Ben azarlasin demedim mesajımda, tepki gostermesini beklemiştim. Yani bu yaptığın yanlış arkadaşından özür dilemen gerekiyor gibi bir tepki ve kendi çocuğu vururken onun elini tutmak gibi. O an kendi çocuğunu azarlamayacak diye benim cocugumu haksızlığa uğramış hissetmesine ben müsade edemem. Cocuklar bizim tepkilerimize bakarak neyin doğru neyin yanlış olduğunu öğreniyor
haklisiniz. ben mesela cocugum vurunca yaptiginin yanlis oldugunu ve arkadasindan ozur dilemesini soyluyorum, ve cocugumu yanima alip diger cocugu korumaya calisiyorum. ama bu kadar. yani baskasinin yaninda cocugu terbiye etmeye calismam mesela. yapacaksam bile baska odaya gecer oyle konusurum.
Anne değilim öğretmenim, bilinçli de bir ailesi var ama acaba evde hisleri ve düşüncelerini söylemek konusunda kısıtlanıyr mu?Çocuğu sessiz, sakin olup okul çağına gelmiş anneler, gelin iki dk dertleşelim =) ben öğretmenim, yıllardır lisede çalışıyorum ama daha önce daha küçük yaş gruplarıyla da çalıştım. gelgelelim kendi 3.5 yaşındaki oğlumun kreş tecrübeleri benim için de veli olarak bambaşka bir tecrübe. aslında oğlum çok hareketli, evde bıcır bıcır konuşan, tanıdığı ve güvende hissettiği insanların yanında son derece girişken ve neşeli bir çocuk. hatta kreşe başlayana kadar biz eyvah bunu nasıl zaptedecekler orda diye korkardık ama okula başlayınca bunun hiç de böyle olmadığını gördük. kalabalık bir ortamda, özellikle kendinden daha büyük veya hareketli başka çocuklar varsa son derece çekingen ve içine kapanık bir hale geliyor. kreşe 2.5 yaşında başladı, geçen yaz önce yarım gün vermiştik. bir kaç ay sonra tam gün başlattık ama çok fazla hasta oldu. alerjik bünyeli olduğu için sürekli hastalıklar tekrar etti ve çok fazla okula gidemediği dönem oldu. havaların ısınmasıyla beraber tekrar gitmeye başladı. 3 haftadır da yaz okuluna gidiyor. biri elinden oyuncağını alsa kendi kendine ağlıyor, asla ağzından tek kelime çıkmıyor. kreşte kendinden küçük çocuklar onu hırpalayabiliyor. en sevdiği arkadaşı kendinden 11 ay küçük bir çocuk, geçen gün o çocukla aynı oyuncağı çekiştiriyorlarmış ve kaşla göz arasında o çocuk bizimkinin kolunu ısırmış ama ne ısırmak...çok sevdiğim bir arkadaşımın oğlu var o da oğlumdan 1 yaş ufak ve vurma huyu olan bir çocuk. beraber tatile çıktık o çocuk bizimkini nasıl hırpaladı, oğlum sadece bana gözleri dolu dolu bakıyorsürekli oğluma hikayeler okuyorum, hakkını savunmanın önemini anlatan örnekler veriyorum. sana vurana sen de vur anlayışını bir eğitimci olarak tasvip etmiyorum bu yüzden hiç bu konuda teşvik etmedim oğlumu ama artık üzülüyorum. oğlumun kendini korumasını istiyorum. oyuncaklarıyla oynarken canlandırma yapıyoruz mesela, biri diğerine vuruyor, vurulan oyuncak öbürünün ellerini tutarak hayır bana zarar veremezsin deyip öğretmenine sesleniyor filan....bu çok ilgisini çekti mesela hadi şimdi ben sana vuruyorum deyip bana vuruyor ben öğretmenime sesleniyorum. bu şekilde kendini korumayı öğretmeye çalışıyorum ama okulda daha bunları uygulayamıyor ve hırpalanmaya devam ediyor...eşime göre ben yanlış yapıyorum, sana vurana sen de vur demeliyiz. sabırla şimdi öyle dersek yaşı büyüdükçe başkalarını hırpalaması sıkıntı olur diyorum. öyle ya, bu yaşlarda sana vurana sen de vur diye çocukları vurmaya teşvik ediyoruz, lisede aman nolursa olsun sakın vurma...ama bilemiyorum...büyüdükçe düzelir mi, kendini korumayı öğrenir mi....efendi çocuk yetiştireceğiz diye ezik ve güvensiz olsun asla istemem....bu konudaki tecrübelerinizi dinlemek isterim.
Bu beraber tatile gittigimiz arkadaşımın oğlu benimkine tokat attiginda çocuğun babası önce oğlunu uyardi sonra benimkine dönüp sen de ona bi kere bi tane patlatsan bi daha yapamaz dedi. Benim kuzucuk ne dedi dersiniz. "Ama x benden küçük vurursam cani acir "
öğretmenine söylemekten ziyade önce arkadaşını uyarıp, gerekirse elini tutup, canını yakmaması konusunda uyarması sanki daha uygun, ikinci seçenek belki öğretmene ya da vaşka bir yetişkine söylemek olabilir.
bir insanı inşaa etmek ne zor, insan ilişkileri de keza (her yaşta ) Tabiki biz de öyle yapmayız, başka yerde konusuruz ama o akşam davranisiyla ilgili mutlaka özür dilemesini arkadaşına sarilmasini sağlarız. Başkasının yanında bağırıp azarlayalim demiyorum ama hicbisey yapmayıp olayın üstünü kapatmaya çalışmak her iki çocuk için de çok kötu örnek olusturuyor. Gecen gün okul kresinden öğretmen de bahsetti, sana vurana sen de vur diyen ailelerden, burda da okuduğum kadarıyla bunu savunan cok aile var. Üzülüyorum açıkçası, kimseyi yargilamiyorum. Siddetin daha çocukluk caginda ortaya çıkması toplum açısından ne kadar kötü, hepimiz hakkında hayirlisi
evet ben de vurulmasina karsiyim, kacmak, savunmak, elini tutmak da caydirici olabilir. benim tecrubem sinifta genel bir duzensizlik ve siddet hali varsa, bu ogretmenin disiplinsizliginden kaynaklaniyor. mesela cocugumun kresinde cocuklari cok seven ama cok disiplinli bir hoca vardi. cocuklar sozunden disari cikamiyordu, gozleriyle hepsini hizaya sokuyordu ama cocuklar da ogretmene bayiliyordu. yaz olunca genc bi kiz geldi, kiz bana cocugu sikayet ediyor soz dinlemiyor diye. cocuk da ogretmen bize kiziyor diyordu. diger ogretmen sert oldugu halde bir kere bile kiziyor diye soylememisti mesela.
Kaynimin ogluyla (poyraz) benim buyuk.oglum (kuzey) ayni ay dogdular. Poyraz kuzeyi hirpalar parca parca ederdi. 2 yil boyle surdu bu sizin gibi yaptik. Kuzeyi egittik ama poyraza babasinin evde vur oglum kir oglum dedigini ongoremedik. Smdi diyorum ki sen kimseye once vurma. Ama biri sana vurursa sen de ona vur. Smdi poyraz biliyo ki vurursa karsiliginda kuzey de vuracak. VurmuyoÇocuğu sessiz, sakin olup okul çağına gelmiş anneler, gelin iki dk dertleşelim =) ben öğretmenim, yıllardır lisede çalışıyorum ama daha önce daha küçük yaş gruplarıyla da çalıştım. gelgelelim kendi 3.5 yaşındaki oğlumun kreş tecrübeleri benim için de veli olarak bambaşka bir tecrübe. aslında oğlum çok hareketli, evde bıcır bıcır konuşan, tanıdığı ve güvende hissettiği insanların yanında son derece girişken ve neşeli bir çocuk. hatta kreşe başlayana kadar biz eyvah bunu nasıl zaptedecekler orda diye korkardık ama okula başlayınca bunun hiç de böyle olmadığını gördük. kalabalık bir ortamda, özellikle kendinden daha büyük veya hareketli başka çocuklar varsa son derece çekingen ve içine kapanık bir hale geliyor. kreşe 2.5 yaşında başladı, geçen yaz önce yarım gün vermiştik. bir kaç ay sonra tam gün başlattık ama çok fazla hasta oldu. alerjik bünyeli olduğu için sürekli hastalıklar tekrar etti ve çok fazla okula gidemediği dönem oldu. havaların ısınmasıyla beraber tekrar gitmeye başladı. 3 haftadır da yaz okuluna gidiyor. biri elinden oyuncağını alsa kendi kendine ağlıyor, asla ağzından tek kelime çıkmıyor. kreşte kendinden küçük çocuklar onu hırpalayabiliyor. en sevdiği arkadaşı kendinden 11 ay küçük bir çocuk, geçen gün o çocukla aynı oyuncağı çekiştiriyorlarmış ve kaşla göz arasında o çocuk bizimkinin kolunu ısırmış ama ne ısırmak...çok sevdiğim bir arkadaşımın oğlu var o da oğlumdan 1 yaş ufak ve vurma huyu olan bir çocuk. beraber tatile çıktık o çocuk bizimkini nasıl hırpaladı, oğlum sadece bana gözleri dolu dolu bakıyor
Bu beraber tatile gittigimiz arkadaşımın oğlu benimkine tokat attiginda çocuğun babası önce oğlunu uyardi sonra benimkine dönüp sen de ona bi kere bi tane patlatsan bi daha yapamaz dedi. Benim kuzucuk ne dedi dersiniz. "Ama x benden küçük vurursam cani acir "
Benim oğlum da böyleydi, kendinden 3 yaş küçük kuzeni var günde 2-3 saati de birarada geçiriyorlar. Sürekli hırpalardı oğlumu ısırırdı ama ne ısırma , ben diyordum sen de ona vur kendine vurdurma diye ama kıyamıyordu hiç ben onun abisiyim canı acır derdi. Bir gün gene vurmuş oğluma bu sefer oğlumda ona vurmuş kuzeni ağlayıp şikayet etti oğlumu , oğlumda önce o vurdu dedi ;kuzeni babasının kucağında oğlumda seni şöyle döverim böyle yaparım deyince damarına orda basılmış demek ki bana bir daha vurduğunda seni öyle döverim ki bana yaklaşmazsın bir daha dedi o oldu cidden bir daha asla kuzeni vurmadı oğluma, biz defalarca uyarmamıza rağmen hiç işe yaramamıştı oğlum ciddi bir şekilde tepkisini koyunca bir daha olmadı hiçÇocuğu sessiz, sakin olup okul çağına gelmiş anneler, gelin iki dk dertleşelim =) ben öğretmenim, yıllardır lisede çalışıyorum ama daha önce daha küçük yaş gruplarıyla da çalıştım. gelgelelim kendi 3.5 yaşındaki oğlumun kreş tecrübeleri benim için de veli olarak bambaşka bir tecrübe. aslında oğlum çok hareketli, evde bıcır bıcır konuşan, tanıdığı ve güvende hissettiği insanların yanında son derece girişken ve neşeli bir çocuk. hatta kreşe başlayana kadar biz eyvah bunu nasıl zaptedecekler orda diye korkardık ama okula başlayınca bunun hiç de böyle olmadığını gördük. kalabalık bir ortamda, özellikle kendinden daha büyük veya hareketli başka çocuklar varsa son derece çekingen ve içine kapanık bir hale geliyor. kreşe 2.5 yaşında başladı, geçen yaz önce yarım gün vermiştik. bir kaç ay sonra tam gün başlattık ama çok fazla hasta oldu. alerjik bünyeli olduğu için sürekli hastalıklar tekrar etti ve çok fazla okula gidemediği dönem oldu. havaların ısınmasıyla beraber tekrar gitmeye başladı. 3 haftadır da yaz okuluna gidiyor. biri elinden oyuncağını alsa kendi kendine ağlıyor, asla ağzından tek kelime çıkmıyor. kreşte kendinden küçük çocuklar onu hırpalayabiliyor. en sevdiği arkadaşı kendinden 11 ay küçük bir çocuk, geçen gün o çocukla aynı oyuncağı çekiştiriyorlarmış ve kaşla göz arasında o çocuk bizimkinin kolunu ısırmış ama ne ısırmak...çok sevdiğim bir arkadaşımın oğlu var o da oğlumdan 1 yaş ufak ve vurma huyu olan bir çocuk. beraber tatile çıktık o çocuk bizimkini nasıl hırpaladı, oğlum sadece bana gözleri dolu dolu bakıyor
Bu beraber tatile gittigimiz arkadaşımın oğlu benimkine tokat attiginda çocuğun babası önce oğlunu uyardi sonra benimkine dönüp sen de ona bi kere bi tane patlatsan bi daha yapamaz dedi. Benim kuzucuk ne dedi dersiniz. "Ama x benden küçük vurursam cani acir "
çok teşekkür ederim...keşke herkes aynı hassasiyetle çocuk yetiştirse. ama içinde yaşadığımız dünya acımasız. durup durup ne çok üzüleceğini kırılacağını düşünüp dertleniyorum şimdiden...Konuyla ilgili fikrim yok
Pedagogla görüşün
Ama çok tatlı bir kalbe sahip harika bir çocuk yetiştirmişsiniz
son zamanlarda dşkkatimi çeken şey oğlum kendinden küçüklerle oynamayı tercih ediyor. onların kendine zarar vermeyeceğini düşünüp daha rahat hissediyor herhalde. yaşıtı olan veya büyük kızlarla da oynuyor. öğretmeniyle de paylaştım endişe etmeyin geçicidir, daha büyüdükçe çok değişecek huyları siz doğru yoldasınız, asıl vurma alışkanlığı olanlar kendilerini törpülemeli destekle filan dedi ama bilemiyorum. insan üzülüyor.
kısıtlanma durumu söz konusu değil. onunla çok ilgilenir, vakit geçiririz. bol bol sohbet ederiz. oyunlar oynarız. zaten çoğu şeyi oyun esnasında gözlemliyor ve çözmeye çalışıyorum. oyun oynarken hayır bana vuramazsın deyip engellemesi gerektiğini anlatıyorum, evet ben söylüyorum ama dinlemiyor diyor mesela. ben de o zaman öğretmenine seslen diyorum. bir şekilde kendini savunmanın bir yolunu bulmasına uğraşıyorum.Anne değilim öğretmenim, bilinçli de bir ailesi var ama acaba evde hisleri ve düşüncelerini söylemek konusunda kısıtlanıyr mu?
Yine söylüyorum ama evde hislerini söylemk konusunda nasıl acaba? Babayla çelişkili tutumlarınız varsa, hani basit gündelik bir olayda bile olabiliyor, bu sebep olabilir sanki buna. Tabi mizaç da önemli. Ama anlıyorum sizi yeğenim arkadaşları onu sıkıştıracak bir şey söyleyince arkadan ‘ sen de şöyle şöyle de’ dememk için yumruğumu ısırıyorum
size katılıyorum, her çocuk bir değil. oğlumu kafamdaki bir kalıba oturtmak için vs istemiyorum kendini savunmayı öğrenmesini. bir şekilde sosyal hayatın içinde şiddete meyilli ya da manipule etmeye çalışacak çocuklar olacak. onlarla nasıl baş edeceğini bilmeli. mesela bu bahsettiğim arkadaşımla sık sık bir araya geliyoryz, çocuklar da öyle. o çocuk sürekli oğluma vurmaya çalıştı, oğlum kendini geri çektikçe üstüne gitti. o da ufak tabii ama benimki belki bir kere yapma dese daha yapmayacaktı. oynamaya devam edebileceklerdi. bir süre sonra çocuğun vurmaya çalışıp benimkinin kaçması bir oyun haline gelmeye başladı.
