Şansıma kedim de benim gibi tembel. Arada kudurmak gelse de içinden bir kaç yolluğu kaldırıp duruluyor. 6 yıldır hiç yalnız lavobya giremedim. Sandalyelerimi, bir adet koltuğumu pert etti gözüme gelmedi bile. Kızgınlık döneminde batırdığı yatak, yorgan saymıyorum bile. Hepsinin çözümü var. Evimde koku olduğuna inanmıyorum ama, bir kaç evimde hiç olmadı misal. Evin hava sirkülasyonuyla çok alakalı bu durum. Evime gelenler kedimi görünce şaşırırlardı.Tırnaklarını kesmiyorum, bir kaç denemeden sonra vazgeçtim, kendisi güzel hallediyor, üç dört kere yıkadım ama mis gibi kokar. Tüy döker süpürürüm.
Ama ben bunlara kendimi hazırlamıştım. Sevgisi çok ayrı. Şehir ve evler değiştirdim, uçak ve araba yolculuğu yaptık birlikte. Hiç terketmeyi düşünmedim. Tüm bunlara rağmen evde bakılabilecek en kolay evcil kedi diye düşünüyorum. Siz yine de şimdilik almayın. Evde bir birey bu kadar tepkiliyse o iş olmaz. Ya da ne bileyim herşeyine katlanıcaz diyorsanız bir yavruyu kurtarmak ne güzel. Bilemedim. Bazen şansa çok uslu çıkabiliyorlar. Hastalıkta sağlıkta bırakmam diyorsanız neden olmasın.