- Konu Sahibi alonegirl06
-
- #41
Ay yazdıklarınız bana bile merhem oldu. 28 aylık oğlum ücretsiz izindeydim işe başlayacağım. Bu aralar hiç yemek yemek istemiyor yemek saati gelsin istemiyorum resmen tükürüyor ağzında bekletiyor resmen sabrımı zorluyor. İşe başlayacağım için de vicdanım rahat değil bir yandan. Nasıl olacak arkamdan çok ağlayacak mı? Bakıcı abla başladı alışsın diye ama çocuk daha bir bana yapıştı.. seni isteyorum deyip peşimde dolaşıyor asla böyle değildi normalde. Sanki zor olacak ayrılık.Benim eşimde çok istekli değildi. Benim dağıldığımı görünce mecbur kaldı biraz. Yardım etmesi gerektiğini anlaması için 1 sene geçti. Ağlayarak nolur yardım et dediğim çok oldu. Bi de eşim kış uykusu uyur resmen gece uyanması da pek kolay olmuyodu. Bi gün uyanıkken oğlumla yaşananlara şahit oldu. O zaman dank etti. Eşimde görmüyor anlamıyordu işledim demek doğru bi tabir olcak sanırım. Tabi bi de elini yardı dikiş atıldı mecbur dükkana bakamadığı için o çocuğa baktı ben dükkana. Bu şekilde bi 2 hafta geçirince önce napıcanı bilemedi ama sonra öğrendi çözdü. Sonraları baktım direniyor oğlum benimle uyumaya hemen eşimi aradım yer değiştirdik. Önceleri gık mık diyodu ama zamanla o da alıştı. Hatta sorunlar çözüldükten sonra bile çalışası olmadığı günlerde yer değiştiriyorduk. Bana da iyi geldi. Demeye çalıştığım ortamdan uzaklaşmanız nefes almanız lazım. Siz evinizi evim diye değil 4 duvar diye görüyorsunuz. Çok yorucu bu. Çocuk olmasa da öyle.
Eşimde öğrendi bu süreçte çocuk bakmayı. Şimdi hamileyim gözüm arkada kalmadan hem küçük hem büyük çocukla rahatlıkla ilgilenebileceğini biliyorum. Ama bunu ona ben öğrettim. Öyle bi amacı yoktu öyle söyliyim. Bi gece çocuğu yapıp sonra geri çekilip izleyince baba olunmuyor. Bende eşime acıyordum kendi işi elemansız 15 saat ayakta koşturuyor vs. Noldu o bana acıması gerektiğini görüyo muydu? Hayır. Bende ona acımadım. O zaman işler değişti.
Benim oğlum bana pek yapışık olmazdı açıkçası üzülürdüm bile bu duruma pek arkamdan ağlama huyları, birine bırakınca sorun çıkarma huyları olmazdı. Yanlış mı bağlandık derdim ya ki 2 yaşını görünce. 1 hafta hastanede yatmam gerekti. Günde 15 kez beni aradı. Hiç ağlamadı üzülmedi. Annemin evindeydi eşimde sık sık gitti gördü. Bizde iletişimdeydik dediğim gibi Ama dönünce bana küstü. Yorumda anlattıklarım bu süreçte yaşananlar. Önceden başlayıp bu ayrılıkla pekişen sorunlar. Benimle yemek yemedi, oynamadı, bi şeye ihtiyacı yoksa konuşmadı, benimle uyumadı, o kadar kahroldum ki. Kaybettiğim bebeğe mi yoksa arkamda bıraktığımı nasıl yaraladığıma mı üzüleyim bilemedim. Ama bu süreçte destekçi olan eşimdi dediğim gibi. Neler atlattık neler yaşadık. Detaylı anlatıp nazar değdirmek istemiyorum ben kendim bile değdiriyorum anlatmaya korkuyorum ama tam tersi oldu her şey. Hem benim çabam, hem eşimin desteği, hem doktor yönlendirmesi bu süreci unutmak istesem de sonucundan çok mutluyum. Geçiyor emin olun. Bugün mü geçer, 1 yıl sonra mı bilmem ama geçiyor.Ay yazdıklarınız bana bile merhem oldu. 28 aylık oğlum ücretsiz izindeydim işe başlayacağım. Bu aralar hiç yemek yemek istemiyor yemek saati gelsin istemiyorum resmen tükürüyor ağzında bekletiyor resmen sabrımı zorluyor. İşe başlayacağım için de vicdanım rahat değil bir yandan. Nasıl olacak arkamdan çok ağlayacak mı? Bakıcı abla başladı alışsın diye ama çocuk daha bir bana yapıştı.. seni isteyorum deyip peşimde dolaşıyor asla böyle değildi normalde. Sanki zor olacak ayrılık.
Eşim polis, aynı şeyleri yaşadım. Kaza geçirip sonra hamile kaldım. Doğurdum başımıza bin türlü iş geldi lohusalığım 2 sene sürdü nerdeyse. Ama çok şükür geçti ve çocuğum sağlıklı. Öncelikle sana şunu söyleyeyim 15-18 aydan sonra yemek yemek istemiyor çocuklar yemekte gerileme oluyor istediğini yap asla yemez o yüzden kendini suçlama. Oğlum her sabah yumurta peynir yiyen çocuktu 18 aydan sonra bıçak gibi kesildi iştahı. İştahı hem bulunduğu dönem, hem yalnızlık hemde virmaimslzik etkiliyor. Vitamin ve demir vs eksikse iştahsız olur ama dediğim gibi 18 aydan sonra yiyen çocuk çok nadir. Yalnızlık konusuna gelirsek hava sıcak ama en azından akşam üstü çocuğu dışarı çıkarsam enerjisini atar belki yemekte yer acıkınca. Evde enerji aramıyor acıkmıyor olabilir. Kötü anne değilsin yorgun yıpranmış birisin sadece. Eşin biraz destek olsa bu kadar bunalıma girmezsin. Çık dolaş arkadaş bul kendine yoksa evde kafayı yersln. Çocuk konusunda zayıfsa falan iştah şurubu balık yağı çinko verebilirsin iştah açıyor Zehra geliştiriyorMerhaba hanımlar ;
Ben 34 yaşında 18 aylık oğlu olan yalnız bir anneyim. Aslında evliyim ama eşim askeri personel bu yüzden ℅90 oranda yalnızım. Annem Ankara'da ben Antep'teyim. Buralar sıcak olduğu ve tek klimamız olduğu için yaz aylarında kimse gelmiyor bize. Gece gündüz oğluma ben bakıyorum. Her türlü aktiviteyi hazırlıyorum. Onunla elimden geldiğince ilgileniyorum. Ama kocaman bir sorunumuz var yemek yemiyor. Bugün dakika tuttum 1 kaşık yemeği 15 dakika ağzında bekletti. Bilerek kusuyor. Yemeği tükürüyor. Katı gıdaları çiğnemek istemiyor. Hala kahvaltıya herşeyi karıştırıp bulamaç gibi yapıp yediriyorum. Blw denedim her yere fırlattı. Kendim yediriyorum olmuyor. Yemek yerken tv açıyorum mecbur zar zor yiyor. Kendimi aşırı yalnız, tükenmiş ve yıpranmış hissediyorum. Her akşam ağlıyorum. Sürekli 4 duvar arasında tek başımayım. Herşeyle tek başıma mücadele ediyorum. Kış aylarında annem gelip bakıyor. Kaynanam ben bakamam bunalırım diyor ki zaten asla beceremiyor bebek bakmayı. Diğer aylarda gece gündüz ben bakıyorum. Gece uykum toplam 4 5 saat gündüz uykum yok. Gece sürekli ağlıyor saat başı böyle dayak yemiş gibi ağlıyor. Son zamanlarda öyle yoruldum ki artık istemsizce bağırıyorum oğluma. Sonra kendimi kötü anne ilan edip ağliyorum. Yemek ev işi çocuk işten sürekli yorgun gelip iki kelam zor eden bir eş. Beni asla kabullenmeyen ve sürekli işsizliğin yüzünden ezen bir koca tarafı. Her günüm böyle sürekli stres içinde geçiyor. Oğluma yemek yedirmekten nefret ediyorum. Her çeşit yemeği yapıyorum. Hepsini özenle hazırlıyorum ama nafile. Doktor sen annesin yediriceksin diye baskı yapıyor. Çevrem sen çocuğa bakamıyorsun diye baskı yapıyor kafayı yemek üzereyim. Hiç bilmediğim bir memlekette tek bir komşum olmadan yaşıyorum resmen. Kendimi geliştirmek için boş vaktimde kitap okuyorum her gün 10 sayfa falan. Oğlum ara sıra kendi kendine oynarken İngilizce çalışıyorum. Ama içimdeki boşluk asla dolmuyor. Artık anne olmaktan da nefret eder bir hale geldim. Altını değiştiriyorum beni tepikliyor. Sürekli mama diye ağlıyor ama yemek yemiyor. Benim hayatım neden sürünmeli onuda anlamıyorum hayatım değişir güzelleşir diye evlendim ama bekarlık hayatım gibi. 34 yaşındayım hiç tatile gitmedim. 2 yaşında babamı kaybettim hep babasızlığın cemeresini çektim. Şimdi kocasızlığın ceremesini çekiyorum. Eşim biz evlendikten sonra asker oldu. Her Türk genci gibi Türkiye de bulunan meslek sıkıntısından bu işi seçti ama berbat bir meslek. Hayatım nasıl güzelleşir nasıl değişir bilmiyorum. Artık zerre umudum da kalmadı. Her güne mutlu başlayıp her akşamı bi köşede yalnız ağlayarak geçiriyorum. Oğluma kızdığım için pişmanlıktan ağlıyorum. Ben kötü bir anne olmak istemiyorum. Ne yapmam lazım sizce. Oğlum ona kızdığım anları hatırlar mı? Kızmamak için ne yöntem izlemeliyim?
Bu sabah kendi başıma yemek yemeyi öğrenmesi konusunda adım attım. Kahvaltıya 3 dilim muz, haşlanmış yumurta, kaşar peyniri falan ekledim. Yemedi yine bende çok zorlamadım. Topladım yemeği. Eskiden 1 - 2 saat yedirmeye çalışırdım. Bugün yarım saat falan durdu oynadı biraz yemeklerle yere attı. Muza dokunmakta biraz tedirgin oluyor. Ekmek içinde aynı. Dokusal hassasiyeti var. Bu konuyu halletmeye çalışıcam. Teşekkür ederim destekleriniz içinEşim polis, aynı şeyleri yaşadım. Kaza geçirip sonra hamile kaldım. Doğurdum başımıza bin türlü iş geldi lohusalığım 2 sene sürdü nerdeyse. Ama çok şükür geçti ve çocuğum sağlıklı. Öncelikle sana şunu söyleyeyim 15-18 aydan sonra yemek yemek istemiyor çocuklar yemekte gerileme oluyor istediğini yap asla yemez o yüzden kendini suçlama. Oğlum her sabah yumurta peynir yiyen çocuktu 18 aydan sonra bıçak gibi kesildi iştahı. İştahı hem bulunduğu dönem, hem yalnızlık hemde virmaimslzik etkiliyor. Vitamin ve demir vs eksikse iştahsız olur ama dediğim gibi 18 aydan sonra yiyen çocuk çok nadir. Yalnızlık konusuna gelirsek hava sıcak ama en azından akşam üstü çocuğu dışarı çıkarsam enerjisini atar belki yemekte yer acıkınca. Evde enerji aramıyor acıkmıyor olabilir. Kötü anne değilsin yorgun yıpranmış birisin sadece. Eşin biraz destek olsa bu kadar bunalıma girmezsin. Çık dolaş arkadaş bul kendine yoksa evde kafayı yersln. Çocuk konusunda zayıfsa falan iştah şurubu balık yağı çinko verebilirsin iştah açıyor Zehra geliştiriyor
Merhaba şu an ne durumdasınız? Benim dört yaşındaki oğlum sizin anlattığıginiz gibi. Tükenmiş vaziyetteyim. Neler yaptınız oradaki alabileceğim en ufak tavsiye bile benim akıl sağlığımı koruyacak noktada bana çok yardımcı olacak. Beslenme terapisi aldınız mı siz aldıysanız nasıl ilerlediniz?Açıkçası çok bilinçli değilim yemeyen çocuk konusunda bu konuda tavsiye veremem ama şunu söyleyebilirim. 1 buçuk yaşına kadar yemekten de uykudan da karakterden de 1 kere sorun yaşamadığım oğlum, bi anda konuşma geriliği, uykuya direnme, yemek seçme ve sırf sevse de canı istemiyor diye yememe, 2 yaş sendromuna birlikte garip davranışlar yüzünden birden neye uğradığımı şaşırdım. Şimdi sorunların başladığı günün üzerinden 1 buçuk yıl geçti. Artık konuşuyor, uykusu düzenli, yemesi düzenli, daha uyumlu söz dinleme vs konularında. Yani o günler hiç geçmeyecek sanırdım, 3 saat uyutmaya çalışıp 2 saatinde ağlardım. Uyuyunca bi posta da ağlardım. Hem öğlen hem akşam. Derdini anlatamadıkça hırçınlaştı o hırçınlaşınca bende gerildim. Gerginliğimi el kadar çocuğa aktaramayacağım için eşimle aram açıldı. Sorunlar ne zaman çözülmeye başladı biliyo musunuz?. Eşim bi şekilde işini ayarladı ve yer değiştirdik. Ben dükkana baktım o çocuğa. Ben biraz o stresten uzaklaştım, oğlum benim gerginliğimden uzaklaştı. Eşim daha sakin olduğu için alıştığından farklı yöntemlerle uyutmayı denedi. Böyle böyle kısa sürede uykuya dalmayı tekrar hatırlattık. Yemeye direndiğinde sen bilirsin diyip bıraktım. Çoğu zmaan yemeği önüne koydum dağıtsa da kendi yedi. Malesef bu süreci herhangi bir 2. Bakımveren olmadan çözemeyeceksiniz. Bi de sizde artık yorulmuşsunuz dizinde psikolojik destek almanız lazım. Beslenme konusunda yazılan bişey kstılıyorum hala taneli gıda yemiyorsa mutlaka bi sorun var terapi almalı. Anneniz daha merkezi yerde yaşıyorsa gerekirse bi süre annenizin yanına gidip aynı doktorla düzenli tedavi görün. En temiz çözüm bu.
Hayır almadım. Oğlumun genel sorunu yemek üzerine değil, genel olarak alıştığı her şey üzerineydi. O dönem, hem 2 yaş sendromu patlak verdi, hem emziği bıraktı, hem ilk kez uzun bi yolculuk yapıp şehir dışına çıktı, tam bu süreç biraz yumuşuyor derken 1 hafta ayrı kaldık 2 yaşını doldurduktan hemen sonra. Her şey 10 katı oldu. Özellikle garezi banaydı tepki koymuştu. Benimle yemedi, benden yemedi, belinimle uyumadı, sözümü dinlemedi, mecbur kalmadıkça konuşmadı. Bu sürecin başında zaten konuşma geriliği de farketmiştim. İyice kapandı. Yani öncellikle en stres olduğum anda bile zorlamadım, ağlarsa bende yanında sessizce ağladım ama sesini çıkarmadım. Şimdi dönüp bakınca asıl sorunun kendini ifade edemiyor olmak, duygularını kontrol edemiyor olmakla birlikte sonrasında ayrılığın getirdiği psikolojik etkinin sorunları katlayarak büyüttüğünü görüyorum. İşin içine eşim girip bi süre oğlum eşimi tercih etti. Sakinliği oğluma da bana da iyi geldi. Bu sürecin sonunda yaklaşık 10 ay sonra öncesinde desteksiz uykuya geçmek yerine alışkanlık değiştirdi yanında yatarak uyumaya alıştı, önceden her şeyi yerken artık seçmeye başladı, favorileri oldu, konuşmayı da çözünce her şey tekrar rayına girdi. Ama ben heralde bi 10 yaş yaşlanmışımdır. Asıl sorun ne tam anlayamadım ama benim oğlum bunlar yaşanırken 1 buçuk-2 buçuk yaş aralığındaydı. Her şey çözüldüğünde 2 yaş 9-10 ay falan olmuştu. 4 yaşa daha farklı mı yaklaşmak gerekir yoksa sorunların kaynağı benzer olunca çözümde benzer olur mu bilmiyorum. Bu süreçte profesyonel destek olarak 1 kere çocuk gelişimi bölümüne gittik konuşması için. Ayrıca özel eğitim öğretmeni kuzenim var ondan genel tavsiyeler aldım, çocuk gelişimi mezunuyum az çok bazı davranışlar ve sorunlar, çözümleri hakkında bilgim olması işime yaradı.Merhaba şu an ne durumdasınız? Benim dört yaşındaki oğlum sizin anlattığıginiz gibi. Tükenmiş vaziyetteyim. Neler yaptınız oradaki alabileceğim en ufak tavsiye bile benim akıl sağlığımı koruyacak noktada bana çok yardımcı olacak. Beslenme terapisi aldınız mı siz aldıysanız nasıl ilerlediniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?