ilk evlendiğinde annemler babaannemlerle beraber oturuyormuş,daha sonra babam memur olmuş ve biz başka şehre taşınmışız, demişki babanem ; çocuk burda kalsın siz evi taşıyın yerleşin alışın sonra yollarım demiş yaklaşık dokuz ay kalmışım 2.5 yaşındayken, sonra geri döndüğümde anneme anne dememişim adıyla seslenmişim ve annemden de korkuyordum öyle hatırlıyorum.Anne kavramı kalmamıştı bende..Hala da kızarım bu yaşıma geldim..Beni çok etkiledi bu olay olumsuzluklarını yaşıyorum zaman zaman çok öenmli bir dönem çocukluk çocuğun tek bir kişiye bağlanması lazım..Lütfen müsade etmeyin..