Merhabalar, aslında konunun anlaşılır olması için en baştan anlatmam lazım ama çok uzun olur sıkılırsınız diye özetleyerek anlatacağım. Her birinizin yorumu benim için çok önemli lütfen görüşlerinizi haklı olup olmadığımı yazın
13 yıllık evliyim. Konunun sonunda neden nasıl tanımadan mı evlendin diye sormayın çünkü uzun dediğim yer işte orası.
Eşim 12 saat çalışıyor güvenlik görevlisi işe gidip gelirken yolda geçen zaman hergün tıraş olmak vs bunlarla birlikte günün 14 saati yok. Kalan 10 saatte de yemek ve uyku ile geçiyor. Haftanın 6 günü bu şekilde. Kalan 1 günde ise evde ki ufak tadilat işleri yine uyku telefon televizyon izlemek ile geçiyor. Ben kendimi evli gibi hissetmiyorum. İnanılmaz bir duygusal açlığım var. Annemle dertleştiğimde " Kızım size bakmak için çalışıyor işte daha ne istiyorsun" diyor.
Ben eşimle şakalaşmak istiyorum, birlikte sohbet etmek istiyorum, sorunlarımı dinlesin, dalga geçsin, akıl versin. Hadi bugün nereye gidelim lafını mesela ben hiç duymadım. Çok bunalıma girip aynı bu şekilde derdimi ona anlatsam, iyi hadi nereye istiyorsun söyle diyerek zoraki bir yere mutsuz mutsuz gidiyoruz. Akşamları beraber vakit geçirelim desem televizyonu açıp kanalları arıyor. ( dizi yada film izlemek dışında aklına birşey gelmiyor)
Bilmiyor mu acaba iyi bir eş nasıl olunur? Derseniz demeyin. Çünkü milyonlarca kez anlattım çok ağır bir depresyon içerisindeyim. Boşanmak tabiki de aklımdan defalarca geçti. Kendimde o cesareti bulamıyorum. Bir çocuğum var ve maddi olarak onu alıp gidip bakabilecek güçte değilim.
Bu arada bu kadar uzun saat çalışıp aldığı ücret sıradan bir fabrikada 8 saat çalışan birinin aldığı ücretten daha az çık başka bir işe gir bizede zamanın kalsın dediğimde ben böyle rahat bir iş bulamam diyor. Çalıştığı iş diğer özel güvenlikler gibi ayakta uzun süre beklemek gibi zor değil.
Evin tüm yükü, çocuğumuzun sorumluluğu herşeyi bana ait. O ise kiramızı ödüyor faturaları ödüyor. Ekstra harcamalarımızı da oğlumun dil okulu masrafı vs. Ailem karşılıyor.
Özetle bu şekilde arkadaşlar.
13 yıllık evliyim. Konunun sonunda neden nasıl tanımadan mı evlendin diye sormayın çünkü uzun dediğim yer işte orası.
Eşim 12 saat çalışıyor güvenlik görevlisi işe gidip gelirken yolda geçen zaman hergün tıraş olmak vs bunlarla birlikte günün 14 saati yok. Kalan 10 saatte de yemek ve uyku ile geçiyor. Haftanın 6 günü bu şekilde. Kalan 1 günde ise evde ki ufak tadilat işleri yine uyku telefon televizyon izlemek ile geçiyor. Ben kendimi evli gibi hissetmiyorum. İnanılmaz bir duygusal açlığım var. Annemle dertleştiğimde " Kızım size bakmak için çalışıyor işte daha ne istiyorsun" diyor.
Ben eşimle şakalaşmak istiyorum, birlikte sohbet etmek istiyorum, sorunlarımı dinlesin, dalga geçsin, akıl versin. Hadi bugün nereye gidelim lafını mesela ben hiç duymadım. Çok bunalıma girip aynı bu şekilde derdimi ona anlatsam, iyi hadi nereye istiyorsun söyle diyerek zoraki bir yere mutsuz mutsuz gidiyoruz. Akşamları beraber vakit geçirelim desem televizyonu açıp kanalları arıyor. ( dizi yada film izlemek dışında aklına birşey gelmiyor)
Bilmiyor mu acaba iyi bir eş nasıl olunur? Derseniz demeyin. Çünkü milyonlarca kez anlattım çok ağır bir depresyon içerisindeyim. Boşanmak tabiki de aklımdan defalarca geçti. Kendimde o cesareti bulamıyorum. Bir çocuğum var ve maddi olarak onu alıp gidip bakabilecek güçte değilim.
Bu arada bu kadar uzun saat çalışıp aldığı ücret sıradan bir fabrikada 8 saat çalışan birinin aldığı ücretten daha az çık başka bir işe gir bizede zamanın kalsın dediğimde ben böyle rahat bir iş bulamam diyor. Çalıştığı iş diğer özel güvenlikler gibi ayakta uzun süre beklemek gibi zor değil.
Evin tüm yükü, çocuğumuzun sorumluluğu herşeyi bana ait. O ise kiramızı ödüyor faturaları ödüyor. Ekstra harcamalarımızı da oğlumun dil okulu masrafı vs. Ailem karşılıyor.
Özetle bu şekilde arkadaşlar.