Allah size sabır versin kızlar :S söyleyecek söz bulamıyorum. Sizlerin tecrübeleri sayesinde daha mantıklı düşünüyorum. Ben izinsiz kardeşimin bile hiçbir eşyasına dokunmam millet ne rahat hayret ettim valla
olsa ilk davayı ben açacağım :))
yazdıklarınızı okuyunca sinirim tepeme çıktı
yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var hanımlar;
eşinizin ailesi size saygı göstersin kıymet versin istiyorsanız hakettikleri gb davranacaksınız,
kocalar sizi koruyacak, ailesinin ağzının payını verecek diye beklemeyin, annesi babası kardeşi söz konusu olunca 5 yaşında çocuk psikolojisine giriverir hepsi
laf başı gelince ayy bizim millet aile olarak birbirine ne kadar bağlı, ayy bizim kültürümüzde çocuklar ömür boyu çocuk kalır ailesi korur gözetir...!
ben olaya hiç o şekilde bakmıyorum, malesef kültürümüzde aileler sınır çizmeyi bilmiyor, gençler evlendi, kendi yuvalarını kurdu bırakalım da kendi yollarını çizsin diye düşünmüyorlar!
çocukların bireyselleşmesine köstek olup durdukları için karaktersiz, sosyalleşemeyen, kendi kararlarını kendi veremeyen 20 yaş üstü veletlerle dolu memleket!
böyle durumlarda hep bir kaç sene sabredin herşey yoluna girecek diye öğüt verilir, çok doğru, bir kaç sene sabredin, ömrün en güzel yılları saçma sapan insanlar yüzünden heba olacak, üstüne bu mutsuz yaşantıya bir birey daha eklenecek, karışgangiller bu dünyadan göçüp gidecek, ama sizin öfkeniz kininiz yüreğinizde taptaze yaşamaya devam edecek... bu son paragraf sadece benimle ilgili
yazdıklarınızı okuyunca sinirim tepeme çıktı
yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var hanımlar;
eşinizin ailesi size saygı göstersin kıymet versin istiyorsanız hakettikleri gb davranacaksınız,
kocalar sizi koruyacak, ailesinin ağzının payını verecek diye beklemeyin, annesi babası kardeşi söz konusu olunca 5 yaşında çocuk psikolojisine giriverir hepsi
laf başı gelince ayy bizim millet aile olarak birbirine ne kadar bağlı, ayy bizim kültürümüzde çocuklar ömür boyu çocuk kalır ailesi korur gözetir...!
ben olaya hiç o şekilde bakmıyorum, malesef kültürümüzde aileler sınır çizmeyi bilmiyor, gençler evlendi, kendi yuvalarını kurdu bırakalım da kendi yollarını çizsin diye düşünmüyorlar!
çocukların bireyselleşmesine köstek olup durdukları için karaktersiz, sosyalleşemeyen, kendi kararlarını kendi veremeyen 20 yaş üstü veletlerle dolu memleket!
böyle durumlarda hep bir kaç sene sabredin herşey yoluna girecek diye öğüt verilir, çok doğru, bir kaç sene sabredin, ömrün en güzel yılları saçma sapan insanlar yüzünden heba olacak, üstüne bu mutsuz yaşantıya bir birey daha eklenecek, karışgangiller bu dünyadan göçüp gidecek, ama sizin öfkeniz kininiz yüreğinizde taptaze yaşamaya devam edecek... bu son paragraf sadece benimle ilgili
kimse onlara aileni at, aileni sat, onlardan tamamen kop, arama sorma demiyo.
sadece herkes sınırlarını ve haddini bilsin istiyosun. bunu senin yapman işi daha da zorlaştırır.
böyle durumlarda iş aslında eşine düşüyo. eğer o sınırı çizemezse, psikolojisi bozuk olan sen oluyosun ona göre.
geçenlerde eşim bi operasyon geçirdi. 2 hafta kıpırdamadan yattı evde. kaynanam gidip gelip dio ki "bilme kim aradı. ay oğlun ameliyat oldu. ben düşündüm ki sen onu almışsındr yanına sen bakıyosundur. geline bırakmazsın"
1 dedi ses etmedim, 2 dedi ama 3. de
"yavaş al biraz. neyi alıyosun dedim. bu ewden ben müsade etmedikçe 1 çöp bile çıkamaz. kaldı ki sen kocamı almaktan bahsediyosun. zor biraz dedim. " sustu.
ama hatasını anladı mı... hayır elbette
tamam o zaman ben de 2. sırayı reserve yaptım haberiniz olsun :)
belki sabredince düzelebilir ama gerçekten de geçip giden yıllar, yaşanan sinir harbi ne olacak.
zaman geçtikçe tahammül sınırı düşüyo.
küçücük bi olay bile içindeki birikmişilk ve çözümlenememişlikle birden bi kaosa dönüşebiliyo maalesef(
konu başlığında boşanma olanağı yok mu die yazdım ama ben eşimden deil sadece ailesinden boşanmak istiyorum :)
mümkün müdür??
olmadığını ben de biliyorum maalesef
şuan kayınpederim nefes alsa bana batıyor.. bundan sonra ne düzelebilir ki sanki onlara karşı duygularımda.. sadece daha fazla tiksindirmemiş olacaklar kendilerinden ben 1-2 laf söyleyebilsem..
Ailesinden anca nasıl boşanırız biliyomusun kardeş ya biz ölcez ya onlar bağ kopacak yada eşten boşanıp kurtulcaz :)))) Benim derdimde çok seninki gibi aslında bakma eş desen anlamaz bizi ailesi desen kafayı yedirtir her türlü ya bu dünyaya bu insanların kahrını çekmeyemi geldik kızlar KİMSENİN KAHRINI ÇEKMEZKEN BU EŞLERİMİZİN AİLELERİNE NEDEN KATLANMAK ZORUNDAYIZ BUNLARA Bİ DUR DEMEK LAZIM BUNLARA HADLERİNİ BİLDİRMEK GEREK AMA NASIL?
yazdıklarınızı okuyunca sinirim tepeme çıktı
yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var hanımlar;
eşinizin ailesi size saygı göstersin kıymet versin istiyorsanız hakettikleri gb davranacaksınız,
kocalar sizi koruyacak, ailesinin ağzının payını verecek diye beklemeyin, annesi babası kardeşi söz konusu olunca 5 yaşında çocuk psikolojisine giriverir hepsi
laf başı gelince ayy bizim millet aile olarak birbirine ne kadar bağlı, ayy bizim kültürümüzde çocuklar ömür boyu çocuk kalır ailesi korur gözetir...!
ben olaya hiç o şekilde bakmıyorum, malesef kültürümüzde aileler sınır çizmeyi bilmiyor, gençler evlendi, kendi yuvalarını kurdu bırakalım da kendi yollarını çizsin diye düşünmüyorlar!
çocukların bireyselleşmesine köstek olup durdukları için karaktersiz, sosyalleşemeyen, kendi kararlarını kendi veremeyen 20 yaş üstü veletlerle dolu memleket!
böyle durumlarda hep bir kaç sene sabredin herşey yoluna girecek diye öğüt verilir, çok doğru, bir kaç sene sabredin, ömrün en güzel yılları saçma sapan insanlar yüzünden heba olacak, üstüne bu mutsuz yaşantıya bir birey daha eklenecek, karışgangiller bu dünyadan göçüp gidecek, ama sizin öfkeniz kininiz yüreğinizde taptaze yaşamaya devam edecek... bu son paragraf sadece benimle ilgili
adyghe arkadaşım, evlenip yuva kurmayı çok isteyen biri olarak bu pişmanlıkları, huzursuzlukları, evlenip yuva kurduktan sonra hayal kırıklığı yaşayan kadınları gördükten sonra acaba bu aşırı isteğimle yanlış mı yapıyorum diyorum. gerçekten bu kadar zor ve tahammül edilemez derece de yıpratıcı mı bu kurum:26: :18::18::18:
sabır versin Rabbim size ne diyim bilemedim inan
arkadaşım ben eşimi çok çok seviyorum ki o da beni seviyo biliyorum. biz yıllarca bekledik birbirimizi.
konunun başında da söyledim. sadece eşinle deil, ailesiyle de evleniyosun. ben zamanında pek anlayamamışım ama gerçekten öyle.
eşinin tavrı çok önemli. herkes böyle şeyler yaşamıyo elbette. ya ailesi hiç karışmaz benimkiler gibi. yada aileler karışmaya kalksa bile eşin öyle net çizer ki sınırları. kimse farklı bi tavır sergileyemez.
dilerim sen bu tip sorunlar yaşamaz ve çok çok mutlu huzurlu olursun...
iyi dileklerinden ötürü çok teşekkür ederim canım.
umarım sizde bugünleri kısa sürede atlatırsınız. inş. eşinizin ve ailesinin kafasına dank eder ne kadar şuursuzca hareket ettikleri, ona göre hal ve hareketlerini düzeltirler.
belki çok normal bişey yazmışsın ama ben ağlamaktan yazamıyorum şimdi..
Hemen hemen aynı durumdayız ve benim dayanacak gücüm kalmadı.. Vıcık vıcık ilişkiler, haddini bilmez insanlar, utanma arlanma yok, herşeye burnunu sokan kaynana, evime her geldiğinde bi eşyamı mutlaka alıp sen bunu kullanmıyorsundur diye çantasına atan görgüsüz görümce, tam manasıyla insanı kanser eden tipten kayınpeder..
Dayanamadım yanlarında, şehir değiştirdim belki uzak kalırız daha iyi olur diye, her hafta sonu gelsenize gelsenize diye ısrarlarından bıktım, bu sefer de kendileri gelip en az 1 hafta bizde kalıyorlar.. Doğum için memlekete gittim geldim baktım iç çamaşırlarımın bile yerini değiştirmişler.. Kayınpederim yatak odamda dolabımda seccadesini arıyor..
Bana o kadar ters ki.. Kendimden iğrenir oldum..
Annemlere de anlatamıyorum üzülürler sonra diye..
Eşime de söyledimmi hemen 'bizimkiler kalabalığı seviyorlar, onlara göre bu normal' diyor.. Ya banane sizinkilerden.. Ben sevsem yanlarında dururdum, şehir değiştirmezdim.. Geldiler mi mutlaka misafir çağırırlar yatılı.. Evimde aynı anda 12 kişi misafir kaldığını biliyorum geceleri..
Eşyalarımı görümcem kafasına göre düzenler, çöp kutusu şurda dursun, tuzluk burda dursun, koltuğu oraya alalım diye..
Görgüsüzlüğün bu kadarı.. Ben oturur izlerim sadece..
Ama çok ağır depresyon yaşıyorum şuan ve her şeye ağlar oldum..
önümüzdeki hafta psikologdan randevu aldım, ilk isteyeceğim şey 'allah aşkına yardım edin de ben insanları kırmayı öğreneyim' olacak.. Bunca haddini bilmezliklerine rağmen hala daha kırılmasınlar diye uğraşıyorum..
Geldiler mi gitmek bilmezler, nerdeyse zorla kovuyor artık eşim.. 3 gün anca tahammül edebiliyorum sonra sinirlerim bozuluyor ve odaya kapanıp ağlıyorum..
Hele geçen sene yatak odamda bile onlar uyuyorlardı da ben salonda uyuyoordum, yer yoktu artık.. 3+1 200 metrekare evim var ve bu kafileyi eve sığdıramıyorum..
Gece uyurken bile kayınpederim kapıyı açıp odaya dalabilecek kadar öküz..
Masada elalemin karısının kızının dedikodusunu yapar..
Kendi öz kardeşleri evlerine geldi diye kayınvalidem cinnet geçiriyordu, ayy kaç gün kalacak bu, gitsin huzurevinde kalsın vs vs diye.. Ee anam o senin öz kardeşin, sen benim neyimsin ya, ben napayım seni hangi huzur evine yollayım.. Kendini benim yerime de koysana, öz kardeşin bile olsa evinde 3.kişiye tahammül etmiyorsun..
Ayy o kadar sorun var ki anlatsam herkesin aklı şaşar..
Bildiğim tek şey oğlum olmasa arkama bakmadan kaçıp taa avustralyalara yerleşmek istediğim..
Tiksiniyorum artık..
lan ben bu evde 3. bi kişiye tahammül edecek durumda olsam çocuk yaparım..
şunu da ekleyeyim evlendiğim için çok çok pişmanım.
benim için çok yanlış bi hamleydi...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?