Hayatıma öyle bir adam girdi ki sevgisiyle ayağımı yerden kesen evlilik aklımın ucundan geçmezken bir yıl içinde beni nikah masasına oturmayı sağlayan.Biz deherkes gibi evlilik hayallerimizi gerçeğe dönüştürdük tüm hazırlıklarımızı tamamladık bildiğiniz gibi değildi her şey a dan z ye hazırdıbir tek şey hariç balayı onada karar veremiyorduk bir türlü beğeniyorduk kimi zaman tutmaya gelinceye kadar soğuyorduk o yerden.Düğün zamanı gelmişti.Kınamın olduğu gün abimin eşi hep yanımdaydı 6 aylık hamileydi birlikte kuafore gittik orada kıyafetim sökülmüş ve kuzenmle el kol işareti ile ben üzülmeyim diye kuzenme soylemeyelim demiş ufak bir sökük.Hep birlikte fotoğraf çekimine gittik her anımda yanımdaydı abimin eşi kıyafeti giymeme yardım etmişti.her anımda yanımdaydı.Tüm hazırlıklar tamamdı kına gecesi saatinde annem yanıma geldi abimin eşinin hasta oldugunu geç geliceklerini söyledi.Hamile oldugu için bir rahatsızlığ olmuştur sorun değil anne dedim.Daha sonra abim ve eşi geldiler sanki çok farklıydı gündüz yanımda olan insan değildi sanki.Bizde kınayı yenge tutar o güçsüz haliyle hevesle gelip tutmuştu kınamı az da olsa.Ertesi gün düğün için kuafore gidicektim bu sefer abimin eşi yoktu yanımda kendini iyi hissetmiyordu iyi hissedince kuafore gelicekti kendini.bende kuaforle konusmustum geldiğinde hemen alınsın sırada beklemesin diye.Düğün gecesi olmuştu abimin eşi düğüne katılamamıştı iyi hissetmiyor kendini dedi annem yine bende o iyi olsun sorun değil demiştim.Biz onlar evlendiğinde evlilik günü muhabbetlerini dalga gecerek konusuyordum onunla o da bana sende evlen ben de yapacagım sana diyordu bana hep.Düğünümden sonraki gün annemi aradım hemen bizde ilk gün kayınvalideye gidilir hemen annemi aradım biz hastanedeyiz abinin eşini yatırdılar dedi bende merak ettim kayınvalidem yerine düğün boyunca görememiştim abimin eşinin yanına gittim.Kapıdan biz girdiğimizde beni görünce gülümsedi ve o gülüşü hep aklımda ne için güldüğünü bir o bir ben biliyorduk.Tüm gün yanında durdum herkes ufak bir rahatsızlık sanıyordu düğün boyunca hastaneye gidildi doktorlar hep serum hava verip yollamışlardıo zamana kadar.kanlı balgam öksürüp çıkarıyırdu sürekli karnındaki bebek ezilmesin diye çift yastık üzerine basını koyuyordu sırt üstü. Hiç yatamıyordu daha çok öksürüp çıkarıyordu.Acil başka hastaneye nakil olması gerekiyordu zatüre teşhisi konmuştu.Daha fazla yazamayacağım ben hiç bir şey anlamadım nasıl o evrakları kıyafetleri ayarlayıp tüm ailemi bir ambulans arkasında yollamştım yeni hayatımı kurdugum adamla bir bŞa kalmştım.Ben yürüyerek teslim ettiğimz ambulansta gece bana söylenmese de ertesi gün sabah vefaat ettiği haberini almıştım yıkılmıştım.Abim ne halde olduğunu düşünmekten annem babam onları düşünmekten ağlamaktan evliliğimden hemen sonraki gün olanlar ve o zaman anladım ki balayı neden ayarlanmamıştı Allah her şeyi ayarlamıştı.Ama o daha 23 yaşında 15 aylık evli ve 6 aylık hamileydi insan bu acıya nasıl dayanır.Tanıyan bilir melek gibiydi.Biz iki meleğimizi kaybettik malesef.
