Ruhum derdim, hatırlar mısın o günleri? (Sevgi Der Ki, online dergisinden alınmıştır.)
Bir baharda bulmustum seni. ılkbahardı. Kalbimde ilkbaharı yaşamıştı seni ilk gördüğünde. Karşılıklı oturup kahve içmiştik. Sen konuşurken ben gözlerine dalıp gitmiştim, saatler dakikalar gibi geçmişti. Hala bilmem o masada bana ne anlattığını. Ama ne zaman hatırlasam mutlu bir his geçer içimden; bir damla gözyaşıyla...
O masada karar vermiştim, gözlerine bakarken. Seninle evleneceğim. Sen o prenssin demiştim içimden.
Doğum günümde evlenme teklif edecektin ya hani, seni arı sokmuştu sandalyede. Gülmüştüm de bana kızmıştın ya hani, çok kızmıştın hem de, kızgınlıktan ertelemiştin evlenme teklifini...
Sonra yine evlenme teklif etmiştin ama bana, arabada hem de...
Sonra nişanlanmıştık. Gün almıştık o badem bıyıklı bahşiş isteyen memurdan. Hatırlayınca halen gülerim. O gün demiştin ya hani, meymenetsiz bu herif, hayır gelir inşallah bize diye...
Eşyalarımızı seçmiştik özenle, evimizi temizlemiştik. Penceredeki boyayı çıkarırken hani anlıma gelmişti ya temizleyici, camda seni çağırmıştım, düşmek üzereyken, kurtarmıştın ya hani beni. Beni hep kurtaracağını düşünmüştüm Ruhum...
Damatlık almıştık ya sana, hatırlar mısın? Param olmadığı için en ucuzunu alabilmiştim sana. Ama gocunmamıştın hiç, annen söylense de... Pijama takımında büyüktü zaten...
Sonra kavga etmiştik, bir karanlık gecede, bizim evin önünde... Sonra "Erteleyelim" demiştin ya sen, on gün vardı ya hani nikaha işte o gece uyumamıştım ben. Demiştim ya sana hani, ertelenen nikah hiç kıyılmaz diye...Ondan sonraki gece de uyumadım ben, ondan sonraki gecede, ondan sonraki gecede...
Beraber yaşayacağımız evde konuşmuştuk, nikah günü. Sana gel, kot pantolonlarla gidelim, nikahı yapalım, sonra zaten herşey düzelir demiştim. Sen olmaz, babam beni öldürür demiştin. ışte ilk o an anlamıştım sensizliğin yakın olduğunu... Bu işte bir yanlış olduğunu...
Bir sonbahardı seni kaybettiğim gün; hava buz gibi içimi acıtıyordu... Eşyalarımı almıştım temizlediğimiz, oturacağımız o evden, zaten ben evden çıkarken de yağmur başlamıştı. Soğuk bir kandil günüydü, yağmurlu; belki ondan sevmem halen kandilleri...
Giderken demiştin ya hani; belki üç yıl sonra; belki beş yıl sonra ama birgün mutlaka...
Sensiz üçüncü yıl dönümümde Saygılı arkadaşınla konuştum. Bana belki üç yıl, belki beş yıl ama beraber olacağız dedi dedim. Üç yıl geçti; ben hemen geldim, söyle "RUHUM NEREDE" dedim.
Bana unut, dedi. Ona da üç yıl önce unut demiştim dedi... O ağlarken onun yanında mıydın dedi, bilmeden halimi.... Ağlayarak gönderdi beni...
Unutacağım dedim, kendime ben de; yeni bir yol dedim herkese... Birkaç aya kalmadı evlendim zaten düğün dernekle...
Şimdi beş yıl geçmiş, o taze bahar dalgasının üzerinden... Takvime baktım da yine gelmiş yıl dönümü... Ondan herhalde, yıllık hüznüm birikti içimde...
Şimdi gelsen de istemem seni... Geç kaldığından değil; öğrendiğimden seni... Gittiğinin ya üçüncü ya dördüncü ayıydı işe girdiğim... Bir bayan vardı, ablam gibi gördüğüm, o anlattı birgün yeğenini... Aşkı uğruna doktorayı bırakıp gelen yeğenini ve nişanlısını...
Şimdi mutlu bir yuvam var. Veda mektubum bu da; geçmişe, ikimize.... Elveda!
Bir baharda bulmustum seni. ılkbahardı. Kalbimde ilkbaharı yaşamıştı seni ilk gördüğünde. Karşılıklı oturup kahve içmiştik. Sen konuşurken ben gözlerine dalıp gitmiştim, saatler dakikalar gibi geçmişti. Hala bilmem o masada bana ne anlattığını. Ama ne zaman hatırlasam mutlu bir his geçer içimden; bir damla gözyaşıyla...
O masada karar vermiştim, gözlerine bakarken. Seninle evleneceğim. Sen o prenssin demiştim içimden.
Doğum günümde evlenme teklif edecektin ya hani, seni arı sokmuştu sandalyede. Gülmüştüm de bana kızmıştın ya hani, çok kızmıştın hem de, kızgınlıktan ertelemiştin evlenme teklifini...
Sonra yine evlenme teklif etmiştin ama bana, arabada hem de...
Sonra nişanlanmıştık. Gün almıştık o badem bıyıklı bahşiş isteyen memurdan. Hatırlayınca halen gülerim. O gün demiştin ya hani, meymenetsiz bu herif, hayır gelir inşallah bize diye...
Eşyalarımızı seçmiştik özenle, evimizi temizlemiştik. Penceredeki boyayı çıkarırken hani anlıma gelmişti ya temizleyici, camda seni çağırmıştım, düşmek üzereyken, kurtarmıştın ya hani beni. Beni hep kurtaracağını düşünmüştüm Ruhum...
Damatlık almıştık ya sana, hatırlar mısın? Param olmadığı için en ucuzunu alabilmiştim sana. Ama gocunmamıştın hiç, annen söylense de... Pijama takımında büyüktü zaten...
Sonra kavga etmiştik, bir karanlık gecede, bizim evin önünde... Sonra "Erteleyelim" demiştin ya sen, on gün vardı ya hani nikaha işte o gece uyumamıştım ben. Demiştim ya sana hani, ertelenen nikah hiç kıyılmaz diye...Ondan sonraki gece de uyumadım ben, ondan sonraki gecede, ondan sonraki gecede...
Beraber yaşayacağımız evde konuşmuştuk, nikah günü. Sana gel, kot pantolonlarla gidelim, nikahı yapalım, sonra zaten herşey düzelir demiştim. Sen olmaz, babam beni öldürür demiştin. ışte ilk o an anlamıştım sensizliğin yakın olduğunu... Bu işte bir yanlış olduğunu...
Bir sonbahardı seni kaybettiğim gün; hava buz gibi içimi acıtıyordu... Eşyalarımı almıştım temizlediğimiz, oturacağımız o evden, zaten ben evden çıkarken de yağmur başlamıştı. Soğuk bir kandil günüydü, yağmurlu; belki ondan sevmem halen kandilleri...
Giderken demiştin ya hani; belki üç yıl sonra; belki beş yıl sonra ama birgün mutlaka...
Sensiz üçüncü yıl dönümümde Saygılı arkadaşınla konuştum. Bana belki üç yıl, belki beş yıl ama beraber olacağız dedi dedim. Üç yıl geçti; ben hemen geldim, söyle "RUHUM NEREDE" dedim.
Bana unut, dedi. Ona da üç yıl önce unut demiştim dedi... O ağlarken onun yanında mıydın dedi, bilmeden halimi.... Ağlayarak gönderdi beni...
Unutacağım dedim, kendime ben de; yeni bir yol dedim herkese... Birkaç aya kalmadı evlendim zaten düğün dernekle...
Şimdi beş yıl geçmiş, o taze bahar dalgasının üzerinden... Takvime baktım da yine gelmiş yıl dönümü... Ondan herhalde, yıllık hüznüm birikti içimde...
Şimdi gelsen de istemem seni... Geç kaldığından değil; öğrendiğimden seni... Gittiğinin ya üçüncü ya dördüncü ayıydı işe girdiğim... Bir bayan vardı, ablam gibi gördüğüm, o anlattı birgün yeğenini... Aşkı uğruna doktorayı bırakıp gelen yeğenini ve nişanlısını...
Şimdi mutlu bir yuvam var. Veda mektubum bu da; geçmişe, ikimize.... Elveda!
Son düzenleme: