içimde bir hüzün… dokunsan aglayacakmışım gibi hıçkıra hıçkıra.. aynı zamanda bir neşe.. küçük, yaramaz bir kız çocugu gibi.. karnımda kelebekler.. nedensiz bir heyecan.. şimdi, tam şu anda,bu satırları yazarkenki hislerim bunlar.. sonbahar.. hüzün.. yagmur.. aynı zamanda neşe.. bunlar işte değişimin habercisi benim için.. yeniligin, bilinmezliginin heyecanı ve korkusu, eskiyi geride bırakmanın neşesi aynı zamanda… sonbahar yapraklarını döküp kışa hazırlanırken ben de birçok şeyi geride bırakıp hazırlanıyorum yeni gün'e.. şimdi daha iyi biliyorum kendim için dogruyu, yanlışı,daha açık görüyorum herşeyi.. yaptıgım hatalar büyütüyor beni.. insanın kendi hayatına sanki bir film izliyormuş gibi seyirci kalması ne üzücü.. işte ben bunu yaptım..kendime en büyük cezayı verdim.. yaşamama,gelişmeme,mutlu olmama izin vermedim..hep seyirci kaldım ,isteklerimi geri planda tutup istemekten hep korktum, kendi hayatımı başkalarının oynamasına ben izin verdim..ama artık böyle yaşamak istemiyorum.. eger bu benim hayatımsa, yönetmeni de benim, başrol oyuncusu da.. filmin buraya kadar ki kısmını iyi yönetememiş ve başrol yerine figüranlıgı seçmiş olsamda şimdi hayatımın başrolünü oynamaya, kendim için cesur kararlar almaya ve kendime yatırım yapmaya hazırım.. : ) nerde kalmıştık? hadi başlayalım..
Eki Görüntüle 1251120