Ayy okurken çok fena oldum ben yaa, benimde 4,5 yaşında bir kızım var.
Neşesi yerinde, iştahı yerinde ve en önemlisi ishal değilse korkmayın hiç. Muhtemelen üşütmüştür. Kusmaları azalarak bitecektir.
2 sene önce bir iş için İstanbul'a gitmem gerekmişti. Kardeşimde Lady'i alıp Özdilek köpek güzellik yarışmasına götürmüş. Tam otobüsten indim, kardeşim telefonda çığlıklar atıyor "abla lady'e köpek saldırdı" diye. Yere yığıldığımı hatırlıyorum, İstanbul'dayım ve çaresizim. Tek söyleyebildiğim şey "yaşıyor mu?" Aklıma sonsuz korkunç senaryo geldi. Saldıran köpek Sivas Kangal olunca, aklıma hiç iyi şeyler gelmemişti. O ana kadar Lady' i bir gün kaybedebileceğimi hiç düşünmemiştim. O duygu felaket. Çok şükür Lady hala bizimle, ama kaybetme korkusu gerçekten çok acı bir duyguymuş.
Ben hep hayal kurdum, kızımdan söz aldım . Daha benim çocuğumla kırlarda koşarak oynayacaklarına dair.
Ayyy neden bunca şeyi anlattım bilmiyorum, iş yerinde bilgisayar başında gözlerimden yaşlar akıyor. Kızınız düzelecek inanın bana.