23 yaşında kardeşim,eşimin kardeşi de olmaz olsun salak resmen kandırıyo,eşim de beni öyle kandırmıştı gerçi...engel olmak istiyorum hatta gecelerdir uyku uyuyamıyorum ama emin olun o kadar baskı altındayım ki tek özgürlüğüm akşamdan akşama yalnız kaldığım bi kaç saat içinde internete girmek, kız kardeşimi uyarırsam benden bilinecek,aslında üstü kapalı uyarıyorum da ama aramızda bişey yok abla diyip kestirip atıyo görünen köy kılavuz istemiyo işte...
kızlar herkese iyi geceler. ara sıra takip ediyordum ama artık derdimi paylaşmak için üye olmak istedim.lütfen görüşlerinizi benden esirgemeyin.ben 28 yaşında 3 yıllık evli 2 yabancı dili olan,yüksek lisansını bitirmiş ingilizce işletme mezunu bir kadınım.eşimle yüksek lisansımı bitirdiğim yılın eylül ayında tanıştık (keşke hiç tanışmasaydık). verdiği sözlere rağmen evlendikten sonra doğu da ki ailesinin yanına yerleştik. maddi olarak durumları çok çok iyi ama ne benim ailemle ne de benimle uyumlu tek bir yanları bile yok,ben insan ayıran biri değilim ama davul bile dengi dengineymiş çok sonra anlayabildim...senelerce kendimi geliştirmek adına yapmadıığım fedakarlık kalmamışken şimdi tek yaptığım eşimin ailesine kendimi beğendirmeye çalışmak(ki saolsunlar hiç birşeyden memnun kalmayan acayip insanlar kendileri...)yaptığım sadece sabahın köründe önce kayınpederime sonra eşimin bekar kardeşine kahvaltı hazırlamak.evime yatmadan yatmaya geçmem bile göze batıyo.eşimi seviyorum hala biraz ama ne haldeyim o bile anlamıyo.ailesine karşı hiç savunulacak bi tarafım yok ona göre.bişey diyecek olsam saçmalıyorum gibi garip garip yüzüme bakıyo,haddini bil der gibilerinden...berbat bi haldeyim üstelik 5 aylık hamileyim,ki bu da kesinlikle planlı değildi.hayatımın hiç bi anında mutlu değilim artık,o kadar vasfım olmasına rağmen yaptığım iş hizmetçilik artık,kendini savunamayan aptal bi insan oldum çıktım,söylemeye bile utanıyorum ama bi keresinde kayınpederim sırf çay açık diye bardağı bana doğru fırlattı ,ağladığımı gören kocama anlatınca ee ne var bunda demli sevdiğini biliyosun ama demez mi...ben artık kime neyi anlatıyım.aslında benm sizden yardım istediğim konu;istanbulda çok güzel bi bölüm okuyan kız kardeşimle işi gereği 10 günde bi istanbula giden eşimin kardeşinin yakınlaştıklarını öğrendim,hatta bunu eşim de öğrenmiş.sırf o biliyo diye engel olamıyorum benim engel olduğumu anlarsa durum çok daha kötü olur çünkü,,,elim kolum bağlı.korkuyorum da açıkçası,çünkü evliliğimiz ilk senesinde kavga edip ailemin yanına gitmek istediğimi söylediğimde açık açık tehdit ettiler beni...öyle çaresizim ki,lütfen fikirlerinize çok ihtiyacım var...uzun oldu ama okuyanlara şimdiden çok teşekkür ederim...
çok üzüldüm ama anladııgım kadarıyla siz eşinizi çok sevdğinizden cok fazla fedakarlık yapmıssınız taviz vermişssiniz ama iş artık başka boyutlara gelmiş.bence eşinizi alıp başka bir şehire yerleşin en en ılımlı yön bu gibi.ama eşinizinde size destek olması lazım o da bence pek mümkün değil ..çıkmamdım işin içinden allah yardımcızın olsun yakızlar herkese iyi geceler. ara sıra takip ediyordum ama artık derdimi paylaşmak için üye olmak istedim.lütfen görüşlerinizi benden esirgemeyin.ben 28 yaşında 3 yıllık evli 2 yabancı dili olan,yüksek lisansını bitirmiş ingilizce işletme mezunu bir kadınım.eşimle yüksek lisansımı bitirdiğim yılın eylül ayında tanıştık (keşke hiç tanışmasaydık). verdiği sözlere rağmen evlendikten sonra doğu da ki ailesinin yanına yerleştik. maddi olarak durumları çok çok iyi ama ne benim ailemle ne de benimle uyumlu tek bir yanları bile yok,ben insan ayıran biri değilim ama davul bile dengi dengineymiş çok sonra anlayabildim...senelerce kendimi geliştirmek adına yapmadıığım fedakarlık kalmamışken şimdi tek yaptığım eşimin ailesine kendimi beğendirmeye çalışmak(ki saolsunlar hiç birşeyden memnun kalmayan acayip insanlar kendileri...)yaptığım sadece sabahın köründe önce kayınpederime sonra eşimin bekar kardeşine kahvaltı hazırlamak.evime yatmadan yatmaya geçmem bile göze batıyo.eşimi seviyorum hala biraz ama ne haldeyim o bile anlamıyo.ailesine karşı hiç savunulacak bi tarafım yok ona göre.bişey diyecek olsam saçmalıyorum gibi garip garip yüzüme bakıyo,haddini bil der gibilerinden...berbat bi haldeyim üstelik 5 aylık hamileyim,ki bu da kesinlikle planlı değildi.hayatımın hiç bi anında mutlu değilim artık,o kadar vasfım olmasına rağmen yaptığım iş hizmetçilik artık,kendini savunamayan aptal bi insan oldum çıktım,söylemeye bile utanıyorum ama bi keresinde kayınpederim sırf çay açık diye bardağı bana doğru fırlattı ,ağladığımı gören kocama anlatınca ee ne var bunda demli sevdiğini biliyosun ama demez mi...ben artık kime neyi anlatıyım.aslında benm sizden yardım istediğim konu;istanbulda çok güzel bi bölüm okuyan kız kardeşimle işi gereği 10 günde bi istanbula giden eşimin kardeşinin yakınlaştıklarını öğrendim,hatta bunu eşim de öğrenmiş.sırf o biliyo diye engel olamıyorum benim engel olduğumu anlarsa durum çok daha kötü olur çünkü,,,elim kolum bağlı.korkuyorum da açıkçası,çünkü evliliğimiz ilk senesinde kavga edip ailemin yanına gitmek istediğimi söylediğimde açık açık tehdit ettiler beni...öyle çaresizim ki,lütfen fikirlerinize çok ihtiyacım var...uzun oldu ama okuyanlara şimdiden çok teşekkür ederim...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?