- 1 Eylül 2014
- 30
- 8
- 13
- 47
- Konu Sahibi hidennisko
-
- #55.601
Merhaba ,
Uzun zamandır takip etmeme rağmen kendimi yeni toparlayıp hikayemi paylaşmaya karar verdim.
1.5 yıllık uğraştan sonra hamile olduğumu öğrendiğim gün dünyalar bizim olmuştu.8 haftdan sonra kanamalı ağrılı bir hamilelik yaşıyordum miyom vardı ve 7 cm e kadar büyümüştü bebeğe zararı yoktu dışa doğru büyüyordu erken doğum riskimi doktorum hep söylüyordu fakat dinlendiğim bol su içmemi dikkat ettiğim sürece problem yoktu bebeğim gayet sağlıklı büyüyordu. 16 haftayı bitirince tüm sıkıntılarım geçmişti ağrım kanamam yoktu fakat
19 haftalık hamileyken yaklaşık iki ay önce detaylı ultrason için gitmiş olduğum prof.muayne sırasında bebeğin gayet sağlıklı olduğunu herşeyin normal olduğunu kızımızın olacağını anlatırken , sırada rahimde açılma olduğunu ve alttan muayne etmesi gerektiğini söyledi ilk kez duyduğum için ne olduğunu anlamamıştım sadece tedirgin olmuştum daha sonra alttan muayne ederken 2 cm açılma olduğunu ve bu gebeliğin asla devam edemeyeceğini %1 şansımızın olduğunu söylediğinde eşimle birlikte neye uğradığımızı anlamadık dünya başımıza yıkıldı prof hala acımasızca konuşuyor bense hıçkıra hıçkıra ağlıyordum eşim çözüm nediR bebeğimizi kaybetmek istemiyoruz dediğinde prof dikiş atılma ihtimalide olmadığını karar vermemi gerektiğini söyledi doğuştan olana rahim ağzı yetmezliği varMış bende akat bu ilk hamilelikte anlaşılıyormuş ben sürekli ağlarken doktorumla görüşmek istediğimi söyleyebildim sadece prof. Kesinlikle yürümememi heran bebeğin doğabileceğini söyleyince artık ayakta duracak gücü bulamıyordum birkaç oda ilerisindeki doktorumun yanına gidip olanları anlattım ağlayarak elimdeki ultrason görüntülerini gösterdim.oysak
1 hafta önce doktorum muayne etmişti hiçbir problem yoktu.
Prof dediklerini onaylayıp hemen hastaneye yatıracağını öncellikle sakin olmamı tedavi uygulanacağını dikiş için detaylı muayne edip kararverileceğini bu şekilde doğuma kadar dayanabilen kişilerin olduğunu söyledi birazda olsa umutluydum
Bir hafta boyunca hastanede yattım wc bile yasaktı serumlar iğneler fitiller sonrası prof ile. Birlikte doktorum muayne edip serklaja karar vereceklerdi . Muayne sonucunda rahim ağzımın tamamen açıldığı bebeğin doğum kanalına girdiğini artık yapılacak birşey olmadığını erken doğum yapacağımı ve hazır olunca başlayacaklarını söylediklerinde daha fazla duymamak için odadan çıkmak istedim bağıra bağıra ağlayarak odama çıkartıldım eşim ve ailem prof ve kendi doktorumla konuşup yapılacak ne varsa yapılmasını istediler artık hiçbirşey yapılamayacağını ikinci gebeliğimde dikiş atılacağını bunun doğuştan kaynaklı olduğunu söylemişler ve acil doğuma alındım yaşadıklarım çok ağırdı sürekli ağlıyordum ve iki saat doğum yapmayı bekledim doğumhanede doktorum biran olsun yalnız bırakmadı çok destek oldu bebeğimi normal doğumla doğrdum en zor olanı eşini beklemekti meleğim doğduğunda ölmüştü göstermelerini istemedim zaten yeterince zordu . Çok zor günler geçiriyorum hala atlatamadım hergün ağlıyorum bu acı nasıl geçer bilmiyorum bir an önce yeniden hamile kalıp bebeğimi sağlıkla kucağıma almak için dua ediyorum..
Geçen hafta laparoskopik miyom ameliyatı oldum aynı anda laparostopik abdorminal serklaj işlemi yapıldı hamile kalmadan önce yapılan bir serklaj yöntemi daha sağlıklı oluyormuş hamilelik sırasında yapılan serklajın riskleri oluyor benim durumumda bu yöntemin daha sağlıklı olacağını söylediler yedi ay dinlenme süresinden sonra tekrar gebelik düşünebilirmişim ameliyatımın çok başarılı olduğu ve bundan sonraki gebeliğimin daha sağlıklı olacağı söylendi umarım herşey yolunda gider yedi ay sonra yeniden hamillik duygularını yaşama şansım olur yarımkalsn annelik duygularını yeniden yaşamayı çok istiyorum allahın izniyle
Benimle aynı duyguları yaşayan ve bebeğini kaybeden tüm annelere sabır diliyorum
İnşallah Allahın izni ile bebeğimizi kucağımıza alırız
Bu zor günleri buradaki paylaşımları okuyarak atlatmaya çalışıyoyum.bebeğini dikişle dünyaya getiren annnelerin hikayeleri güç veriyor mutlu oluyorum
Çok uzun yazdım farkındayım iki aylık yaşadığım acılardan sonra yazma cesaretim varken içimi döktüm
Uzun zamandır takip etmeme rağmen kendimi yeni toparlayıp hikayemi paylaşmaya karar verdim.
1.5 yıllık uğraştan sonra hamile olduğumu öğrendiğim gün dünyalar bizim olmuştu.8 haftdan sonra kanamalı ağrılı bir hamilelik yaşıyordum miyom vardı ve 7 cm e kadar büyümüştü bebeğe zararı yoktu dışa doğru büyüyordu erken doğum riskimi doktorum hep söylüyordu fakat dinlendiğim bol su içmemi dikkat ettiğim sürece problem yoktu bebeğim gayet sağlıklı büyüyordu. 16 haftayı bitirince tüm sıkıntılarım geçmişti ağrım kanamam yoktu fakat
19 haftalık hamileyken yaklaşık iki ay önce detaylı ultrason için gitmiş olduğum prof.muayne sırasında bebeğin gayet sağlıklı olduğunu herşeyin normal olduğunu kızımızın olacağını anlatırken , sırada rahimde açılma olduğunu ve alttan muayne etmesi gerektiğini söyledi ilk kez duyduğum için ne olduğunu anlamamıştım sadece tedirgin olmuştum daha sonra alttan muayne ederken 2 cm açılma olduğunu ve bu gebeliğin asla devam edemeyeceğini %1 şansımızın olduğunu söylediğinde eşimle birlikte neye uğradığımızı anlamadık dünya başımıza yıkıldı prof hala acımasızca konuşuyor bense hıçkıra hıçkıra ağlıyordum eşim çözüm nediR bebeğimizi kaybetmek istemiyoruz dediğinde prof dikiş atılma ihtimalide olmadığını karar vermemi gerektiğini söyledi doğuştan olana rahim ağzı yetmezliği varMış bende akat bu ilk hamilelikte anlaşılıyormuş ben sürekli ağlarken doktorumla görüşmek istediğimi söyleyebildim sadece prof. Kesinlikle yürümememi heran bebeğin doğabileceğini söyleyince artık ayakta duracak gücü bulamıyordum birkaç oda ilerisindeki doktorumun yanına gidip olanları anlattım ağlayarak elimdeki ultrason görüntülerini gösterdim.oysak
1 hafta önce doktorum muayne etmişti hiçbir problem yoktu.
Prof dediklerini onaylayıp hemen hastaneye yatıracağını öncellikle sakin olmamı tedavi uygulanacağını dikiş için detaylı muayne edip kararverileceğini bu şekilde doğuma kadar dayanabilen kişilerin olduğunu söyledi birazda olsa umutluydum
Bir hafta boyunca hastanede yattım wc bile yasaktı serumlar iğneler fitiller sonrası prof ile. Birlikte doktorum muayne edip serklaja karar vereceklerdi . Muayne sonucunda rahim ağzımın tamamen açıldığı bebeğin doğum kanalına girdiğini artık yapılacak birşey olmadığını erken doğum yapacağımı ve hazır olunca başlayacaklarını söylediklerinde daha fazla duymamak için odadan çıkmak istedim bağıra bağıra ağlayarak odama çıkartıldım eşim ve ailem prof ve kendi doktorumla konuşup yapılacak ne varsa yapılmasını istediler artık hiçbirşey yapılamayacağını ikinci gebeliğimde dikiş atılacağını bunun doğuştan kaynaklı olduğunu söylemişler ve acil doğuma alındım yaşadıklarım çok ağırdı sürekli ağlıyordum ve iki saat doğum yapmayı bekledim doğumhanede doktorum biran olsun yalnız bırakmadı çok destek oldu bebeğimi normal doğumla doğrdum en zor olanı eşini beklemekti meleğim doğduğunda ölmüştü göstermelerini istemedim zaten yeterince zordu . Çok zor günler geçiriyorum hala atlatamadım hergün ağlıyorum bu acı nasıl geçer bilmiyorum bir an önce yeniden hamile kalıp bebeğimi sağlıkla kucağıma almak için dua ediyorum..
Geçen hafta laparoskopik miyom ameliyatı oldum aynı anda laparostopik abdorminal serklaj işlemi yapıldı hamile kalmadan önce yapılan bir serklaj yöntemi daha sağlıklı oluyormuş hamilelik sırasında yapılan serklajın riskleri oluyor benim durumumda bu yöntemin daha sağlıklı olacağını söylediler yedi ay dinlenme süresinden sonra tekrar gebelik düşünebilirmişim ameliyatımın çok başarılı olduğu ve bundan sonraki gebeliğimin daha sağlıklı olacağı söylendi umarım herşey yolunda gider yedi ay sonra yeniden hamillik duygularını yaşama şansım olur yarımkalsn annelik duygularını yeniden yaşamayı çok istiyorum allahın izniyle
Benimle aynı duyguları yaşayan ve bebeğini kaybeden tüm annelere sabır diliyorum
İnşallah Allahın izni ile bebeğimizi kucağımıza alırız
Bu zor günleri buradaki paylaşımları okuyarak atlatmaya çalışıyoyum.bebeğini dikişle dünyaya getiren annnelerin hikayeleri güç veriyor mutlu oluyorum
Çok uzun yazdım farkındayım iki aylık yaşadığım acılardan sonra yazma cesaretim varken içimi döktüm