- 5 Ağustos 2015
- 628
- 282
- 103
- 29
Son zamanlarda hayatımdaki problemlerden olsa gerek, bir türlü kendimi mutlu hissedemiyorum. Birseylerin düzelmesi için çaba gösteriyorum ama her seferinde bir umutsuzluk çöküyor içime. Hiçbiseyi değiştiremedigim gibi daha da elime yüzüme bulaştiyorum. Kendimi,hayatımı hep yargılıyorum. Sürekli insanların hayatıyla kendiminkini kıyaslıyorum. Biliyorum bu çok yanlış ama yapıyorum işte. Mesela örnek vereyim çoğu arkadaşım babasıyla arkadaş gibi ama ben konuşmuyorum bile. Babasıyla samimi,güzel ilişkileri olan arkadaşlarıma çok imreniyorum. Bu durumu değiştirmek için çok uğraştım ama olmadı. Beni oldugum gibi sevmiyor çünkü babam. Değiştirmek istiyor. Onun istediği gibi olmadığım için de tavır koyuyor. Neyse. Bunun haricinde birçok şey daha var hayatımda kendimi eksik gördüğüm. Bedenen sağlıklıyım çok şükür ama ruhen sanki her geçen gün daha da mutsuzlaşıyorum. Geçer mi bu durum, bana özgü mü yoksa herkes böyle şeyler yaşıyor mu? Bir destek almayı düşünüyorum artık. Aylardır bu durumdayım. En kötüsü de kendime olan inancımı kaybetmekten korkuyorum. Çok önemli bir sınava hazırlanıyorum şuan ve sırf bu düşüncelerim yüzünden bazen ders çalışamıyorum. Ama biliyorum ki tek şansım sınavı kazanıp kendime herşeyden uzakta yeni bir hayat kurmak. Bunun için de azimli olmam lazım. Ancak dediğim gibi sürekli bir yargılama içindeyim farkındayım kendi kendimi bunaltıyorum bu şekilde ama bir türlü duzelemiyorum