Saçlarımla birlikte umutlarımıda kestim...

Saçlarını kökünden kesmen
hem de böyle gel-gitli bir duygusallıkla ve kırgınlıkla..
Önce ağlayamamak sonra huzur hissetmek ve ağlamak..
Hiç normal değil..
Çok klişe olacak ama psikolojik yardım almalısın..
 

Bende son zamanlarda ondan ziyade kendi babama kızgındım şimdi de bu saçları yüzüne fırlatıp sevip sahip çıkmayacaktın,koruyup kollamayacak Almanya’da sevgililerinin çocuklarına harcayıp imkanın varken en azından okutmayacaktın madem niye dünyaya gelmeme sebep oldun diye haykırasım var

Şimdi düşününce zaten eşim kendisi enkaz iken enkaz devralmış (tabir biraz tuhaf oldu ama tam da böyle hissediyorum)
Zaaflarıylada başedemeyince gittiği yere kadar deyip uğraşmamayı tercih etti
 
Bulunduğum ülkede imkansız ama ilk fırsatta inşaAllah çok istiyorum bunu
 
Çocuk yetiştirmek ne kadar önemli bir şey bu forumda daha çok anlıyorum. Ya sorunlu çocukluk yaşamış hata üstüne hata yapanlar ya da bu tarz sorunlu çocukluklara sahip olanların kurbanları olmuşlar. Çocuklarınızı sevin.

Konu sahibi size naçizane önerim, psikolojik yardım almanız. Saçınız için üzülmeyin zaten uzayacak. Ama bu kadar kırılma ve alınmanıza neden olan kişi ve olaylar hakkında bir karar ya da uygulama zamanı gelmiş geçmiş belli ki. Eğitim alamamış olmanızdan bahsediyorsunuz bunu telafi etmeye çalışsanız?
 
Konunun başlığını okuyunca kansere yakalandınız sandım.
Allahım korusun.
 
Bende geçen gün belime gelen saçları omzuma kadar kestik ama rahatlamasldim ://
 
Nasılsa uzayacak :)
 
42 yaşındayım ilkokul mezunuyum bu saatten sonra çocuklarımın şu anki konforunu ve eğitim fırsatlarını sağlayacak bir iş edinebilmem çok zor
 
Neden hatalı seçimlerinizin faturasını saçlarınıza ödettiniz?

Eşinizle gelmediniz ki dünyaya. Aslında hepimiz yalnızız. Sadece bazılarımız hayatı daha rahat paylaşıyoruz.

Evliliği becerememiş olabilirsiniz. Ama bir annesiniz. Boşanın bütün enerjinizi çocuklarınıza kanalize edin o halde..

Çocuklarınız kaç yaşında bilmiyorum belki şimdi soracak yaştalardır belki değillerdir. Olmadı ileride fotoğraflarda görüp sorarlar.
"Neden saçlarını böyle kestin anne?" "Çünkü baban beni sevmiyor ilgi göstermiyordu"
Bilinçaltı "annem babam onu sevmediği için mutsuzmuş demekki biri bizi sevmezse kendimizi telef edebiliriz"
Dürüst olmaz yalan söylerseniz de er geç anlaşılır..

Hangimiz pamuklara sarıldık? Ben babamın prensesi olmadım hiç bir zaman. Sonsuz, uçsuz bucaksız bir otokontrol sahibi, sevgisini asla gösteremeyen bir baba ve ev işleri hiç bitmeyen yemek yetiştirmek için yaptığım bir resme bile bakamayacak bir annenin 6 çocuğundan biriyim. Ama bizim için çalışıp kimseye muhtaç etmediler diye avunuyoruz biz.. Bizim neslin geneli böyle büyüdü. Az bir kesim vardır çocuğuyla birebir ilgilenen..

Saçınızın bir teline dahi, sizden sevgisini esirgeyen bir canlıdan daha fazla değer vererek yaşayın bu hayatı.
Tekrar diyorum siz bir annesiniz. Kendinize değer verdiğinizde etrafınıza yaydığınız enerji çok farklı olacak.
 
Son düzenleme:

Bulunduğum ülkede imkansız ama ilk fırsatta inşaAllah çok istiyorum bunu
O zaman bilişsel ve davranışsal terapi kitapları var, onlardan temin edip okuyun. Neredeyse adım adım ne yapmanız gerektiği konusunda çok yardımcı kitaplar. Bu melankolik durumunuzdan kurtulun, ne kadar korumaya çalışsanız da çocuklarınız bu durumun farkındadır. İçten içe siz dahi anlamadan üzülebilirler.
 

Aldatılmak sadece bedenen yapılacak bir olay değildir.
Nasıl namus sadece bacaka arasında değilse aldatmada sanal olduğunda masumlaşmıyor.
Bu seferkinde bu kadar kırılmanızın tek sebebi artık her affedişte kendinizden bir parçayı yok etmeniz.
Kızgın veya nefret duymak birşeyler hissetmek demektir hele ki insan eşine kızgınsa bu “sevdiği” adamdan kötü bişeyler gördüğü içindir.
Kızgındır çünkü hala seviyordur.
Sizin hisleriniz ölmüş.
Muhtemelen evlatlarınız dışında hiçbir şeye karşı sevgin hissedemiyorsunuzdur.
O zaaflarını değiştirmiyor ve sizden katlanmanızı bekliyor ne acı ki sizde kendinizden bunu bekliyorsunuz.
Ama bakın sizin de hatalarınızı o da hoş görüp çekebilir ve birlikte atlatabilirdi..
Kendi zaaflarını yenmek istemeyen bir adam var karşınızda..
Siz ne yapabilirsiniz ki iyileşmek istemeyen bir hastaya?
Sadece emeğinizi gençliğinizi çöpe atarsınız.
Babasız büyümüşsünüz, evlatlarınızın babasız kalmasını istemiyorsunuz anlarım..
Ama o evlatlar akılları erdiği zaman size yapılan zulmü idrak edecek ve sizi suçlayacak belki de..
Böyle bir evde büyütmek o babanın davranışlarına maruz kalmak onun gibi olmalarına fırsat vermek büyük bir vebal..
Oğlunuz vardı sanırım değil mi?
Düşünün erkek çocuk babadan ne görürse onu yapar..
Küçükken anlamıyorlar ama ya büyüyünce?
 
Hepiniz çok haklısınız
bende hem artık tolere edecek gücüm kalmadığından hemde onu belliki yaşamak istediği özgürlüğünden mahrum ettiğimi düşündüğümden bu defa yarım bırakmamak üzere bişeyler yapmak istiyorum
 
Bu ruslarin kadinlari var da erkekleri yok mu alaskina? Git kendine guzel bi adam bul eglendir gonlunu belli ki evdeki okuz cinsinden hayir yok.
 
Saçlarınız uzayana kadar her aynaya baktığınızda neden kestiginizi hatırlayacaksınız ve acınız tazelenecek.

Keşke terapiste gitseydiniz...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…