddete ortak oluyoruz. o annesi diye çocuğun%100 sahibi değil. bebek dünyaya gelirken annesi ona fikrini sormadı, belki onun annesi olmasını istemeyecekti başkasını seçecekti. madem doğuruyorsun bakmak zorundasın en iyi şekilde bu fedakarlık değil zorunluluk ve insanlık görevidir. benim evim pis bulaşıklar yığılı ütüler birikmişken bebeğimle yorgunluktan bayılana kadar oynamak zorundayım bebek uyur veya başkasına kısa süreliğine emanet ederim veya o mutlu şekilde kendi kendine oyalanacak bir şey bulur o zaman benim diğer görevlerime zaman kalır.Neden çekiniyor çıkarmıyor sizce?Zekada özür?Vücutta anomali?
Bunlar,hatta daha ağırı bile olsa kadını haklı görmeli miyiz?
Anneler kıyar,hepsi değil elbette,fakat gözünüzü açıp biraz çevrenize bakmanızı,gerçek dünyayı görmenizi tavsiye ederim size.Çok iyimsersiniz(!)
Fakat sizin gibi iyimserler pembe gözlüklerini çıkarmadığı için kimbilir kaç çocuk ziyan oluyor.
Ve evet sizin çocuğunuzu düşünmek bana da düşer.Çünki ben umursamaz değilim.
Ve çocuklarımız bizim malımız değil,her türlü tasarrufu bize ait değil.
Onlar birer birey ve bu toplumun temel taşlarıdır.
Bize düşen ruhen ve bedenen tam sağlıklı olarak hayata hazırlamak,toplumdaki yerlerine layık insanlar olmalarını sağlamaktır.
Belki bebeği rahatsz belki tedavi görüyor ama bu kadın söyleyemiyor belki koştura koştura rehabilitasyon merkezlerine götürüyordur bunu bilebilirmiyiz etraftan saklıyor olabilir. Şikayet etmek de acı sonuçlar doğurabilir. Konu sahibinin arkadaşının bir sosyal hizmet yetkilisine bunu danışması gerek. Ya da biri güzellikle açık açık soracak neden bunh yaptığınıNeden çekiniyor çıkarmıyor sizce?Zekada özür?Vücutta anomali?
Bunlar,hatta daha ağırı bile olsa kadını haklı görmeli miyiz?
Anneler kıyar,hepsi değil elbette,fakat gözünüzü açıp biraz çevrenize bakmanızı,gerçek dünyayı görmenizi tavsiye ederim size.Çok iyimsersiniz(!)
Fakat sizin gibi iyimserler pembe gözlüklerini çıkarmadığı için kimbilir kaç çocuk ziyan oluyor.
Ve evet sizin çocuğunuzu düşünmek bana da düşer.Çünki ben umursamaz değilim.
Ve çocuklarımız bizim malımız değil,her türlü tasarrufu bize ait değil.
Onlar birer birey ve bu toplumun temel taşlarıdır.
Bize düşen ruhen ve bedenen tam sağlıklı olarak hayata hazırlamak,toplumdaki yerlerine layık insanlar olmalarını sağlamaktır.
Evim temiz kalsin diye sıkintisini ,esine veya baskalarina kizip sinirini cocugundan cikaranlardanda nefret ediyorum.Bizde de vardi oyle bir akraba cocuguna hic cekinmeden herkesin icinde vurmustu .Yerimden nasil kalktigimi bilmiyorum .Oyle bir ittimki kadini cocugu kendime cektim.Napiyorsun sen diye bagirdim .O da yaptigina pisman oldu . Cok kez uyarmistim.Sinirlerine hakim olmayi ogren diye.Bir gun ben seni dovucem diye.Baskalarina laf soyleyemiyorlar sinirlerini kendi savunmasiz cocuklarindan cikariyorlar.Bende üst komşumun sürekli çocuğuna aşırı bağırıp hakaret etmesinden ve temizlik yaparken çıldırıp çocuğu ağlama krizlerine sokmasından dolayı aşırı üzülüyordum da bunu okuyunca bizim ki daha masum kaldı en azından arada çıkartıp hava aldırıyor
Bu nasıl bir şey Allah'ım!!! Bu nasıl bir şey!.. Bazen Dünya dursun, kıyamet kopsun istiyorum! Dayanamıyorum!!!Nerden başlasam bilemiyorum üniversiteden yakın dostum haber verdi kendisi evli ve çocuguyla çok ilgisiz sürekli temizlik yapan,misafir çağıran bı komşusu var ve 2 yaşında yavrusu.sorun şu ki bu yavruya annesi evcil hayvan gibi davranıyor diyor.beni aradı o çocuk için ne yapabilirim oturdum ağladım dün diyor.Çocuğu park yatak oyun alanından asla cikarmiyormus karşısına TV açıp çocuğu orada yalnız birakiyormus.mesela ona beş çayına gelmiş bebek nerede diye sormuş arkadaşım."amaaaan yatağında ggetirsem durmaz o " demiş.Ya ama burada dolu çocuk var getir demiş.Yok o kimseyle oyun oynamaz o sadece yatağında oynar demiş.neyse tam 3 saat geçti kadın birkez bile bebeği ne durumda bakmadı diyor.sonra baska bir gün ben onlara gittim oturdum çay içtik derken bebek nerede dedim.Yatağında o demiş.Yanına gitmiş arkadaşım çocuk konusamiyormus aç diye göstermiş .Çocuk oradan çıkmak için hep hoplayip düşüyor tekrar çıkmak istiyor ama yapamıyor yorgun düşüyormuş.orada beni çıkar diye baktiginda annesi kızar diye çıkarmadim ama bana bakışı çok acıklı geldi diye ağlamış sonra arkadaşım.keske cikarsaydin dedim ama ilginç tarafı çocuk hiç aglamiyormus.Bı ara sesi yükselmiş bebehin annesi himm o acikmistir deyip o yatağın içine metal tabakla patates koymuş çocuk onu yeyip fırlatmış.İçerden bunlar sesi duyunca yemeği bitirmiş bizimki demiş annesi.arkadasimda çıkar bebeği gezsin deyince aman bize dirlikmi verir,sıcak caymi içirir hem Dr dediki bunun kasları zayıf fazla yürüyüp kosmasin dedi diyor.sonrasinda bebehin yanına gitmişler uyuyakalmış yavrucak o yatağın içinde.nezaman gitsem o çocuk o yatağın içinde birde çocukta anormallik sezdim aglamiyor sadece tuhaf bı gguluyor ama şüphelendim bir rahatsızligimi var diye dedi.Bende annesinin tutumundan öyle dedim ama bilemiyorum.Üzgünüm..Hep aklımda o yavvru ne yapılır bilemiyorm
Tamamen katılıyorum.3çocuğumla eşimin yanında çalıştım.Kimisinin yemeğini,kiminin sütünü yanıma alırdım.Koca valizle eşya taşırdım her gün.Ama benim çalışmamın sorumlusu çocuklarım değildi,hepimize daha rahat bir yaşam için çalışıyorduk.Bu bilinçle onların ne oyunlarını,ne faaliyetlerini eksik ettim.Bazen eve gelip onları yatırınca,yemek yiyemeden uyur kalır,eğer çay içiyorsam 2ci bardağı almaya gücüm kalmazdı.Ama büyüdüler, o günler geride kaldı.evet dünyaya getirilen her çocuktan biz de sorumluyuz. sokakta dayan yiyen bir bebek görünce başka tarafa bakıyorsak bizde aynı şiddete ortak oluyoruz. o annesi diye çocuğun%100 sahibi değil. bebek dünyaya gelirken annesi ona fikrini sormadı, belki onun annesi olmasını istemeyecekti başkasını seçecekti. madem doğuruyorsun bakmak zorundasın en iyi şekilde bu fedakarlık değil zorunluluk ve insanlık görevidir. benim evim pis bulaşıklar yığılı ütüler birikmişken bebeğimle yorgunluktan bayılana kadar oynamak zorundayım bebek uyur veya başkasına kısa süreliğine emanet ederim veya o mutlu şekilde kendi kendine oyalanacak bir şey bulur o zaman benim diğer görevlerime zaman kalır.
Sosyal hizmetlerdeki bebeklerin,çocukların kaç saat beşiklerinde bırakıldıklarını biliyosunuz değilmi???Yani çözüm değil o başka bi çözüm bulmak lazım!!!
Yığınla bilimsel araştırma var. Bebeği uyaricalardan mahrum bırakırsaniz bedensel-zihinsel-ruhsal engelli olur. Bu yavrucagi bu cani kadin bu hale getirmiş! Hem sorunu varsa ektra hassas davranması gerekir.Bence bi hastalığı var çocuğun ve kimseye söylemek istemiyor bana öyle geldi belli ki çocukta sorun var 2 yaşında diyosunuz 2 yaşında çocuk me yapar eder çıkar o beşikten
Birisi geldiğinde saklamaya çalışıyo ama tabiki normal değil davranışıYığınla bilimsel araştırma var. Bebeği uyaricalardan mahrum bırakırsaniz bedensel-zihinsel-ruhsal engelli olur. Bu yavrucagi bu cani kadin bu hale getirmiş! Hem sorunu varsa ektra hassas davranması gerekir.
Ne yapsak acaba bu yavru için...
Belki bebeği rahatsz belki tedavi görüyor ama bu kadın söyleyemiyor belki koştura koştura rehabilitasyon merkezlerine götürüyordur bunu bilebilirmiyiz etraftan saklıyor olabilir. Şikayet etmek de acı sonuçlar doğurabilir. Konu sahibinin arkadaşının bir sosyal hizmet yetkilisine bunu danışması gerek. Ya da biri güzellikle açık açık soracak neden bunh yaptığını
Durumun ne olduğunu tam bilmeden burdan konuşmak sanırım bizler için çok kolay konu sahibinden rica edelim çat kapı gitsin bikaç kez bakalım ne durumda çocukBir çok kişi bebek hastaysa anne göstermek istemiyor demiş sanki çok normal bir davranış gibi. Yüzde bilmem kaç zeka özürlü bir çocuk topluma kazandırılabiliyorken bu bebeğin 7/24 orada kuş besler gibi bakılması normal bir çekince mi?
Bir akrabamızın bebeği doğumda beyin felci geçirdi. 2 yaşını geçti ama annesi her yere götürüyor. Neden utansın? Utanmak normal bir davranış değil ki.. Utanmak sorumluluklarını yerine getirmeye engel değil. O kadının tavrı çocukla hiç bir şey paylaşmadığını açık seçik ortaya koyuyor..
Üstelik acıkmış diye haşlanmış patates atıyor önüne çocuğun? Allahım gözümün önünde canlandıkça çıldıracak gibi oluyorum. Bu komşular, arkadaşlar ne geniş insanlar 2 yıldır mal mal bakmışlar sadece..
2 3 sefer söyler sonra çalar kapısını alıp kendi evimde oynatır sosyalleştirirdim o bebeği. Tabi annenin kafasına vura vura anlatırdım.
Birisi geldiğinde saklamaya çalışıyo ama tabiki normal değil davranışı
Durumun ne olduğunu tam bilmeden burdan konuşmak sanırım bizler için çok kolay konu sahibinden rica edelim çat kapı gitsin bikaç kez bakalım ne durumda çocuk
Bu arada öyle kolay değil annenin izni olmadan alıp çocuğu gidemezsiniz suçlu durumuna siz düşersiniz bu defa
Anne baba ters insanlarsa başınızı belaya sokarsınız bu tutumla
Bebek bekliyorsunuz lütfen kendi bebeğinize de bu kadar soğukkanlı olmayın.Canım o onun annesi. Ve kimse o kadından daha fazla düşünemez bebeğini. Evde misafiri olduğu için o günlük beşiğinde vakit geçirsin diye bırakmıştır. Belki de her misafiri geldiğinde öyle yapıyordur. Yapılabilecek pek bişey yok.
Evet bilinçsiz bi anne belki ama siz bişey yapamazsınız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?