- Konu Sahibi alonegirl06
-
- #21
Madem böyle bir düzen içindesiniz neden arada ailenizin yanında kalmıyorsunuz hem çocuğa hem size iyi gelir Park bile yok diyorsunuz
Madem böyle bir düzen içindesiniz neden arada ailenizin yanında kalmıyorsunuz hem çocuğa hem size iyi gelir Park bile yok diyorsunuzDüzenli sevdiği birşey yok maalesef keşke olsa yaparım yani sorun değil. Herşeyden çabuk sıkılan bir bebek. Tv açıyorum bazen sevmediği birşey olursa yemek yemiyor onun sevdiği çizgi filmi bulup öyle yediriyor. Oturduğum yer dağın başı her yere arabayla gitmek zorundasınız park bile yok. Arabamızda yok. Babası evde olduğu zamanlarda dışarı çıkartıyor. Toprakla oynamayı falan seviyor. Kısıtlayıcı biri değilim. Çamurla falan oynuyor yani. Yakınımızda bir market var sürekli oraya gidip geliyoruz. Hepsi bu.
Kendim yediriyorum olmuyor.
Kendiniz yedirmeye çalışmayın bırakın kendisi yesin, her gün mü çeşit çeşit yemek yapıyorsunuz şunu yemezse bunu yesin diye? Eğer öyleyse bunu da yapmayın, her gün çocuğunuzun yemesi için bir yemek yapın ve o yemek dışında alternatif sunmayın, yemeği önüne koyun yerse yer, yememek için inat ederse illa ki acıkacak o zaman yer.Her çeşit yemeği yapıyorum. Hepsini özenle hazırlıyorum ama nafile. Doktor sen annesin yediriceksin diye baskı yapıyor.
Kayınvalide izle ya da annenize gidin bir hafta. Ortam değişikliği olur onlar da yedirir siz de dejarj olursunuz. Tek bebek büyütmek çok çok zor birşeyMerhaba hanımlar ;
Ben 34 yaşında 18 aylık oğlu olan yalnız bir anneyim. Aslında evliyim ama eşim askeri personel bu yüzden ℅90 oranda yalnızım. Annem Ankara'da ben Antep'teyim. Buralar sıcak olduğu ve tek klimamız olduğu için yaz aylarında kimse gelmiyor bize. Gece gündüz oğluma ben bakıyorum. Her türlü aktiviteyi hazırlıyorum. Onunla elimden geldiğince ilgileniyorum. Ama kocaman bir sorunumuz var yemek yemiyor. Bugün dakika tuttum 1 kaşık yemeği 15 dakika ağzında bekletti. Bilerek kusuyor. Yemeği tükürüyor. Katı gıdaları çiğnemek istemiyor. Hala kahvaltıya herşeyi karıştırıp bulamaç gibi yapıp yediriyorum. Blw denedim her yere fırlattı. Kendim yediriyorum olmuyor. Yemek yerken tv açıyorum mecbur zar zor yiyor. Kendimi aşırı yalnız, tükenmiş ve yıpranmış hissediyorum. Her akşam ağlıyorum. Sürekli 4 duvar arasında tek başımayım. Herşeyle tek başıma mücadele ediyorum. Kış aylarında annem gelip bakıyor. Kaynanam ben bakamam bunalırım diyor ki zaten asla beceremiyor bebek bakmayı. Diğer aylarda gece gündüz ben bakıyorum. Gece uykum toplam 4 5 saat gündüz uykum yok. Gece sürekli ağlıyor saat başı böyle dayak yemiş gibi ağlıyor. Son zamanlarda öyle yoruldum ki artık istemsizce bağırıyorum oğluma. Sonra kendimi kötü anne ilan edip ağliyorum. Yemek ev işi çocuk işten sürekli yorgun gelip iki kelam zor eden bir eş. Beni asla kabullenmeyen ve sürekli işsizliğin yüzünden ezen bir koca tarafı. Her günüm böyle sürekli stres içinde geçiyor. Oğluma yemek yedirmekten nefret ediyorum. Her çeşit yemeği yapıyorum. Hepsini özenle hazırlıyorum ama nafile. Doktor sen annesin yediriceksin diye baskı yapıyor. Çevrem sen çocuğa bakamıyorsun diye baskı yapıyor kafayı yemek üzereyim. Hiç bilmediğim bir memlekette tek bir komşum olmadan yaşıyorum resmen. Kendimi geliştirmek için boş vaktimde kitap okuyorum her gün 10 sayfa falan. Oğlum ara sıra kendi kendine oynarken İngilizce çalışıyorum. Ama içimdeki boşluk asla dolmuyor. Artık anne olmaktan da nefret eder bir hale geldim. Altını değiştiriyorum beni tepikliyor. Sürekli mama diye ağlıyor ama yemek yemiyor. Benim hayatım neden sürünmeli onuda anlamıyorum hayatım değişir güzelleşir diye evlendim ama bekarlık hayatım gibi. 34 yaşındayım hiç tatile gitmedim. 2 yaşında babamı kaybettim hep babasızlığın cemeresini çektim. Şimdi kocasızlığın ceremesini çekiyorum. Eşim biz evlendikten sonra asker oldu. Her Türk genci gibi Türkiye de bulunan meslek sıkıntısından bu işi seçti ama berbat bir meslek. Hayatım nasıl güzelleşir nasıl değişir bilmiyorum. Artık zerre umudum da kalmadı. Her güne mutlu başlayıp her akşamı bi köşede yalnız ağlayarak geçiriyorum. Oğluma kızdığım için pişmanlıktan ağlıyorum. Ben kötü bir anne olmak istemiyorum. Ne yapmam lazım sizce. Oğlum ona kızdığım anları hatırlar mı? Kızmamak için ne yöntem izlemeliyim?
Tek başına bebek bakmak gerçekten çok zor sizi çok iyi anlıyorum. Parka götürüyor musunuz yada Oyun grubu vs düşünebilirsiniz hem siz de kafa dağıtmış olursunuz orda annelerle tanışırsınız iyi gelir. Yemek konusuna gelince kesinlikle beslenme terapisi alın büyüyünce yer diye bi şey yok. Katı gıda yemek istemiyorsa dokunsal hassasiyet gibi problemleri olabilir bunun için destek almanız gerekiyor. Yemek yemesi bile düzelse eminim size çok iyi gelecektir.Merhaba hanımlar ;
Ben 34 yaşında 18 aylık oğlu olan yalnız bir anneyim. Aslında evliyim ama eşim askeri personel bu yüzden ℅90 oranda yalnızım. Annem Ankara'da ben Antep'teyim. Buralar sıcak olduğu ve tek klimamız olduğu için yaz aylarında kimse gelmiyor bize. Gece gündüz oğluma ben bakıyorum. Her türlü aktiviteyi hazırlıyorum. Onunla elimden geldiğince ilgileniyorum. Ama kocaman bir sorunumuz var yemek yemiyor. Bugün dakika tuttum 1 kaşık yemeği 15 dakika ağzında bekletti. Bilerek kusuyor. Yemeği tükürüyor. Katı gıdaları çiğnemek istemiyor. Hala kahvaltıya herşeyi karıştırıp bulamaç gibi yapıp yediriyorum. Blw denedim her yere fırlattı. Kendim yediriyorum olmuyor. Yemek yerken tv açıyorum mecbur zar zor yiyor. Kendimi aşırı yalnız, tükenmiş ve yıpranmış hissediyorum. Her akşam ağlıyorum. Sürekli 4 duvar arasında tek başımayım. Herşeyle tek başıma mücadele ediyorum. Kış aylarında annem gelip bakıyor. Kaynanam ben bakamam bunalırım diyor ki zaten asla beceremiyor bebek bakmayı. Diğer aylarda gece gündüz ben bakıyorum. Gece uykum toplam 4 5 saat gündüz uykum yok. Gece sürekli ağlıyor saat başı böyle dayak yemiş gibi ağlıyor. Son zamanlarda öyle yoruldum ki artık istemsizce bağırıyorum oğluma. Sonra kendimi kötü anne ilan edip ağliyorum. Yemek ev işi çocuk işten sürekli yorgun gelip iki kelam zor eden bir eş. Beni asla kabullenmeyen ve sürekli işsizliğin yüzünden ezen bir koca tarafı. Her günüm böyle sürekli stres içinde geçiyor. Oğluma yemek yedirmekten nefret ediyorum. Her çeşit yemeği yapıyorum. Hepsini özenle hazırlıyorum ama nafile. Doktor sen annesin yediriceksin diye baskı yapıyor. Çevrem sen çocuğa bakamıyorsun diye baskı yapıyor kafayı yemek üzereyim. Hiç bilmediğim bir memlekette tek bir komşum olmadan yaşıyorum resmen. Kendimi geliştirmek için boş vaktimde kitap okuyorum her gün 10 sayfa falan. Oğlum ara sıra kendi kendine oynarken İngilizce çalışıyorum. Ama içimdeki boşluk asla dolmuyor. Artık anne olmaktan da nefret eder bir hale geldim. Altını değiştiriyorum beni tepikliyor. Sürekli mama diye ağlıyor ama yemek yemiyor. Benim hayatım neden sürünmeli onuda anlamıyorum hayatım değişir güzelleşir diye evlendim ama bekarlık hayatım gibi. 34 yaşındayım hiç tatile gitmedim. 2 yaşında babamı kaybettim hep babasızlığın cemeresini çektim. Şimdi kocasızlığın ceremesini çekiyorum. Eşim biz evlendikten sonra asker oldu. Her Türk genci gibi Türkiye de bulunan meslek sıkıntısından bu işi seçti ama berbat bir meslek. Hayatım nasıl güzelleşir nasıl değişir bilmiyorum. Artık zerre umudum da kalmadı. Her güne mutlu başlayıp her akşamı bi köşede yalnız ağlayarak geçiriyorum. Oğluma kızdığım için pişmanlıktan ağlıyorum. Ben kötü bir anne olmak istemiyorum. Ne yapmam lazım sizce. Oğlum ona kızdığım anları hatırlar mı? Kızmamak için ne yöntem izlemeliyim?
Bu sefer eşimle bir aile olamıyoruz. Aramızda sorunlar oluyor. Ben 2 yaşında babamı kaybettim senelerce onun yokluğunu çektim. Şimdi oğlumda babası varken ondan uzak kalsın istemiyorum.Madem böyle bir düzen içindesiniz neden arada ailenizin yanında kalmıyorsunuz hem çocuğa hem size iyi gelir Park bile yok diyorsunuz
Kayınvalidem bebek konusunda berbat. Ona oğluma emanet ettiğimde yaptığım etkinlikten keyif alamıyorum. Ki zaten ben bakamam dedi kendisi bu yüzden çok bırakmıyorum. Annem Ankara da ben Antepteyim aslında gitmeyi ıstiyorum. Eşimin izin almasını bekliyorum. Oğlumla hayatta otobüste o kadar yolu gidemem ağzımdan burnumdan gelirKayınvalide izle ya da annenize gidin bir hafta. Ortam değişikliği olur onlar da yedirir siz de dejarj olursunuz. Tek bebek büyütmek çok çok zor birşey
Uçakla gidin. Ben o yaşta bebekle çok uçak seyahati yaptım gayet de iyi oluyor. Eşiniz gelince tatile falan gider daha çekirdek aile zaman gecirirsiniz..zaten az bir süre için geliyorsa ailenizle geçirmeyin bu zamani derim .Kayınvalidem bebek konusunda berbat. Ona oğluma emanet ettiğimde yaptığım etkinlikten keyif alamıyorum. Ki zaten ben bakamam dedi kendisi bu yüzden çok bırakmıyorum. Annem Ankara da ben Antepteyim aslında gitmeyi ıstiyorum. Eşimin izin almasını bekliyorum. Oğlumla hayatta otobüste o kadar yolu gidemem ağzımdan burnumdan gelir
Bak işte senin eşin çözüm odaklı davranmış. Ben eşime anlatıyorum. Bana işin ne tabi çocuk bakacaksın diyor. Ben yapamam diyor. Altını değiştir diye seksen kez söylüyorum. Dışarı çıkıyorlar bazen balkondan onlara bakıyorum. Geçen bir çocuk oğlumun ağzına taş sokmaya çalışıyor eşim telefonda iş konuşuyor. Ben müdahale ediyorum. Aynı hassasiyete sahip değiliz çoğu konuda bu yüzden anlaşamıyoruz. Eşimin çocukluğu köyde karanbole geçmiş hayatı öyle zannediyor halaAçıkçası çok bilinçli değilim yemeyen çocuk konusunda bu konuda tavsiye veremem ama şunu söyleyebilirim. 1 buçuk yaşına kadar yemekten de uykudan da karakterden de 1 kere sorun yaşamadığım oğlum, bi anda konuşma geriliği, uykuya direnme, yemek seçme ve sırf sevse de canı istemiyor diye yememe, 2 yaş sendromuna birlikte garip davranışlar yüzünden birden neye uğradığımı şaşırdım. Şimdi sorunların başladığı günün üzerinden 1 buçuk yıl geçti. Artık konuşuyor, uykusu düzenli, yemesi düzenli, daha uyumlu söz dinleme vs konularında. Yani o günler hiç geçmeyecek sanırdım, 3 saat uyutmaya çalışıp 2 saatinde ağlardım. Uyuyunca bi posta da ağlardım. Hem öğlen hem akşam. Derdini anlatamadıkça hırçınlaştı o hırçınlaşınca bende gerildim. Gerginliğimi el kadar çocuğa aktaramayacağım için eşimle aram açıldı. Sorunlar ne zaman çözülmeye başladı biliyo musunuz? 1 yıl sonra eşim baktı olmuyor, işini ayarlamaya başladı artık o uyutuyordu ben yerine dükkana bakıyordum hem benim kafam dağılıyor hem benim stresinden uzak kalınca oğlum uyumayı tekrar hatırladı resmen. Çok darlıyorfu beni bazen artık tahammülüm kalmıyordu fırsatı varsa hemen yer değiştiriyorduk eşimle. Be
İnanır mısın hiç uçağa binmedim ben hayatımdaUçakla gidin. Ben o yaşta bebekle çok uçak seyahati yaptım gayet de iyi oluyor. Eşiniz gelince tatile falan gider daha çekirdek aile zaman gecirirsiniz..zaten az bir süre için geliyorsa ailenizle geçirmeyin bu zamani derim .
Kendiniz yedirmeye çalışmayın bırakın kendisi yesin, her gün mü çeşit çeşit yemek yapıyorsunuz şunu yemezse bunu yesin diye? Eğer öyleyse bunu da yapmayın, her gün çocuğunuzun yemesi için bir yemek yapın ve o yemek dışında alternatif sunmayın, yemeği önüne koyun yerse yer, yememek için inat ederse illa ki acıkacak o zaman yer.
Doktorunuzu da mümkünse değiştirin yedireceksin diye baskı yapamaz, çocuk yemiyor işte.
Eskiler der ki çocuğun kendi isteğiyle iştahla yediği bir kaşık yemek bile sizin zorla yedirdiğiniz tabak yemekten daha faydal
Ne saçmasapan bir doktor bence işe onu değiştirmekle başlayın. Benim oğlum 28 aylık benzer dertler bende de var yemiyor arkadaş yemiyor ağzında bekletip bekletip sonunda tükürüyor sabır sabır tükeniyorsun sonunda anlıyorum. Ben sizi. Doktor iştahsızlık için kan tahlili yaptı demir eksikliği çıktı ondan dolayı olabilir dedi bize sizinki gibi saçmasapan kocakarı yorumları yapmadı demir ilacı kullanıyoruzBu konuda doktorla görüştüm. Sen annesin yapacaksın diyor. Boşuna cennet annelerin ayağının altında değil diyor. Dişlerinden dolayı ağlıyor dedi dişi için ilaç kullanıyoruz ama bence alışkanlık her gün aynı saatlerde ağlıyor
Bunun için bide azar yedim biliyor musun ? Mecbur yedireceksin diye bana çıkıştı.Ne saçmasapan bir doktor bence işe onu değiştirmekle başlayın. Benim oğlum 28 aylık benzer dertler bende de var yemiyor arkadaş yemiyor ağzında bekletip bekletip sonunda tükürüyor sabır sabır tükeniyorsun sonunda anlıyorum. Ben sizi. Doktor iştahsızlık için kan tahlili yaptı demir eksikliği çıktı ondan dolayı olabilir dedi bize sizinki gibi saçmasapan kocakarı yorumları yapmadı demir ilacı kullanıyoruz
Aldığı tıp eğitimi hatrına yorum yapmak istemiyorumBunun için bide azar yedim biliyor musun ? Mecbur yedireceksin diye bana çıkıştı.
Deneyin, bazı çocuklar yemeği kendisi yemek istiyor, kızım küçükken ben yedirmeye kalkınca ağzını bir kenetlerdi açabilene aşk olsun, kendisinin yemesine izin vermiştim ve yemek sorunu çözülmüştü.Yarın denicem kendi kendine yemesini umarım yer ve bende bu eziyetten kurtulurum.
Hangi semtte oturuyorsunuz? Antep park şehridir, hayret.Oturduğum yer dağın başı her yere arabayla gitmek zorundasınız park bile yok
E binin işte. Bir ilk olur. Ben çocuklarla ailemin yanına hep o şekilde gidiyorum. İki aylıktan beri.İnanır mısın hiç uçağa binmedim ben hayatımda
Benim eşimde çok istekli değildi. Benim dağıldığımı görünce mecbur kaldı biraz. Yardım etmesi gerektiğini anlaması için 1 sene geçti. Ağlayarak nolur yardım et dediğim çok oldu. Bi de eşim kış uykusu uyur resmen gece uyanması da pek kolay olmuyodu. Bi gün uyanıkken oğlumla yaşananlara şahit oldu. O zaman dank etti. Eşimde görmüyor anlamıyordu işledim demek doğru bi tabir olcak sanırım. Tabi bi de elini yardı dikiş atıldı mecbur dükkana bakamadığı için o çocuğa baktı ben dükkana. Bu şekilde bi 2 hafta geçirince önce napıcanı bilemedi ama sonra öğrendi çözdü. Sonraları baktım direniyor oğlum benimle uyumaya hemen eşimi aradım yer değiştirdik. Önceleri gık mık diyodu ama zamanla o da alıştı. Hatta sorunlar çözüldükten sonra bile çalışası olmadığı günlerde yer değiştiriyorduk. Bana da iyi geldi. Demeye çalıştığım ortamdan uzaklaşmanız nefes almanız lazım. Siz evinizi evim diye değil 4 duvar diye görüyorsunuz. Çok yorucu bu. Çocuk olmasa da öyle.Bak işte senin eşin çözüm odaklı davranmış. Ben eşime anlatıyorum. Bana işin ne tabi çocuk bakacaksın diyor. Ben yapamam diyor. Altını değiştir diye seksen kez söylüyorum. Dışarı çıkıyorlar bazen balkondan onlara bakıyorum. Geçen bir çocuk oğlumun ağzına taş sokmaya çalışıyor eşim telefonda iş konuşuyor. Ben müdahale ediyorum. Aynı hassasiyete sahip değiliz çoğu konuda bu yüzden anlaşamıyoruz. Eşimin çocukluğu köyde karanbole geçmiş hayatı öyle zannediyor hala
Herşeyin bir ilki vardır. Otobüsten pratik ve kolay. Merak etmeyinİnanır mısın hiç uçağa binmedim ben hayatımda
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?