- Konu Sahibi beyazlale_87
-
- #1
öncelikle merhaba
iki gece önce eşime yazdığım mektup
slm........
senin duyarsızlığından ötürü artık sana bişiler yazmıcam diye kendi kendime söz vermiştim ama şu an dayanamıyorum delirecek gibiyim kendime gelemiorum.kendimi çok yalnız çaresiz ve büyük bi ruhsal çöküntü içinde hissediorum.benim ağladığımı görmen vede şu an bunları sana yazıyor olmak beni çook üzüo.senin bana acımanı istemiorum....beni anlayamayacağını da biliyorum.
benim çok kötü bi cocukluğum geçti sana bi çok şeyi anlattım biliorsun.eğer annem beni sevseydi şu an belki yaşadığım üzüntülerin ve sorunların hiç birini yaşamayacaktım...ben annemden ufacık bi sevgi bile görmedim..şimdi yakın davranmaya çalışsada geçmişte bana yaptıklarını unutamıyorum annemden resmen nefret ediyorum .hep dayak yedim hep küçük düşürüldüm hep güvenim kırıldı....başarabileceğim şeyler hayallerim vardı geçmişe dönüp baktığımda başarısızlığımın sebebinin annem ve babam olduğunu görüorum...babam bana çok küçük yaştan beri hep annemle olan sorunlarını sıkıntılarını anlatıp durdu annemle babamın sorunları hep beni yiyip bitirdi.ben hep sevgiyi ilgiyi dışardan aradım... ben herkezden farklıydım ne zaman mutlu bi anne kız görsem ne bilim arkadaşlarımın anneleriyle olan ilişkilerini hep kıskanırdım daha doğrusu üzülürdüm kendime çok üzülürdüm.....halada üzüntüm devam ediyo hala anneme nefretim devam edio......
birini seveyim onunla bi hayat kurayım o beni çok sevsin ben onu çok seveyim beni anlasın acılarımı bana unuttursun yeri gelince anne yeri gelince baba ,dost sevgili olsun istedim.ama hiç bişi hayal ettiğim istediğim gibi olmadı. hala sevgiye hasretim ve beni sevmeyen insanlara nefret doluyum....sana karşıda farkında olmadan bi duvar ördüm senden istediğim sevgi ve ilgiyi görememek aynı şekilde senden soğumama ve senden sevgi ve ilgimi esirgememe hatta sürekli nefret kusmama sebep oldu.bu hisleri taşımayı sürekli asık suratlı mutsuz aciz bi başkasının sevgi ve ilgisine muhtaç biri olmayı istemezdim.bunun suçlusu ben değilim...bitti
eşim hala duyarsız üstelik ruh hastası olduğumu söylüyor
iki gündür aralıksız ağlayıp duruyorum
lütfen yardım edin çok kötüyüm
iki gece önce eşime yazdığım mektup
slm........
senin duyarsızlığından ötürü artık sana bişiler yazmıcam diye kendi kendime söz vermiştim ama şu an dayanamıyorum delirecek gibiyim kendime gelemiorum.kendimi çok yalnız çaresiz ve büyük bi ruhsal çöküntü içinde hissediorum.benim ağladığımı görmen vede şu an bunları sana yazıyor olmak beni çook üzüo.senin bana acımanı istemiorum....beni anlayamayacağını da biliyorum.
benim çok kötü bi cocukluğum geçti sana bi çok şeyi anlattım biliorsun.eğer annem beni sevseydi şu an belki yaşadığım üzüntülerin ve sorunların hiç birini yaşamayacaktım...ben annemden ufacık bi sevgi bile görmedim..şimdi yakın davranmaya çalışsada geçmişte bana yaptıklarını unutamıyorum annemden resmen nefret ediyorum .hep dayak yedim hep küçük düşürüldüm hep güvenim kırıldı....başarabileceğim şeyler hayallerim vardı geçmişe dönüp baktığımda başarısızlığımın sebebinin annem ve babam olduğunu görüorum...babam bana çok küçük yaştan beri hep annemle olan sorunlarını sıkıntılarını anlatıp durdu annemle babamın sorunları hep beni yiyip bitirdi.ben hep sevgiyi ilgiyi dışardan aradım... ben herkezden farklıydım ne zaman mutlu bi anne kız görsem ne bilim arkadaşlarımın anneleriyle olan ilişkilerini hep kıskanırdım daha doğrusu üzülürdüm kendime çok üzülürdüm.....halada üzüntüm devam ediyo hala anneme nefretim devam edio......
birini seveyim onunla bi hayat kurayım o beni çok sevsin ben onu çok seveyim beni anlasın acılarımı bana unuttursun yeri gelince anne yeri gelince baba ,dost sevgili olsun istedim.ama hiç bişi hayal ettiğim istediğim gibi olmadı. hala sevgiye hasretim ve beni sevmeyen insanlara nefret doluyum....sana karşıda farkında olmadan bi duvar ördüm senden istediğim sevgi ve ilgiyi görememek aynı şekilde senden soğumama ve senden sevgi ve ilgimi esirgememe hatta sürekli nefret kusmama sebep oldu.bu hisleri taşımayı sürekli asık suratlı mutsuz aciz bi başkasının sevgi ve ilgisine muhtaç biri olmayı istemezdim.bunun suçlusu ben değilim...bitti
eşim hala duyarsız üstelik ruh hastası olduğumu söylüyor
iki gündür aralıksız ağlayıp duruyorum
lütfen yardım edin çok kötüyüm