- 30 Mart 2016
- 1.373
- 1.456
- 48
- Konu Sahibi eskidendi_o
-
- #1
anlayamadım birden kayınvalide öne oturmuştuNeden arkada oturdunuz?
Bilseydim böyle iş acaklar başıma, kesinlikle eve geçerdim, ama ben yola çıkıldığında saf gibi 3 çocukla hala bir şeyler içip eve döneceğiz sanıyordum.Gitmeyip evde kalsaydiniz keske.
İşte bende kime neye kızacağımı bilemedim, çok acı çekiyorum belki de ondan gözüm götürmüyor mu acaba dedim ama durum ortada.Hata kimsede değil eşinde. Tamam annesiyle vakit geçirmek isteyebilir Hakkıda. Ama sana sunu söyletecekti. Hayatım sen iyi değilsin yat dinlen bende annemin gönlümü yapayım deyip gitmesi. Annesine de senin Durumunun hassasiyetini anlatması lazımdı. Çok ayıp etmiş eşin
Valla dediğim gibi kızılacak tek kişi var. Ben normalde sakin yapılı biriyimdir. Kolay kolay kavga da etmem ama bu benim başıma gelse bu akşam alırım kocamı karşıma. Evet anne özeldir. Anneni Mutlu etmek için herşeyi yapabilirsin de. Ama benim acıma saygı duymanı beklerdim. Hem kalp acıma hemde beden ağrılarıma saygı duymadın. Beni çok yaraladın. Derdimİşte bende kime neye kızacağımı bilemedim, çok acı çekiyorum belki de ondan gözüm götürmüyor mu acaba dedim ama durum ortada.
1 yıllık evliyiz, iyi anlaşabildiğim bir eşim var. Tartışmalarımız sadece ailesiyle alakalı, malumunuz çoğumuzun derdi.Dün yaşananlar ile alakalı fikirlerinize ihtiyacım var, yanlış yorumlamak (hassas bir dönemdeyim) kendimi üzmek istemiyorum.Dün anneler günüydü ve benim çooook büyük bir anne acım var.Sabah kalktığımdan beri başımda bitmeyen migren ağrılarım, ağlamaktan yüzü gözü şişmiş bir haldeydim, zoruma gidiyor annemin olmayışı, özel günlerde daha da artıyor acı.Yine bu halde eşimin arkadaşı burda diye kahvaltıya gittik, ordan anacığımın kabrine.Kayınvalideme de aldım hediyesini, verip evime dönüp bağıra bağıra ağlamak istiyorum.Eşim annemi alıp bir yerlere götürelim dedi (bugün olmasaydı daha iyiydi, gözüm cidden götürmüyor) tabi ki dedim, hayattaysa ve hala yanındaysa annen yapabildiğini yap.Migrenden gözümü zor açıyorum bu arada yoğun ağrım var, ama hepi topu 1 saat deyip gittim.Sonuç: Arabaya binildi kayınvalide önde, ben görümcemin 3 küçük çocuğuyla arkada, kayınvalidemin bilmemkaç senesinden kalan arsası görülmeye gidildi 1,5 saatlik yol.Bu arada araba benim şahsımın, ortak alınmış bir şey değil.Kendimi çok kötü, değersiz hissettim o an.Çocuk bakıcısı gibi, kötü bir halde olduğumu bilen eşime kızdım ben aslında, sonra da çocukları başından atıp kendi inzivaya çekilen görümceme.Büyütülecek bir konu değildir belki ama taviz tavizi doğuracak.Kendi arabamda el gibi, çocuklar bağırışıyor arkada, ben kafamı camlara vurucam artık.Ses etmedim.Berbat bir anneler gününe bir yenisini daha ekledim sadece.Abartıyor olabilir miyim?
kesinlikle, ben çok derin yaşıyorum acıyı belki o yüzden abartıyorumdur diye düşündüm.Eşim annemi bir yerlere götürelim dediğinde ben hani başka zaman olsaydı dedim fakat sonra nasıl olsa hediyesini vermeye gidicem anneyi alalım hemen bi yerlere gider döneriz diye düşündüm, yani arsa görmeler, ya da çoluk çocuk gitmek aklımın ucundan geçse yemin ediyorum ne araba görür gözüm ne bişey koşarak uzaklaşırım oradan.Eşimle konuşacağım fakat ailesi söz konusuysa o konuşmuyor, genelde bağrınıyor.Öyle sessiz pasif biri de değilim ama dün boynum bükük, çok ezik anımı yakaladılar kendileri.Buradaki en suçlu kişi görümceniz. 3 çocuğun sorumluluğunu kime sormuş da kime güvenmiş, kime vermiş?
Eşinizin annesiyle zaman geçirmek istemesi normal, ama çoluk çocuğun arabaya doluşacağını o da bilmiyordu büyük ihtimalle.
Ayrıca kayınvalidenizi almadan önce eşinize, "kendimi kötü hissediyorum ama annenle vakit geçirmenizi de istiyorum, ya birlikte gidip, bir iki saat zaman geçirip dönelim ya da ana&oğul bu özel günde birlikte takılın" deseydiniz ya... Eşiniz gidelim demiş, siz tabi ki demişsiniz... Bir ayrıntı, içerik yok. Belki moraliniz bozuk, biraz kafanız dağılsın diye düşündü. Ben de annemi kaybettim, o gün benim için de çok zor inanın. Ama en yakınınızdaki insan da olsa, bazen düşüncelerinizi okuyamayabiliyor. Ve o gün hayal kırıklığına, sinirlenmeye öyle müsait oluyorum ki, belki siz de biraz böyleydiniz, ne dersiniz? Eşiniz azıcık daha ince düşünüp, istersen sen evde kal diyebilirdi elbette. Ama belki de yalnız kalınca daha kötü olacağınızı düşündü. Bunları kafanızda büyütmektense, eşinizle konuşsanız, belki de şurada içinizi dökmekten çok daha fazla içinizi ferahlatacak cevaplar alırsınız ondan.
Her erkekte olur mu bilmem, normalde aktif araç kullanan biriyim ama eşim yanımdaysa o direksiyonda mutlaka o oturacak, böyle bir takıntımız var.Kırmıyorum bu konuda.Ama evet hayır demem gerekirdi, gerçi hoş fikrim alınsaydı 3 çocukla arsa bakmaya gidilecek diye mutlaka hayır derdim.Eve bırakın beni ne haliniz varsa görün derdim.Kendi arabanizmis neden kendiniz kullanmadiniz , neden o kadar cocuk varken ve basiniz agriyorken arkada oturdunuz hic anlamadim. Madem hastasiniz hediyesini veripo gelseydiniz nedir yani sizin mecburiyetiniz annesini gezmelere goturmek icin verin anahtari kocaniz gezdirsin istiyorsa aksama kadar annesini boyle hassas bir konuda anlayis gostermeyeceklerse hic insan degillermis derim yani. Ziyaretine gidip hediyesini verdikten sonra sizden dahan fazlasini bekleyemezler kocaniza hayir demeyi bilin bence.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?