pek arkadaşım yok, çocuğu da bırakıp yalnız çıkanları kıskanıyorum

çocuğunuz 3 yaşına gelmiş artık. tam da dışarı çıkıp eğlenmelik yaşları. yanınza alın onu. gidin bir parka bahçeye ohh mis. o eviniz dağınık diye görüşmediğiniz arkadaşınızı da oraya çağırın simit-çay bi de salıncak oldu mu bitti zaten bu iş. hani çocuk 20 günlük, 6 aylık filan olur anlarım da artık büyümüş. hayatınızı onunla yaşayacaksınız.
 
daha çok küçük ve yeni tabi herşey. oğlum hiperaktiv benim (teşhisli ) daha tek başıma yeni dışarı çıkabiliyorum. yaşayan bilir olarak söylüyorum herşey geçiyor. sadece 1 2 sene daha. ama bu süreçte kurallar koymaya başla. ipin ucunu kaçırma. sabır et. sonra başardığın durumla gurur duyuyorsun.. ev işi her türlü yapılıyor hele bunlara hiç takılma.
5.5 oğlum 5 aylık kızımla evim tertemiz ama bana sor oğlumu bu hale sokana kadar neler yaşadım. sabır sevgi disiplin..
 
Maşallah size. Bende o günleri bekliyorum işte ama nasıl olacak pek de bilmiyorum.
 
Çay demleyip termosa koyun bir tepsi de tuzlu poğaça yaptınız mı gelsin sohbet muhabbet. Parkta oturup hem dedikodu yaparsınız hem de çocuklar uzun uzun oynar

hayali bile guzel wallaha yapmam lazım, bır arkadasa teklıf edeyım bakalım ne olucak 2 kere teklıf ettım mı gelmezse baskasına sorarım, olabilir guzel çözüm sonucta parka sureklı gıdıyoruz bırıyle gıderım
 
Ya neden samimi olmak istemiyorsunuz anlamadım? Birinin size gelmesinden mi korkuyorsunuz? Mesajlara niye cevap veremiyorsunuz?

samimiyetı sevmıyorum artık pek, zırt kapı gelme ıhtımallerı vs, sınır da koyamıyorum o yuzden hıc gorusmemeyı sectım ama bu da cok yalnızlıga sebep oluyor
 

galıba gırdım sanırım onu düşündüm bugun, bır de hayatta en sevdıgım seylerden bırıdır yemek yemek, dıyetteyım dogum kılolarını hala atamadım dıye dıyetteyım ne zamandır, guzel zayıflıyorum ama sanırım yemek de benı mutlu edıyordu ondan da muhtaç kaldım
 

bana da cocuguna cocuk dıyenler garıp gelırdı hatta bır kız arkadasım sureklı cocugundan cocuk dıye bahsederdı şöyle soyleme derdım, cocuk baskasınınmış gıbı veya sevmıyor gıbı, ama ondan alışmışım sanırım ıtıcı gelıyor bılıyorum
 

bız de cıkıyoruz cıkmaya ama sureklı koşturma içinde, yani 3 saat cıkıyoruz bazen ama ben ıstedıgım magazaya ıyıce bakamıyorum alelacele elıme ne gelırse alıp cıkıyorum duramıyoruz öylece, veya kuafor, ben ayrı da kalamıyorum bırakayım dıyorum ayrı kalamıyorum o da var 2 saat sonra ne yapıyor gıttıgım yerden dönüyorum zaten sadece sımdıye kadar hastanelere gıttım aslında. böyle ıste, tesekkurler destek oldugunuz için bır nebze olsun rahatladım kafam dagıldı.
 
ya ben oğlumla ana-oğul olarak hiç biyere gidemedim..çünkü çok hareketliydi tek başıma kontrol edemiyordum. daha yeni sinemeya çarşıya çıkmaya başladım oğlumla. ama benim k.valide annem çok destekti çok bakıyolar çocuklarıma. eşimle nezaman istesem tek dışarı çıkıyorum ben. k.valideye rica et anlat durumunu huyuna git biraz mutlaka ayda 1 gün bakar o kadar değildir. sadece bence kendini ifade etmekte zorlanıyorsun. ama bu günler inan geçiyor çocuğunla başbaşa olmanın keyfini çıkar benden söylemesi :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…