- 19 Ekim 2009
- 2.409
- 64
- 363
- Konu Sahibi kizilca kiyamet
-
- #21
Turkiyede degilim canim avrupadayim
hastahanedeki doktor kendisi yapacakmis programlayacakmis
heyecandan ve tedirginlikten kulagimin kac desibel arizali oldugunu sormayi unuttum
abartiyorum belki ama cocukk gibi heyecanliyim
Tesekkür ederim arkadasim ayni sekilde insan insana zor zamanda lazim allahtan bunu anlayan birine sahibim
Bu konuda bende cok sanslıyım.Bu ve başka sağlık sorunlarım gerekçesiyle hiç bir zaman şikayetci olmadı aksine çok fazla ilgilenir.Size de oluyor mu bilmiyorum ama duyamamak bazı durumlarda aşırı sinir yapıyor.Birden agresifleşebiliyorum.Beni öyle güzel idare ediyor ki..Hatta bazen yanlıs anladığımda gülüyor ^sağır duymaz uydurur diyor^şakayla söylediğini bildiğim için hiç alınmıyorum bile ama sahte sahte küsmüş gibi yapıyorum.Hemen gönlümü almaya çalışıyor:)Birlikte gülüyoruz.En çok hoşuma giden tarafı ise işime gelmediği şeyi anlamamış gibi yapmam.Yanlış birsey yapsam,'neden böyle yapıyorsun?' diyor,'bende seni seviyorum birtanem' diyorum
Kahkahayı basıyoruz
Benimde meniereden dolayı seyrek aralıklarla duymamda azalma oluyor. İnsanlar nispeten kısık sesle konuştukları zaman ağızlarına bakmadan anlayamıyorum. Bazen duymuyorum ne yapayım. Duymuyor musun diyenlere de duymadım ne var diye çemkiriyorumAma annenizin tavrına üzüldüm, bazen gerçekten ebeveynler çocuğunun düşmanıymışçasına davranabiliyor. Benim annemde sosyal fobik olmama neden oldu yıllardır ilaç kullanmaktayım. Annem kötü biri mi dersen, hayır çok ilgili ve sevgi dolu bir anne. Ama bu konuda böyle oldu, kardeşlerime öyle davranmadı ama. Artık cahilliğine mi vermeli bilmiyorum.
insanların fiziksel rahatsızlıklarıyla dalga geçenlerden nefret ediyorum..
ne cahil insanlar var, inanması güç..
ona veren Allah sana veremiyor mu?
nasıl bu kadar gaddar olabiliyorlar..
ayrıca,
avatarına bayıldım :)
ne diyor o kız öyle ? :))
ben dudak okuyamam ama bunu okudum sanki
acaba yanlış mı okudum
Sagir sultan benim arkadaslar
kucuklukten beri kulaklarim az isitiyor. kulak doktoru dogustan dedi
cihazlar verildi ve bu cihazlara adapte olmam icin hic bir ozen gosterilmedi cocuklugumda
e bende haliyle alisamadim
1 gun kullandim rahatsiz oldum
ikinci gun dayanamadim biraktim
ergenligimde ise tamamen hayatimdan cikarttim cihazlari
zaten kimsenin umru degildi
nasil olsa gozle gorulur bir sakatlik yoktu
nasil olsa bu sorun oldugunda sikayet etmiyordum artik
ailem biraz daha ozen gosterseydi keske kirici olmadan
Telefon calar "sagirmisin telefonun caliyor"
kapi calar " sagir sultan duymazki"
ozellikle annem "yuz kere zile bastim ama duyan kim!"
cunku ben keyfimden duymuyordum ya
icten ice cok ofkeleniyordum
ve otuz yasima kadar annemden her firsatta duydugum cumle
"duymaz ki!"
esimin yaninda ustelik bunu yapmasi cok zoruma gidiyor
esimde basladi arada bir "duymuyonmu sagir sultan" demeye
telefonu duyamamak kapi zilini yan odadayken duyamamk
kalabalik bir ortamda konusulani hic anlamamak
alisveriste soylenilen rakami anlamayip her ihtimale karsi
fazla para vermek yada karttan odemek
4 haftalik bebegimin o incecik aglamalarini bir kac metreden duyamiyorum en az iki metreden duyuyorum sadece
ve bu bardagi tasiran son damla oldu
kulak doktoruna gittim iki gun once ve doktorum yeni cihazlar takmam gerektigini
ozel cihazlar yaptircagini ve bunlara adapte olmam gerektigini
rol yapmaktan yorgun dustugumu gordugunu ve bunun cok anlamsiz oldugunu
ve bundan boyle herseyin daha iyi olacagini soyledi
ehh 30 yasindayim ve artik adapte olmam gerek bu duruma
peki ya cevrem? sagirmisin diyen anneyse yada esse
anneme kinlendim iyice cogu hareketlerinden dolayi birde esimle arayi bozacagim yakinda tetikteyim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?