şu aşka bakar mısınız?
püsküütüm kuyruklu meleklere kucaklar, kalpler dolusu sevgiler, selamlar gitsin
bizlerle bu aşkı andığın için teşekkür ederim... ne şanslı kadınmışsın sen... farkıdasındır eminim... eşin de ne şanssız bir erkekmiş ki seni hep dünya yakışıklılarıyla paylaşmak zorunda kalmış...
göz temaslarına bittim, o otoriter duruşu gidip nasıl da bebek gibi yumuluyor kucağına... yan yan yatarken sen onu okşuyorsun o da seni sanki...
ve en son o sarılma sahnesi bitirdi beni de... eski dostlarımdan hatırlayarak her karede... eski değiller aslında yanlış söyledim yer değiştiren uzaklara giden dostlarımı...
çok mantıklı geliyor düşününce, o masum suçsuz canlar tabii ki...
prensesçim üzülme diyemem biliyorum ama his'in de dediği gibi ne mutlu ki onlara hayattayken mutlu bir yuva vermişsiniz, vermişiz.. keşke daha uzun olsa ömürleri, daha dayanıklı bünyeleri olabileydi... annem bir daha acı kaldıramayacağını düşündüğünden üsteleyemiyorum, ancak evlenince tekrar kedimiz olabilecek... ama onu bile düşünmek dağlıyor beni bazen, naaparım sonra diye... aslında neyin garantisi var tabii ki, ama gel-gitler yaşanıyor bir de bu acıları hatırlayınca...
en sağlıklısı sanırım doğanın acı bir oyunu kabul etmek... çok zor da olsa... dediğin gibi buradan paylaşıp, anarak acıları hafifletmek... yeni canlara kucak almak...
ya derim hep püsküüt de korksaydı? luluta cesaret edemeseydi? bu aşktan mahrum yaşayacaktı? lulut da kendine aşık böyle bi kadından uzaklarda... en büyük örneklerimden...
sen de tabii kii, his de ... diğer arkadaşlar da...