üniversite okumadığma yada meslek sahibi olmadığıma liseyi bitirip evliliği tercih ettiğime,eşimle mutluyum ama okumanın kıymetini evlendikten sonra anladım fena mı olurdu sanki bende çalışsaydım,eşimin ailesi tarafından daha kıymetli olurdum belki(çok sorunlar yaşadık) mesleğim olsaydı.kuaför olmayı cok istedim cok yetenekliyim ama olmadı ve ben artık anne oldum , evde çamaşır bulaşık bebek koca derken sanki gençlime yazık oldu ,kaynanamdan hiçbir farkım yok ,o da evde torun bakıyor yemek iş güç...onla aynı seviyede gibi hissediyorum kendimi bu bana çok koyuyor,bekarken eşim bişeyler yapmama hep mani oldu keşke onu dinlemeseydim keşke..yaşım 24 altı aylık kızım var sizce herşey için çok mu geç
ne yani hayatım bundanmı ibaret artık
bebeğime bakacak kimse yok kaynanam ve annem uzak bakıcı falanda tutamam durumum yok
paylaşmak istedim!



