dün mesajdan sonra çıkmıştım tekrar girdim topiğe ama mesaj yazacak fırsat olmadı..libyanam resimde büyük çıkmış bu ay tam 3yaş 6 aylık oldu. bu bayrama içim buruk yaklaşıyorum.. kendimi bundan alıkoyamıyorum.. kızım diyabet adayı ve herşeyi doya doya yiyemiyor.. hani çocukların doya doya yaşadığı o bayram sevincini kızım yaşayamayacak... belki ömrü boyunca oruçta tutamayacak..bayramda şekerlere sarılınca nasıl yememesine ikna edeceğim neler yaşayacağım kaygısı çöktü bu günlerde üstüme.bunları düşününce burkuluveriyorum bir an.. Rabbime binlerce kez şükürler olsun eli ayağı düzgün, gözleri bakıyor, dili konuşuyor, kulakları duyuyor... Belkide Allah katında ayrıcalıklı anneler arasındayım. Rabbim bana sabretmeyi öğretiyor. herşeyi düşünüyorum hiçbir zamanda isyan etmedim..şuan zaten depresyon ilacı alıyorum eskiye nazaran çok iyiyim...böyle bayram konusu açılınca dayanamadım..
Mekanı cennet olsun.Müthiş bir sabır ve inanç tablosu,o serüvende yaşananların hepsi ibret dolu,şöyle bir silkeleyip kendine getiriyor adamı..Hele ki içimizin manevi kanallarının,coşku damarlarının böylesine açık olduğu bir günde,tesirine kapılmamak imkansız.Hepimizin imtihan vesilesi apayrı,sınanıyoruz apaçık.Allah c.c kazananlardan eylesin,her halükarda hamd ve şükrü eksiltmesin yüreklerimizden.
