Arkadaşlar kimseye anlatamadığım bir durumdayım. Aslında bu cıkmaz durumum evlenmeden başladı. Eşimi ilk tanıdığım da çok aşık oldum. hiç bir olumsuz özelliğini fark etmedim. ona hiç HAYIR demedim diyemedim. Daha çok küçüktüm 14-15 yaşındaydım. sonra büyüdüm. belki o hiç değişmedi ama ben değiştim. onu artık eskisi gibi sevmediğimi üzülerek farkettim. nedeni neydi bilmiyorum. bu ilişkiyi bitiremedim ve bu sürecin sonunda evlendim. acı ama hiç ayaklarım yerden kesilerek evlenmedim. neden evlendin peki derseniz bitiremedim. onun bitirmesi gerekirdi çünkü. o tarz biri. olmadı artık sevmiyorum deseydim. tamam o zaman kendine iyi bak deyip gitmezdi. neyse evlendik ve ben hiç mutlu değilim. onun için neler yaptığımı nelerden vazgeçtiğimi gördükçe daha da mutsuz oluyorum. mesela ailem. şimdi onlarla vakit geçirmek için çıldırıyorum. meğer onları ne kadar ihmal etmişim. ya arkadaşlarım kimsem kalmamış.
Allahım diyorum o nu çok istedim biliyorum ama çok cahildim şimdi istemiyorum diyorum. ve onun başka birine aşık olması ve beni bırakması için dua ediyorum.
şimdi çocuğumuz olsun istiyor ama ben istemiyorum. ondan gizli korunmak istiyorum. ama tepkisi ne olur bilmiyorum.
.......
duygularınızdan emin olmadan evlenmişsiniz..
aslında eşinizi gerçekten sevmemişsiniz
şimdi bunun farkındasınız
eşiniz çocuk istiyor siz istemiyorsunuz
yapılabilecek tek bir şey
oda eşinizle konuşmak...duygularınızı birebir aktarmak..evet üzülecek belki ama
en azından ilerde duygularıyla oynanmasından iyidir...
açık olmak etik olandır bence...
önceleri söylemeye çalıştım olmadı. sevmiyorsan tamam gidebilirsin demez ben seviyorum. der. üstelik film falan izlerken hep ayarını yapar zaten ben olsan asardım keserdim diye. o yüzden beklemekten başka çarem yok galibaevlenmişsin. şu an kafan karışık ya da çekingensin ve beklemedesin. ama sakince, uzun uzun düşünüp karar vermelisin. "eşinin başkasına aşık olması için dua etmek" iyi bir gelecek planı değil.
ya bu şekilde sevmeden de evliliğine devam edersin.
ya da eşinin karşısına geçersin, gerçek hislerini anlatırsın ve ayrılırsın.
beklemede kalarak, çocuk yapmayarak eline bir şey geçmez. insan bekler tabi ama neyi bekler? maddiyatın düzelmesini, eşiyle biraz başbaşa zaman geçrimeyi, evliliğin oturmasını .... vb. karşındakini sevmeyi bekleyemezsin...
ben eşin olsam çok kırılırdım. şahsi fikrim beni sevmiyorsa kimse evlenmesin. herkes gibi sevilmeye, sevdiğim ve beni seven bir insanın eşi olmak hakkım. bugün eşim karşıma çıkıp "seni sevmiyordum" derse "o zaman beni ne kandırdıni dışaıda beni sevecek dünya kadar insan varken neden sever gibi yapanıyla hayatımı birleştirmeme sebep oldun" derdim.
hiç bilmesin kırılmasın derseniz de, başlarda seviyordum ama artık sevgim yok deseniz de evliliği devam ettirmek isteyeceğini sanmıyorum.
bence evliliğin tek nedeni olmalıdır. sadece sevgi... gerisi artıdır ama öncelikle sevgi olmaz ise olmaz.
way be esının baskasına asık olması için dua :/ ne kdr enteresan ve itici bı cumle bana göre.size akıl bile veremıycem
önceleri söylemeye çalıştım olmadı. sevmiyorsan tamam gidebilirsin demez ben seviyorum. der. üstelik film falan izlerken hep ayarını yapar zaten ben olsan asardım keserdim diye. o yüzden beklemekten başka çarem yok galiba