Ben ayda bir gidiyorum evlerine.Telefonla bayram seyran haricinde asla aramıyorum.Bazen eşim davet ediyor onları geldiklerinde de hiç bir saygısızlığım olmuyor onlara ama eşimin yakasını bırakmıyorlar.kocan mesafe koyamıyorsa sen tavrını koy ya ailen ya biz diye bu kadar basit.
Gerçekten o kadar haklısın ki..Evlenince bir gün ayrı kalmak istemiyorlar.Bu erkekler evlenince niye aile delisi oluyor anlamiyorum.bekarken yuzlerine bakmazlar evlenince bi gun ayri kalmazlar.madem bu kadar sevgi pitircigi olacaklar evlenmesinler.eş aileleri de illaki herseyin icinde olacak
Asla mesafe koyamıyor.Ne olursa olsun onları haklı görüyor her hatalarına ablasının bana ettiği küfürlere hakaretlere bile bir kılıf uyduruyolar öfke kontrolsüzlüğü var sire ve bu durum artık beni çok çok yıprattıEş mesafe koymadığı sürece bir halt olmaz anca tartışma çıkar
Asla mesafe koyamıyor.Ne olursa olsun onları haklı görüyor her hatalarına ablasının bana ettiği küfürlere hakaretlere bile bir kılıf uyduruyolar öfke kontrolsüzlüğü var sire ve bu durum artık beni çok çok yıprattı
Canım inan bana duymak istediğim şey bu.Ama bunu asla yapmıyor.O kadar terbiyesizliğine rağmen hala onu haklı buluyor.Bana bunu dese zaten ortada sorun kalmayacak.Eşim onları savundukça ben onla tartışıyorum.Ve çok yıprattık artık birbirimizi.Bu erkekler hep mi böyle arkadaşlar ? Ailelerine tapan erkeklerden nefret ettim artık.Bu erkekler evlenmemeliO zaman sen bir seçenek sunmalısın eşine bu şekilde olmaz tamam görümce böyle olabilir ama eşimin en azından hayatım haklısın terbiyesizlik yaptı kusura bakma diyip ablasını ört bas edip senin gönlünü alması gerekir
Arkadaşlar fikirlerinize gerçekten ihtiyacım var ailesi konusunun dışında eşimle başka hiç bir problemim olmuyor.Ama bu olaylar beni öyle yıprattı ki inanın iştahım kesildi kalbimde sürekli bir ağrıyla dolaşıyorum.Çok yorgun hissediyorum kendimi.Güzel bir işim var tek tesellim bu oluyor.Çalışırken unutabiliyorum sadece.Ayda bir görüşmemizde bile burnumuzdan getiriyorlar.Annesi babası sürekli laf sokuyor.Eşimin annesi öyle sinsice hareket ediyor ki eşim ne olursa olsun onu haklı buluyor.İnanın kendi haklılığımı bir türlü kanıtlayamıyorum.Ailesine tapıyor resmen.
Canım inan bana duymak istediğim şey bu.Ama bunu asla yapmıyor.O kadar terbiyesizliğine rağmen hala onu haklı buluyor.Bana bunu dese zaten ortada sorun kalmayacak.Eşim onları savundukça ben onla tartışıyorum.Ve çok yıprattık artık birbirimizi.Bu erkekler hep mi böyle arkadaşlar ? Ailelerine tapan erkeklerden nefret ettim artık.Bu erkekler evlenmemeli
Arkadaşlar merhabalar;
Yaklaşık 2,5 yıllık evliyim.32 yaşında bir görümcem var.Evliliğimin ilk gününden beri kendisiyle hiç anlaşamıyoruz.İnanılmaz bir öfke kontrolsüzlüğü var kendisinin.Mesela bir tartışmamızda bana öyle hakaretler etmişti ki inanın söylesem ağzını açık kalır.Eşim ve aileside onla alakalı her problemde bunu kullanıyorlar öfke kontrolsüzlüğü varmış.Eşinden boşanmış psikolojisi bozukmuş felan filan.Eşim ailesene resmen tapan bir erkek.Onlara asla ama asla hayır diyemeyen asla kıramayan sürekli onlarla olmak isteyen her zaman görüşmek isteyen bi eş..Onların tek bir hatasını kabul etmez sürekli her yaptıklarına bir kılıf bulur.Bu gibi sorunlardan dolayı bazen eşimle aram açılıyor.
Mesela daha bir kaç gün önce olan bir olayı anlatmak istiyorum size.Eşim evlendiğimizde mesleğini değiştirdi.Yani farklı bir sektörde çalışıyor şuan.Şuan ki işinden pek memnun değil ama çok büyük sorunlarda yaşamıyor açıkçası işle alakalı.Ama görümcem sürekli eşime iş arıyor sürekli iş değiştirmesi için baskı yapıyor.Bu işsizlik oranının çook yüksek olduğu günümüzde pat diye işten çıkmak çok büyük bir risk.Yani arkadaşlar yemin ederim kendi halimize bırakmıyorlar bizi.Sürekli bir şekilde dahil olmak istiyorlar.Mesafe koymaktan sürekli tartışmaktan çok yoruldum.Eşimi seviyorum ama böyle giderse hiç istemediğim ayrılık gibi şeyler olacak.Oda asla mesafe koyamıyor ailesine.Lütfen bana bir akıl verin.
Görümcem eşinden boşanmış ve eşimin anne ve babasıyla yaşıyor.Ben onlara gittiğim de oda orda oluyor.İnanın bende asla görüşme taraftarı değilim.Ama ayda bir bile olsa evlerine gittiğim de onunla da iletişim kurmak zorunda kalıyoruz.Bu durum beni de çok rahatsız ediyor.Çünkü onlarda her görüştüğümde bu hakaretler aklıma geliyor.Eşiniz çocuk değil sanırım, işini bırakıp bırakmama kararını da verebilir, şu zamandaki işsizliği siz gördüğünüze göre o da görebilir.
Kardeşi, daha iyi şartlarda olsun diye kadın bakıyordur. Eşiniz rahatsız oluyorsa söylesin.
Ama sizi ilgilendiren bir durum değil bu iş mevzusu.
Bana hakaret eden kimse ile ayda bir de olsa görüşmem.
Siz görüşmeyi tercih etmişsiniz. O da sizin bileceğiniz iş. Kendiniz uzak durun, huzurunuz için eşinize karışmayın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?