Daha önce az çok anlatmıştım ailemle ilgili sıkıntılarımı annemle oturuyoruz eşim ve ben. Evimi ayıracağım bugün ev bakmaya gidiyorum 4 aylık hamileyim.. Ben çok yoğun çalışıyorum 12 saat sezonluk iş olduğu için eşimde benimle beraber. Hiç izin günüm yok 6 ay boyunca çok nadir izin kullandım hastane için. Şükür hiç kimseye eşimse dahil beklentim yok. Kendi kendine yetiyorum hamile halde çalışıyorum. Kendim pişirip kendim yiyorum hamileyim diye özel muamele beklemiyorum eşimden dahi. Annem akşama kadar evde evi temizlenimiyor. Ben temizlemesini istemiyorum zaten. Yediklerini dahi kaldırmıyor onuda geçtim batırdığını dahi eve geliyorum saat 9:30 da mutfağı topluyorum makineyi boşaltıyorum. Kendime birşey ler hazırlıyorum 10:30 oluyor saat ne ara yatıyorum bilmiyorum. Her seferinde bebek konusu açıldığında başkalarının olaylarını anlatıp kimse çocuğa bakmak zorunda değil gibi alttan laf sokuyor ki asla öyle bir beklentim yok. Yapım gereği güçlü kendine yeten yanlız da olsam mücadele eden bir insanım kontrollerime yanlız gidiyorum eşim çalıştığı için. Tüm bu olanlara rağmen anneme çok düşkünüm kırmak istemiyorum yanlız kalırsa birşey olur diye korkuyorum. Aşırı düşkünlüğüm bebekten sonra geçer mi acaba. Aslında kendi hayatıma yön vermem gerekli.O yüzden evimi ayıracağım strese çok sokuyor annem beni. Her seferinde çocuklarım torunlarımdan değerli diyor. Bu kendi düşüncesi saygı duyuyorum.. Hakaretli yorum yapmayın lütfen