Öncelikle merhaba. Cümleleri toparlayamazsam şimdiden kusura bakmayın. Çok kötü bir durumdayken yazıyorum. Ben 33 yaşında öğretmenlik yapan bir kadınım 10 yıldır öğretmenim. Bunu yazarken bile utanıyorum. Yasadıklarımdan dolayı. Doğuda yaşıyorum. Babam yıllarca yoktu. Yurtdışında yaşadı. Annemi aldattı. Bizi bıraktı. Sonrasında geldi annem kabul etti bu adamı.
Kendi emeklerimle mesleğimi elime aldım. Ama yaşadıklarım artık çok zoruma gidiyor. Evim ayrı. Ailem köyde yaşıyor. Babam bir yere gitmeme, sosyallesmeme izin vermez izin alsam da. Ki geçen sene kız kardeşim İstanbul’da izin istedim gitme dedi. Sebebi de Karadeniz gezisine gitmem. O ara babamla aramız bozuktu. O yüzden söylemedim. Dedemler hep kötü niyetlilerdi. Babamı bana karşı doldurdular, geziye gitmiş diye. Kavgalar koptu evde. Demediğini bırakmadı geçen sene.
İnstagramdan bütün tanıdıkları silip engelledim o ara. Şimdi nerden öğrendiyse öğrendi. Geçen hafta 2 saatlik uzaklıktaki ile gezmeye gittiğimi öğrenmiş. Arkadaşlarım var orda. 2 sene önce de gitmiştim. Kardeşimi aramış eğer o bir yere giderse bana söylemezsen hakkım helal değil demiş. Ben cıldırdım. Aradım kaç kez açmadı. En son açtı. Ne işin var orda dedi bana. Arkadaşlarım var onların yanına gittim dedim. Kimden izin aldın demeye başladı. Ben de bir b.k mu yedim ne bu yeter artık deyiverdim. Seni evlatlıktan sildim, bir daha buraya uğrayamazsın, sen bir o….sun dedi bana. Küfür yağdırdı.
Öyle kötüyüm ki. Öyle içim acıyor ki. Siz olsanız tamamen siler miydiniz. Evlenip kurtulurum sandım bu adamdan ama o da bir türlü olmadı. Artık psikolojimi alt üst etti. Ne yapacağımı bilmiyorum. Yaz tatili geliyor. Siz olsanız nasıl bir yol izlerdiniz
