mantıklı olan oymuş.Ben kimseye emrivaki yapamadığımdan, insanları da öyle sanıyormuşum onu anladım.Çocuğum yok ama olduğunda kimseyle göndermem , ya da illa gidecekse ya başında olurum ya da rica minnet yıkılırım herhalde.Ben olsam gıtmezdım
öyle bir merakları varmış bunu da yeni öğrendim :) benim de sanırım arkada oturma sıkıntım doğdu.yeni yeni tanıştığım durumlar.Evet eşim annesi ve ablasını memnun etmek için sanırım bana düşüncesizliğin dik alasını yaptı.Halim ortadaydı, benim de sessiz kalmamam gerekirdi.Ama eşim öyle bir baş ağrısıyla boğuşucak ben kim ne durumu olursa olsun aaa biraz rahatsız biz sizi görüp hemen eve geçicez derdim.kayınvalidelerin önde oturma merakını anlamıyorum cidden
neyse bu önemli değil ama bence çok üzücü. sizin bişey söylemenize gerek kalmadan eşinizin bunu düşünmesi gerekirdi.
Ama baştan niye evet diyorsun ki? Hadi o götürsün annesini de siz niye gidiyorsunuz?1 yıllık evliyiz, iyi anlaşabildiğim bir eşim var. Tartışmalarımız sadece ailesiyle alakalı, malumunuz çoğumuzun derdi.Dün yaşananlar ile alakalı fikirlerinize ihtiyacım var, yanlış yorumlamak (hassas bir dönemdeyim) kendimi üzmek istemiyorum.Dün anneler günüydü ve benim çooook büyük bir anne acım var.Sabah kalktığımdan beri başımda bitmeyen migren ağrılarım, ağlamaktan yüzü gözü şişmiş bir haldeydim, zoruma gidiyor annemin olmayışı, özel günlerde daha da artıyor acı.Yine bu halde eşimin arkadaşı burda diye kahvaltıya gittik, ordan anacığımın kabrine.Kayınvalideme de aldım hediyesini, verip evime dönüp bağıra bağıra ağlamak istiyorum.Eşim annemi alıp bir yerlere götürelim dedi (bugün olmasaydı daha iyiydi, gözüm cidden götürmüyor) tabi ki dedim, hayattaysa ve hala yanındaysa annen yapabildiğini yap.Migrenden gözümü zor açıyorum bu arada yoğun ağrım var, ama hepi topu 1 saat deyip gittim.Sonuç: Arabaya binildi kayınvalide önde, ben görümcemin 3 küçük çocuğuyla arkada, kayınvalidemin bilmemkaç senesinden kalan arsası görülmeye gidildi 1,5 saatlik yol.Bu arada araba benim şahsımın, ortak alınmış bir şey değil.Kendimi çok kötü, değersiz hissettim o an.Çocuk bakıcısı gibi, kötü bir halde olduğumu bilen eşime kızdım ben aslında, sonra da çocukları başından atıp kendi inzivaya çekilen görümceme.Büyütülecek bir konu değildir belki ama taviz tavizi doğuracak.Kendi arabamda el gibi, çocuklar bağırışıyor arkada, ben kafamı camlara vurucam artık.Ses etmedim.Berbat bir anneler gününe bir yenisini daha ekledim sadece.Abartıyor olabilir miyim?
Haklısınız.Hatanın başı bende başlıyor.Daha önce de dediğim gibi aklım sıra idare edicektim ama elime yüzüme bulaştı. Erkekler ince düşünemiyorlar evet ama işlerine geldiğinde valla bizim bile tahmin edemeyeceğimiz kadar ayrıntılara takılabiliyorlar, bende bunu anlamıyorum.Onların kalın yere bakan düşüncesi sadece bizlere sanırım. Evet eşime de biraz emrivaki oldu herhalde, ama yine de canım işimiz uzun sen başım deyip duruyorsun gelme istersen dese koşa koşa eve giderdim.Ama baştan niye evet diyorsun ki? Hadi o götürsün annesini de siz niye gidiyorsunuz?
Bu teklife evet deyince, çok da ciddi bir rahatsızlığınız olmadığını düşünmüştür.
Erkekler bizim gibi ince düşünemiyorlar ki. Huzurunuz kaçırmayın boşyere. O arabaya bir kere binilmiş, anne nereye gitmek istese, eşiniz hayır diyemezdi.
Boşver, sıkma canını. Ders olarak gör. Neymiş, onca can, sonra canan :)Haklısınız.Hatanın başı bende başlıyor.Daha önce de dediğim gibi aklım sıra idare edicektim ama elime yüzüme bulaştı. Erkekler ince düşünemiyorlar evet ama işlerine geldiğinde valla bizim bile tahmin edemeyeceğimiz kadar ayrıntılara takılabiliyorlar, bende bunu anlamıyorum.Onların kalın yere bakan düşüncesi sadece bizlere sanırım. Evet eşime de biraz emrivaki oldu herhalde, ama yine de canım işimiz uzun sen başım deyip duruyorsun gelme istersen dese koşa koşa eve giderdim.
Şu an aklımdan geçenleri yazmışsınız :) seneyi beklemeyip aslında yakın bir tarihte nasıl olur bilmiyorum yine aynı bir ortam oluşursa tam arabaya binilecekken bana yapıldığı son anda emrivaki gibi eşime ben kullanırım canım deyip, annesi önde eşim çocuklarla arkada bi yolculuk yapmak lazım, belki anlar.Abartmiyorsun . Geçmiş olsun. Seneye arabayı sen kullan. Yada hastayım de ön koltuğu kaptırma.
:) İşte ben kadın milletinin odunuyum.Politik olmayı cidden öğrenmem lazım.Ben ne varsa böyle dimdik, Allah ne verdiyse. Kendim sorumluluğu alabilir miyim deyip çocuk olayının defalarca düşünürken tabi ki 3 çocuğa bakmak benim işim değildi doğru söylüyorsunuz.Boşver, sıkma canını. Ders olarak gör. Neymiş, onca can, sonra canan :)
Azıcık politik olmak lazım. Adamı da küstürmeden tatlı dille kendi keyfine bak benzer durumlarda. Ya zaten başın ağrımasa bile 3 çocuk 2 kadınla ne işin var yollarda di mi? :)
Kesinlikle öyle yapmalısın :)Şu an aklımdan geçenleri yazmışsınız :) seneyi beklemeyip aslında yakın bir tarihte nasıl olur bilmiyorum yine aynı bir ortam oluşursa tam arabaya binilecekken bana yapıldığı son anda emrivaki gibi eşime ben kullanırım canım deyip, annesi önde eşim çocuklarla arkada bi yolculuk yapmak lazım, belki anlar.
1 yıllık evliyiz, iyi anlaşabildiğim bir eşim var. Tartışmalarımız sadece ailesiyle alakalı, malumunuz çoğumuzun derdi.Dün yaşananlar ile alakalı fikirlerinize ihtiyacım var, yanlış yorumlamak (hassas bir dönemdeyim) kendimi üzmek istemiyorum.Dün anneler günüydü ve benim çooook büyük bir anne acım var.Sabah kalktığımdan beri başımda bitmeyen migren ağrılarım, ağlamaktan yüzü gözü şişmiş bir haldeydim, zoruma gidiyor annemin olmayışı, özel günlerde daha da artıyor acı.Yine bu halde eşimin arkadaşı burda diye kahvaltıya gittik, ordan anacığımın kabrine.Kayınvalideme de aldım hediyesini, verip evime dönüp bağıra bağıra ağlamak istiyorum.Eşim annemi alıp bir yerlere götürelim dedi (bugün olmasaydı daha iyiydi, gözüm cidden götürmüyor) tabi ki dedim, hayattaysa ve hala yanındaysa annen yapabildiğini yap.Migrenden gözümü zor açıyorum bu arada yoğun ağrım var, ama hepi topu 1 saat deyip gittim.Sonuç: Arabaya binildi kayınvalide önde, ben görümcemin 3 küçük çocuğuyla arkada, kayınvalidemin bilmemkaç senesinden kalan arsası görülmeye gidildi 1,5 saatlik yol.Bu arada araba benim şahsımın, ortak alınmış bir şey değil.Kendimi çok kötü, değersiz hissettim o an.Çocuk bakıcısı gibi, kötü bir halde olduğumu bilen eşime kızdım ben aslında, sonra da çocukları başından atıp kendi inzivaya çekilen görümceme.Büyütülecek bir konu değildir belki ama taviz tavizi doğuracak.Kendi arabamda el gibi, çocuklar bağırışıyor arkada, ben kafamı camlara vurucam artık.Ses etmedim.Berbat bir anneler gününe bir yenisini daha ekledim sadece.Abartıyor olabilir miyim?
Başa gelmeyen anlamıyormuş maalesef, oacıyı yaşayan biliyor.eşim yaşamadığı için tam olarak anlamıyor.Allah'ta yaşatmasın gerçekten çok zor.Migrenim varken evet biraz hırpalandım ben, biraz kendi salaklığımdan oldu, üstüne de eşimin ve ailesinin düşüncesizliği eklendi.Öne oturma mevzusu inanın daha önce başıma gelen, beni gereceğini bildiğim bir durum değildi, demek ki geriyormuş.aniden gelişti.Açtı kapıyı oturdu.yoo abartmıyorsun bende sen gıbı annesız bır aneler gunu gecırdım esın burda bıraz dusuncesız davranmıs bırde mıgren agrn var ne dıye ordan oraya surukluyor senı... anası kıymetlı de sen degıl mısın ? pekı esıne tepkı gostermedın mı ? bıde neden arkaya oturdun kaynanan one oturdu anlayamadım
Yok abartmiyorsun sadece annesizlikten boyle olmus. Basin sagolsun annecigin nur icinde yatsin1 yıllık evliyiz, iyi anlaşabildiğim bir eşim var. Tartışmalarımız sadece ailesiyle alakalı, malumunuz çoğumuzun derdi.Dün yaşananlar ile alakalı fikirlerinize ihtiyacım var, yanlış yorumlamak (hassas bir dönemdeyim) kendimi üzmek istemiyorum.Dün anneler günüydü ve benim çooook büyük bir anne acım var.Sabah kalktığımdan beri başımda bitmeyen migren ağrılarım, ağlamaktan yüzü gözü şişmiş bir haldeydim, zoruma gidiyor annemin olmayışı, özel günlerde daha da artıyor acı.Yine bu halde eşimin arkadaşı burda diye kahvaltıya gittik, ordan anacığımın kabrine.Kayınvalideme de aldım hediyesini, verip evime dönüp bağıra bağıra ağlamak istiyorum.Eşim annemi alıp bir yerlere götürelim dedi (bugün olmasaydı daha iyiydi, gözüm cidden götürmüyor) tabi ki dedim, hayattaysa ve hala yanındaysa annen yapabildiğini yap.Migrenden gözümü zor açıyorum bu arada yoğun ağrım var, ama hepi topu 1 saat deyip gittim.Sonuç: Arabaya binildi kayınvalide önde, ben görümcemin 3 küçük çocuğuyla arkada, kayınvalidemin bilmemkaç senesinden kalan arsası görülmeye gidildi 1,5 saatlik yol.Bu arada araba benim şahsımın, ortak alınmış bir şey değil.Kendimi çok kötü, değersiz hissettim o an.Çocuk bakıcısı gibi, kötü bir halde olduğumu bilen eşime kızdım ben aslında, sonra da çocukları başından atıp kendi inzivaya çekilen görümceme.Büyütülecek bir konu değildir belki ama taviz tavizi doğuracak.Kendi arabamda el gibi, çocuklar bağırışıyor arkada, ben kafamı camlara vurucam artık.Ses etmedim.Berbat bir anneler gününe bir yenisini daha ekledim sadece.Abartıyor olabilir miyim?
Vallahi ben bir şey göremedim, çok uzun yıllar önce kendisine de annesinden kalmış, yerini de tam bilmiyor zaten.dolaştık durduk oralarda.Normal sağlığım yerinde de olsa arsa görmek tercih edeceğim bir durum değil.Ara ara gidiyormuş oralara sonradan öğrendim, bakıp geri dönüyor başka bir şey yaptığı yok.
Başa gelmeyen anlamıyormuş maalesef, oacıyı yaşayan biliyor.eşim yaşamadığı için tam olarak anlamıyor.Allah'ta yaşatmasın gerçekten çok zor.Migrenim varken evet biraz hırpalandım ben, biraz kendi salaklığımdan oldu, üstüne de eşimin ve ailesinin düşüncesizliği eklendi.Öne oturma mevzusu inanın daha önce başıma gelen, beni gereceğini bildiğim bir durum değildi, demek ki geriyormuş.aniden gelişti.Açtı kapıyı oturdu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?