• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sadece iç dökmek istedim

girlygirl

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Ağustos 2015
68
17
88
Yaklaşık bir yıl önce annem babamın işyerindeki kadınla konuşmalarını yakaladı,babam inkar etti ilişkim yok dedi kavgalar döndü öyle böyle kapandı gitti konu.

Fakat kapanmayan bir şey var ki o gündür annem hep diken üstünde,bi garip tavır gördüğü an direk şüpheleniyor birkaç kere tartışma oldu böyle.

Birkaç ay önce ben sabah okula gitmeden önce bu kadının babamı aradığını gördüm,annem öğrendi,kavgalar edildi.

Asıl olay bugün oldu ama,sabah babam koltukta telefonla uğraşıyormuş,annemin içeri girdiğini anlayınca arayüzden olduğu sekmeyi kapatıp oyun açmış,annem de şüphelenmiş kim o yine o kadın mı diye,babam işte sen paranoyaksın bilmemne sayıkladı işe gitti.Ben de aynı şekilde okula.Annemle öğlene doğru konuştum,kadının evinin önüne gitmiş arabası yokmuş,işyerini aramış giriş çıkışlarla ilgilenen kadınla arkadaş annem,o da aynı anda geldiler demiş hatta ikisi aynı anda 9.30da çıkmışlar,babam çarşıda işim vardı diyor ki doğru aramalarda falanda gözüküyor o tamam,fakat aynı anda giriş aynı anda çıkış hep mi tesadüf?

İnkar ediyor,her şekilde bi ilişkisi olmadığını söylüyor,inanmıyoruma artık inanamıyorum da,ne olacak onu da bilmiyorum.

Annemle yarın ikisi evleri annemin üstüne geçirmeye,banka hesabını da ortak yapmaya gidecekler.Hepsini yaparım benim hayatım senin üstüne zaten diyor.

Sadece içimi dökmek istedim,uzun oldu okuyan herkese de şimdiden teşekkür ederim.
 
sıkıntılı.. kaç yaşındasın? çok bencilce olacak ama üniversiteyi başka bir şehirde oku, ailenden ve sorunlarından mümkün olduğunca uzak dur.. sen onların kızısın ama onların bir ilişkisi var, kendi sorunlarını kendileri halletsinler sen kendi hayatına bak..
 
sıkıntılı.. kaç yaşındasın? çok bencilce olacak ama üniversiteyi başka bir şehirde oku, ailenden ve sorunlarından mümkün olduğunca uzak dur.. sen onların kızısın ama onların bir ilişkisi var, kendi sorunlarını kendileri halletsinler sen kendi hayatına bak..

15 yaşındayım,üniversite kesinlikle zaten farklı şehir istiyorum fakat şuan için önümü göremiyorum,annemin bizden başka kimsesi yok
 
15 yaşındayım,üniversite kesinlikle zaten farklı şehir istiyorum fakat şuan için önümü göremiyorum,annemin bizden başka kimsesi yok

o zaman olabildiğin kadar annene destek ol, üniversiteye gittiğin şehre beraber gidersiniz belki.. babanda ne halt yerse yesin.. ayıp yahu, insan karım rahatsız oluyor diye telefonu eline almaz, baban kadıncağızı manyak etmiş resmen.. al anneni hafta sonu sinemaya gidin, anne-kız programı falan yapın sizden başka kimsesi yoksa.. allah babana da akıl fikir versin bir yaştan sonra daha bir coşuyor bu millet..
 
o zaman olabildiğin kadar annene destek ol, üniversiteye gittiğin şehre beraber gidersiniz belki.. babanda ne halt yerse yesin.. ayıp yahu, insan karım rahatsız oluyor diye telefonu eline almaz, baban kadıncağızı manyak etmiş resmen.. al anneni hafta sonu sinemaya gidin, anne-kız programı falan yapın sizden başka kimsesi yoksa.. allah babana da akıl fikir versin bir yaştan sonra daha bir coşuyor bu millet..

Amin,teşekkür ederim.Annemin her zaman yanındayım fakat babam öyle bir konuşuyor ki acaba günahını mı alıyorum diyorum bu sefer,kafalar allak bullak.
 
Annen herseyini yapsin üstüne, emin oldugunda ise vursun tekmeyi. Universiteyi kazanirsan da bal kaymak olur. Al anneni baska sehire gidin.
 
15 yaşındayım,üniversite kesinlikle zaten farklı şehir istiyorum fakat şuan için önümü göremiyorum,annemin bizden başka kimsesi yok

Ah be güzelim ... yaşın daha çok küçük .
Sen çocuksun büyüklerin işlerini üstüne üstlenme .
Bu olanlar anne ve babanın arasında .
Annenle babanın ayrı özeli var ! Senin annenle ayrı özelin var !
Senin babanla ayrı özelin var !
Senin için sancılı ve zor bir süreç ve olabildiğince bu işlerden uzak durup derslerine odaklan .
Tüm bu hengamenin içinde biraz bencil olup kendini düşün tamam mı ?
 
Annen herseyini yapsin üstüne, emin oldugunda ise vursun tekmeyi. Universiteyi kazanirsan da bal kaymak olur. Al anneni baska sehire gidin.

Yarın gidecekler,fakat bi evin kredisi bitmemiş sanırım yapamam diyor kredi bitmeden,bi fikrimiz yok bu konu hakkında bilginiz var ise veya bilgisi olan biri yazarsa çok faydalı olur gerçekten.
 

Ah be güzelim ... yaşın daha çok küçük .
Sen çocuksun büyüklerin işlerini üstüne üstlenme .
Bu olanlar anne ve babanın arasında .
Annenle babanın ayrı özeli var ! Senin annenle ayrı özelin var !
Senin babanla ayrı özelin var !
Senin için sancılı ve zor bir süreç ve olabildiğince bu işlerden uzak durup derslerine odaklan .
Tüm bu hengamenin içinde biraz bencil olup kendini düşün tamam mı ?

Haklısınız,ben de çocuğum olsaydı bu yaşta bu kadar açık konuşmazdım annem kadar fakat dediğim gibi gerçekten ne bi kardeşi bi yakını var akıl danışabileceği,bugün akrabamız var ona gitmiş ben okuldayken dayanamayıp,kadın aklına neler neler sokmuş yok o senin paran için evlendi yok ben önceden duydum o eskiden at yarışı oynuyormuş diye,yani annemin gerçekten paylaşacağı kimsesi yok maalesef ben de kendimi ona karşı sorumlu hissediyorum bu durumda,haline üzülüyorum,anne sonuçta
 
Öncelikle şunu demek istiyorum. Allah sabır versin...
Konuya gelecek olursak sanırım lise dönemindesin, baban kesin aldatıyordur ya da aldatmıyordur diyemem. Fakat ben boşanamasalarda ayrı evlerde yaşayan bir ailenin çocuğuydum. Gece 5 6 yaşlarındayken kalkıp anneme babam nerde derdim. 10 yaşıma geldiğimde babamın hayatında gayet o zaman çıtır bir kız vardı ve bu sefer anneme babam onu benden de mi çok seviyor ki anne? diye soruyordum. Sonra 14 yaşımda kendimce ufak tefek çalışmaya başladım. Babamla görüşmeye de devam ettim, babam 15 yaşındayken her şeyi bırakıp tamamen bize döndü...
Hesapta dönmüştü işte. Aradan 2 yıl geçmeden annem babamı yine yakaladı bu sefer çok çok daha kötü şeyler oldu ve benimde annemin başka kimsesi olmadığından, çok acı çektiğimizden anneme dedim ki anne ben okulu bırakırım dışarıdan okurum sanada banada bakarım.

Annem kabul etmedi gel zaman git zaman ben okulu bırakmadım ama çalışma hayatıma da devam ettim gündüz okuldan çıkıp gece 12ye kadar çalıştım annemin hiç bir şeyini eksik etmemeye çalıştım.

18 yaşıma geldiğimde annemle babam ciddi manada barıştılar bu sefer..

Gerçekten bunları yazarken gülüyorum ama sinir bozukluğundan.

Bu sefer bende bi şekildr üniversiteyi kazandım ytü mimarlık bölümünü hemde. Ancak öyle bir borcum vardı ki sırtımda, okul için harcımı dahi arkadaşımdan alıp ödedim. Çünkü mutlu mesut barışan ailem bu sefer bana destek olmamışlar ve ben ayrı eve çıkıp kendi hayatımı yaşamaya çalışıyordum aynı şehirde yaşadığım ailem ile.

Zaman geçti okul başladı hem çalı hem okul devam etmedi çünkü çalışma şartlarım ciddi derecede ağırdı ve okulum inanılmaz masraflıydı çalışmaktan derslere dahi giremez olmuştum. İlk yarı ikinci dönem ağlaya zırlaya okulu bırakıp kendimi tamamen işe adadım...

Ailem şuan çok mutlu evlendim bir kızım var. He ama iş işten geçtikten sonra ailemin iyi olması benim ne çocukluğumu, ne ergenliğimi, ne de genç kızlığımı geri getirebildi. Tamamen koskoca bir dönemim heba oldu.

Bunu bu kadar uzun yazdım kusuruma bakma ama olur da böyle durum gelir Allah korusun, kendi hayatından vazgeçme.

Anneni bırakma ama bu sana benim yaşadığım ders olsun. Okulundan asla vazgeçme... Daha çok sarıl çünkü seni kurtaracak tek şey o, ailen zamanı geldiğinde gidecek ve sen tek kalacaksın o zaman senin verdiğin zamanında ki emeklerinin sana hiç bir artısı olmayacak bolca eksiden başka.

Aralarında ne olursa olsun tek tavsiyem, YOLUNA BAK
 
Annene cok kızdım ya 15 yaşındasın daha sana bu kadar sorun yüklememeliydi çok yazık.

Elinden geldiğince konunun dışında kalmaya çalış derim ben.Annen nolursa olsun boşanmayacak ve bu yaşananlar senin zararına olacak sadece.Ilerde yaşananların üstüne sünger çekip mutluluk pozları verecekler ama sana bu yaşatılanları sen hep hatırlayacaksın.O yüzden de uzak dur ve hayatına bak.

Umarım çok güzel çok mutlu bi hayatın olur:KK200:
 
Öncelikle şunu demek istiyorum. Allah sabır versin...
Konuya gelecek olursak sanırım lise dönemindesin, baban kesin aldatıyordur ya da aldatmıyordur diyemem. Fakat ben boşanamasalarda ayrı evlerde yaşayan bir ailenin çocuğuydum. Gece 5 6 yaşlarındayken kalkıp anneme babam nerde derdim. 10 yaşıma geldiğimde babamın hayatında gayet o zaman çıtır bir kız vardı ve bu sefer anneme babam onu benden de mi çok seviyor ki anne? diye soruyordum. Sonra 14 yaşımda kendimce ufak tefek çalışmaya başladım. Babamla görüşmeye de devam ettim, babam 15 yaşındayken her şeyi bırakıp tamamen bize döndü...
Hesapta dönmüştü işte. Aradan 2 yıl geçmeden annem babamı yine yakaladı bu sefer çok çok daha kötü şeyler oldu ve benimde annemin başka kimsesi olmadığından, çok acı çektiğimizden anneme dedim ki anne ben okulu bırakırım dışarıdan okurum sanada banada bakarım.

Annem kabul etmedi gel zaman git zaman ben okulu bırakmadım ama çalışma hayatıma da devam ettim gündüz okuldan çıkıp gece 12ye kadar çalıştım annemin hiç bir şeyini eksik etmemeye çalıştım.

18 yaşıma geldiğimde annemle babam ciddi manada barıştılar bu sefer..

Gerçekten bunları yazarken gülüyorum ama sinir bozukluğundan.

Bu sefer bende bi şekildr üniversiteyi kazandım ytü mimarlık bölümünü hemde. Ancak öyle bir borcum vardı ki sırtımda, okul için harcımı dahi arkadaşımdan alıp ödedim. Çünkü mutlu mesut barışan ailem bu sefer bana destek olmamışlar ve ben ayrı eve çıkıp kendi hayatımı yaşamaya çalışıyordum aynı şehirde yaşadığım ailem ile.

Zaman geçti okul başladı hem çalı hem okul devam etmedi çünkü çalışma şartlarım ciddi derecede ağırdı ve okulum inanılmaz masraflıydı çalışmaktan derslere dahi giremez olmuştum. İlk yarı ikinci dönem ağlaya zırlaya okulu bırakıp kendimi tamamen işe adadım...

Ailem şuan çok mutlu evlendim bir kızım var. He ama iş işten geçtikten sonra ailemin iyi olması benim ne çocukluğumu, ne ergenliğimi, ne de genç kızlığımı geri getirebildi. Tamamen koskoca bir dönemim heba oldu.

Bunu bu kadar uzun yazdım kusuruma bakma ama olur da böyle durum gelir Allah korusun, kendi hayatından vazgeçme.

Anneni bırakma ama bu sana benim yaşadığım ders olsun. Okulundan asla vazgeçme... Daha çok sarıl çünkü seni kurtaracak tek şey o, ailen zamanı geldiğinde gidecek ve sen tek kalacaksın o zaman senin verdiğin zamanında ki emeklerinin sana hiç bir artısı olmayacak bolca eksiden başka.

Aralarında ne olursa olsun tek tavsiyem, YOLUNA BAK

Size ne mutlu yine de güçlü durabilmişsiniz,herkesin yapabileceği bir şey değil yaptığınız.Bana gelirsek ben kesinlikle okulumdan vazgeçmem,derslerim iyi hedeflerim yüksek,sadece insan bunalıyor işte huzur olmayınca
 
Annene cok kızdım ya 15 yaşındasın daha sana bu kadar sorun yüklememeliydi çok yazık.

Elinden geldiğince konunun dışında kalmaya çalış derim ben.Annen nolursa olsun boşanmayacak ve bu yaşananlar senin zararına olacak sadece.Ilerde yaşananların üstüne sünger çekip mutluluk pozları verecekler ama sana bu yaşatılanları sen hep hatırlayacaksın.O yüzden de uzak dur ve hayatına bak.

Umarım çok güzel çok mutlu bi hayatın olur:KK200:

Çok çok çok teşekkür ederim gerçekten,ben anneme kızamıyorum ya anlıyorum onu,üzülüyorum mental sağlığı zaten yıllardır çok iyi değil,şu aralar da anneannemi kaybetmek üzereyiz her şey çok fazla üst üste geldi,yalnız hissediyor kendini
 
Size ne mutlu yine de güçlü durabilmişsiniz,herkesin yapabileceği bir şey değil yaptığınız.Bana gelirsek ben kesinlikle okulumdan vazgeçmem,derslerim iyi hedeflerim yüksek,sadece insan bunalıyor işte huzur olmayınca
Ah güzelim ah bunalmaz mı...
Neler çektiğimi bir ben bir Allah bilir deyimi cuk oturur.
Güçlü olmak zorundaydım, inan bana kaçmak ağlayıp zırlamak şu hayatta en kolayı.

Tabikide üzülüyorsun kırılıyorsun hatta kahroluyorsun...
Peki çare oluyor mu? Asla.

Bak baban en azındam eve köye bakıyot çok şükür. Benimki eve girmediği gibi bakmazdıda. Aç yattığım geceleri unutmadım. Senin böyle bir şeyin var iken bu hüznünü şöyle dağıtabilirsin; arkadaşlarınla sinemaya giderek, kitap okuyarak, konsere giderek.. Hatta çeşitli kurslara yazılıp kendini geliştirerek.

Ever bunlarda belki içinde ki acıyı tamamen geçirmeyecek ama inan bana daha az acı çekmene çok ciddi derecede yardımcı olacak bana güven.
 
Çok çok çok teşekkür ederim gerçekten,ben anneme kızamıyorum ya anlıyorum onu,üzülüyorum mental sağlığı zaten yıllardır çok iyi değil,şu aralar da anneannemi kaybetmek üzereyiz her şey çok fazla üst üste geldi,yalnız hissediyor kendini
Annenin seni de düşünmesi lazım işte.Şu an seni uzmekten ve babanla olan iliskini zedelemekten baska bişey yapmıyor.Anneni sucla demiyorum ama araya bi set çek.Baban onu aldatiyorsa bunun yolu ayrılmak adamla ayni evde hem kendini hem kızını bu duruma sokmanın anlaşılacak bi tarafı yok ne yazık ki..
 
Back
X