• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sanirim delirmeme ramak kaldi...

Aynen sanırım yapmam gereken bu..ailem il disina karsi cikacak ama bi sekilde ikna etmek zorundayim aksi halde gercekten kotu olmaya basliycam

24 yaşına gelmişsiniz artık aileniz karşı çıkıyorsa her ay elinize 2000 tl versin.. Öyle gitme etme demekle olmuyor. Siz şu sınavı atlatın önce bir sonra yolunuzu çizmeye başlayın.
 
Branşın ne bilmiyorum ama ben Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliğini 2011'de bitirdim, yaklaşık 5 yıl dersaneye gittim ve atanamadım. Ben, 5 para etmez insanların iki dudağı arasındaki bu sınava haddinden fazla zaman ayırdığım için çok ama çok pişmanım. Bir kere geldiğimiz bu hayatta öğretmen olmayı hiç istemediğim halde öğretmen olmak ve atanmak için yaklaşık 12 yılımı heba ettim ve elimde şu an işe yaramaz bir diplomadan başka hiç bir şey yok. Bunları sana sınava 1 ay kala moralini bozmak için yazmıyorum, ilerde bir gün "keşke beni de bir uyaran olsaydı" dememen için yazıyorum.
Eşekten düşenin halinden eşekten düşen anlar. Sana aynı yoldan yürümüş biri olarak tavsiyem şudur ki, bu sınavı fazla kafana takma hatta hiç takma. Kalmış şunun şurasında 1 ay, evet o 1 ay 1 ömür gibi sana, biliyorum ama nasıl geçtiğini anlamayacaksın inan bana. Bu 1 ayı sakın "sonucu ne olur, kaç kontenjan açarlar, ben atanabilir miyim?" gibi sorularla geçirme hatta bu soruları aklına bile getirme. Bu 1 ayı içinden sınava çalışmak geliyorsa çalışarak geçir, gelmiyorsa çalışma çünkü kendini "ders çalışmak zorundayım." düşüncesiyle kastıkça masanın başına otursan da verim elde edemeyeceksin. Kaldı ki hiç ama hiç bir şey sağlığından daha değerli değil, bunu sana vakt-i zamanında sağlığının değerini bilememiş biri olarak söylüyorum. Görme problemimin derecesi arttı, bel fıtığı oldum, psikolojim heba oldu. İnan hiç birine değmiyor, sen çalışıyorsun ama dayısı olan atanıyor.
Sınava gir çık eğer olmazsa benden sana tavsiye değil 1 yılını 1 saniyeni daha bu adaletsiz sınava harcama. Olmazsa hayatını idame ettirebileceğin bir şehirdeki özellikle kurumsal kolejlere iş başvurusu yap, istersen yüksek lisans yap çalıştığın şehirde. KPSS sana bir şey katmayacak ama sen KPSS'ye ayırdığın zamanı ve bütçeyi kendine ayırırsan zaman kaybetmemiş, hayatı kaçırmamış, meslektaşlarından daha az kazanan ama bir çoğundan daha mutlu bir insan olabilirsin. Mesela benimle birlikte bölüm 1.si olarak mezun olan arkadaşım KPSS'ye sadece mezun olduğu yıl girdi, bir kaç puanla kaçırdığı halde bir daha sınava girmedi şimdi Ankara'da kolejde çalışıyor.
Evlilik meselesini de kafana takma, herkes evlenip çocuk sahibi olacak diye bir kaide yok, su akar yolunu bulur. Doğru insan benim karşıma 27 yaşımda başımdan başarısız bir nişan deneyimi geçtikten sonra çıktı, 2,5 yıllık evliyim ama çocuk sahibi olmak istemiyorum. Senin de şu an sosyalleşme imkânın olmadığı için flört edip tanımaya çalışacağın belki de gelecek planları yapabileceğin bir aday karşına çıkmıyor. Sen yolunu berraklaştırdığında her şey güzel olacak.
Sırf sen onu istiyorsun diye o şey senin için hayırlı olacak diye bir şey yok, unutma. Sonuç istediğin gibi olmazsa belki de hayırlısı böyle olduğu içindir. İyi haberlerini alırım umarım, sağlıcakla kal.
Yaa cok tesekkur ederim guzel dileklerin tavsiyerin icin...en cok yasayan anliyor gercekten..Allah belasini versin bizi gencligimizi boyle bitirenlerin keske daha yasanabilir bi ulke olsaydik.Sanirim benim icin de en guzeli 1 ay daha sabredeip elimden geleni yaptiktan sonra bi sekilde bi yerde is bulmak olcak daha fazla evde durup su sinava caliscak gucum bitti artik
 
Alım olursa siz bu sınavı kazancaksınız büyük ihtimalle. Çünkü gerçekten çalışan kişinin son düzlüğe geldiğinde kitap defter kalem göresi gelmez, kusacak gibi olur. Çünkü yapması gereken hemen her şeyi yapmıştır.

İçinizi ferah tutun. Denemeleri ve tekrarı bırakmadan sınavınızı bekleyin. İnşallah güzel bir sonuç olur.
 
24 yaşına gelmişsiniz artık aileniz karşı çıkıyorsa her ay elinize 2000 tl versin.. Öyle gitme etme demekle olmuyor. Siz şu sınavı atlatın önce bir sonra yolunuzu çizmeye başlayın.
Cok haklisiniz o kadar aci ki 24 yasinda ogretmen olup bunlara maruz kalmak insallah sınavdan sonra ailemden uzaklasip baska yerde is bulmanin bi yolunu bulcam
 
Yaa cok tesekkur ederim guzel dileklerin tavsiyerin icin...en cok yasayan anliyor gercekten..Allah belasini versin bizi gencligimizi boyle bitirenlerin keske daha yasanabilir bi ulke olsaydik.Sanirim benim icin de en guzeli 1 ay daha sabredeip elimden geleni yaptiktan sonra bi sekilde bi yerde is bulmak olcak daha fazla evde durup su sinava caliscak gucum bitti artik

Evet elinden geleni yap, Allah kerim. Aileni de hiç kafana takma, kendi doğurduğu, büyüttüğü, terbiyesini kendi verdiği evladına "Ben senin yanındayım kızım, nerede mutlu olacaksan hayatını orada kur diyemiyorlarsa onları da umursama, zincire vuracak halleri yok.
Şöyle düşün velev ki bu devlet sendeki cevheri göremedi diyelim; güzel bir şehirde iş bulmuşsun, kendine kutu gibi bir ev tutmuşsun, ufak tefek bir araba almışsın kendine, mesela akşamları yüksek lisans yapıyorsun, ilgi alanlarında kurslara devam ediyorsun, haftasonlari sinemaya tiyatroya gidiyorsun falan.. Belki yoruluyorsun, belki daha az kazanıyorsun ama mutlusun.
Hayal kur sonra onu inşa et. Sevgiler.
 
Ben 24 yasinda bekar atama bekleyen bi öğretmenim.2 sene once mezun oldum ve henuz atanamadim hala kpss calisiyorum ailemle yasiyorum ama calistiklari için gun boyu evdeyim kucuk bi yerdeyiz ve arkadas sosyal cevrem sosyal aktivite vs pek yok arkadaşlarımin cogu atanip evlenip hayatlarini bi yola koydular ben 2 yildir bu hayati yasamiyorum sanki cam bi fanusun icine hapsoldum kaldim öylece.. evde oturmaktan 2 3 yuz disinda kimseyi gormemekten hayatimin monotonlugundan felaket bunaldim sinavima 1 ay kaldi ve kitap acacak gucu bulamıyorum boyle olunca sinava olan umudum da azaliyor ve gittikce iyice kotu oluyorum yasadigimiz yerde ozelde calismam vs icin de pek imkan yok malesef.Duygusal olarak cok boslukta hissediyorum hayatimda biri olsun artik bi yola giriyim hayatimi bi düzene sokuyum istiyorum ama evde oturarak boyle birini bulmamin da bi imkani yok.Lutfen bana bi seyler soyleyin tavsiyeler verin yoksa artik kafayi yiyecegim korkarim:KK43:
Seni çok iyi anlıyorum ben de neredeyse 4 yıldır iş arıyorum KPSS ye hazırlanıyorum şimdi ama dediğin gibi insanda motive vs kalmıyor inşallah gönlüne göre olur hersey
 
Kariyerinizi ve geleceğinizi neden bu kpss sınavına bağlıyorsunuz? Başka şehirdeki iş ilanlarına bakın. Zor olacaktır çalışma koşulları ama yapacak bir şey yok. Bir yerden başlamak lazım. Aileniz bu saatten sonra sise karışamaz yetişkin bir kadınsınız. İş ilanlarına bakın,görüşmelere gidin. İnşallah iş bulursunuz sonrası çorap söküğü gibi gelir
 
Insan ister istemez geri kaldigini hissediyo daha cok bunalima giriyo cogu arkadasimin cocugu bile oldu bunu kontrol etmek elimizde pek degil ki:KK43: sanki herkes bu hayati yasiyor da ben yerimde kaldim oylece 2 yildir:KK43:

Aynı durumdayız kaldı ki ben 1 yıllık mezunum kafayı yemeye az kaldın seni çok iyi anlıyorum .


Canlar 1 ay ilk aşama 1.5 ay da 2. Aşama var. Çok cok şey değişebilir unutmayın. Kısa süreli belleğe atin girin. Sınavı kazanmayacaginiz ihtimalini kafanızdan silerek çalışın hiç göstermediğiniz bir performansla olmayacak sey yok.

2017 kpss dusukse mülakat puaniniza asla bel bağlamayin zaman kaybetmeyin.

Ve karşınıza hayırlı, ahlaklı biri çıkmadan evlenmeyi düşünmeyin.

22 23 yaşında çocuk doğurmak inanin çok daha zor mesela benim için. Sizin için de oyle olmalı. Herkes bunu kaldıramaz. Hele ki kendiyle alakalı hayalleri olan insanlar birden hayatının cogunu bebeğe adamakta zorlanır diye düşünüyorum, kendi adima oyle en azından.

Dedikoducu insanlardan akrabalardan modunuzu düşürecek insanlardan uzak durun.

Sosyal medyanizi kapatın oralar her şeyin mükemmelini basaranlarla (!) Ve bunu servis eden insanlarla dolu.


Kimmmseyle kendinizi kiyaslamayin. Siz biricik ve ozelsiniz. Benzer sorunları yaşadım bi kısmından kurtuldum bi kısmıyla mücadele etmeye calisiyorum. Kendinizle kalıp kafanızı dinleyin. Arkadaşların bi kismi bi yerden sonra moral bozmaktan başka işe yaramiyorlar, hepimiz insanız ve duygularımız var en nihayetinde.


Bir de e devletten ücretliye başvurun olmadı kolejlere, size iyi gelir atanma süresine kadar.

Yüksek lisansa hazırlanın, ydsyi halletmeye çalışın youtube bu konuda çok gelişti artık. Ailenize baglatin sınırsız internetinizi geleceğinize bakın.

Bir de bu süreçte halk eğitimden kendi hobinize uygun bir kurs edinin ya da youtubetan yardım alın. Bu da çok rahatlatır. Sabahtan akşam kadar telefonla ve kırılan hayalleriyle kafayı yiyor insan...sağlığından oluyor. Ağrısız uyandığınız gunler, ilacsiz yasadiginiz zamanlar icin sukredin cunku inanin insanin aklini, sagligini kaybetmesinden zor bir sey yok... sizler bizler çok değerliyiz unutmayın.
 
Son düzenleme:
Branşın ne bilmiyorum ama ben Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliğini 2011'de bitirdim, yaklaşık 5 yıl dersaneye gittim ve atanamadım. Ben, 5 para etmez insanların iki dudağı arasındaki bu sınava haddinden fazla zaman ayırdığım için çok ama çok pişmanım. Bir kere geldiğimiz bu hayatta öğretmen olmayı hiç istemediğim halde öğretmen olmak ve atanmak için yaklaşık 12 yılımı heba ettim ve elimde şu an işe yaramaz bir diplomadan başka hiç bir şey yok. Bunları sana sınava 1 ay kala moralini bozmak için yazmıyorum, ilerde bir gün "keşke beni de bir uyaran olsaydı" dememen için yazıyorum.
Eşekten düşenin halinden eşekten düşen anlar. Sana aynı yoldan yürümüş biri olarak tavsiyem şudur ki, bu sınavı fazla kafana takma hatta hiç takma. Kalmış şunun şurasında 1 ay, evet o 1 ay 1 ömür gibi sana, biliyorum ama nasıl geçtiğini anlamayacaksın inan bana. Bu 1 ayı sakın "sonucu ne olur, kaç kontenjan açarlar, ben atanabilir miyim?" gibi sorularla geçirme hatta bu soruları aklına bile getirme. Bu 1 ayı içinden sınava çalışmak geliyorsa çalışarak geçir, gelmiyorsa çalışma çünkü kendini "ders çalışmak zorundayım." düşüncesiyle kastıkça masanın başına otursan da verim elde edemeyeceksin. Kaldı ki hiç ama hiç bir şey sağlığından daha değerli değil, bunu sana vakt-i zamanında sağlığının değerini bilememiş biri olarak söylüyorum. Görme problemimin derecesi arttı, bel fıtığı oldum, psikolojim heba oldu. İnan hiç birine değmiyor, sen çalışıyorsun ama dayısı olan atanıyor.
Sınava gir çık eğer olmazsa benden sana tavsiye değil 1 yılını 1 saniyeni daha bu adaletsiz sınava harcama. Olmazsa hayatını idame ettirebileceğin bir şehirdeki özellikle kurumsal kolejlere iş başvurusu yap, istersen yüksek lisans yap çalıştığın şehirde. KPSS sana bir şey katmayacak ama sen KPSS'ye ayırdığın zamanı ve bütçeyi kendine ayırırsan zaman kaybetmemiş, hayatı kaçırmamış, meslektaşlarından daha az kazanan ama bir çoğundan daha mutlu bir insan olabilirsin. Mesela benimle birlikte bölüm 1.si olarak mezun olan arkadaşım KPSS'ye sadece mezun olduğu yıl girdi, bir kaç puanla kaçırdığı halde bir daha sınava girmedi şimdi Ankara'da kolejde çalışıyor.
Evlilik meselesini de kafana takma, herkes evlenip çocuk sahibi olacak diye bir kaide yok, su akar yolunu bulur. Doğru insan benim karşıma 27 yaşımda başımdan başarısız bir nişan deneyimi geçtikten sonra çıktı, 2,5 yıllık evliyim ama çocuk sahibi olmak istemiyorum. Senin de şu an sosyalleşme imkânın olmadığı için flört edip tanımaya çalışacağın belki de gelecek planları yapabileceğin bir aday karşına çıkmıyor. Sen yolunu berraklaştırdığında her şey güzel olacak.
Sırf sen onu istiyorsun diye o şey senin için hayırlı olacak diye bir şey yok, unutma. Sonuç istediğin gibi olmazsa belki de hayırlısı böyle olduğu içindir. İyi haberlerini alırım umarım, sağlıcakla kal.

Içeriği bu tarz olan konulara yaptığınız yorumları çok beğeniyor ve kuvvet alıyorum. Kendimi yalnız hissetmiyorum, kendi adima çok teşekkür ederim. :KK200:
 
Ben 24 yasinda bekar atama bekleyen bi öğretmenim.2 sene once mezun oldum ve henuz atanamadim hala kpss calisiyorum ailemle yasiyorum ama calistiklari için gun boyu evdeyim kucuk bi yerdeyiz ve arkadas sosyal cevrem sosyal aktivite vs pek yok arkadaşlarımin cogu atanip evlenip hayatlarini bi yola koydular ben 2 yildir bu hayati yasamiyorum sanki cam bi fanusun icine hapsoldum kaldim öylece.. evde oturmaktan 2 3 yuz disinda kimseyi gormemekten hayatimin monotonlugundan felaket bunaldim sinavima 1 ay kaldi ve kitap acacak gucu bulamıyorum boyle olunca sinava olan umudum da azaliyor ve gittikce iyice kotu oluyorum yasadigimiz yerde ozelde calismam vs icin de pek imkan yok malesef.Duygusal olarak cok boslukta hissediyorum hayatimda biri olsun artik bi yola giriyim hayatimi bi düzene sokuyum istiyorum ama evde oturarak boyle birini bulmamin da bi imkani yok.Lutfen bana bi seyler soyleyin tavsiyeler verin yoksa artik kafayi yiyecegim korkarim:KK43:
Ay bende 2 sene üniversite sınavına çalışırken böyleydim birde annemle yaşıyorum oda sabah 7de gidiyor akşam 7de geliyordu. Dersanede de okulda da çok olaylı bir öğrenciydim ve çok sivriydim. Ergen arkadaşlık ilişkileri de çok ilgimi çekmiyordu. Ama şuan mükafatını yaşıyorum. Cennette okuyorum.. Arkadaşlıklarımda mükemmel. Bir ay kalmış zaten bence kendinizi motive etmeye çalışın şu bir ayda sıkı sıkı tutunmazsanız bir yıl daha aynı bölgede kalacaksınız bunu düşünün.
 
zaten çok az kalmış

sık dişini

iyice çalış

B grubunu ihmal etme

oradan güzel puanlarla da değişik alanlar çıkabilir

öğretmenlikteki çakılı ve sözleşmeli durum B grubunun bazı kadrolarında yok

yaşım 38 KPSS çalışan hatta dershaneye vs giden tayfadanım (işim ve geçerli bir mesleğim de var)

2016 da 88 aldım hala KPSS çalışıyorum

çalışınca insan kendini iyi hissediyor çalışmaya devam
 
Sanki kendimi okuyor gibi hissettim. Bende 23 yaşındayım 1 yıl oldu mezun olalı bende bir süre çalıştım özelde şu an KPSS'ye çalışıyorum ama tabi benim bölümün ataması Yok amacım elimde bir puanın olması. Şehir dışında okuyup arkadaşlarla vakit geçirip mezun olunca eve gelip oturmak beni de kötü hissettiriyor. Ailem tutucu değil ama burda arkadaşım Yok tüm gün evdeyim o kadar sıkılıyorum ki hafta da kaç kitap bitiriyorum bilmiyorum :KK12:
 
Araştırmalara göre 22-28 arası insanlarin en çok bunalıma girdiği ve zorlandığı dönemmiş.. yalnız değiliz yani.
 
Kizlar hepinize cook tesekkur ediyorum yalniz olmadigimi anlasildigimi bilmek bile kadar rahatlatti ki en cok ihtiyacim olan seyler bunlar zaten.birakmaya niyetim yok 1 ay daha elimden geleni yapip sonra bi sekilde evdem cikmanin is bulmanin yoluna bakcam ruh sagligim icin. Hepinizden Allah razi olsun goren herkes bana bi dua ederse cok mutlu olurum icimizde duasi kabul olacaklar vardir mutlaka birbirimize ettigimiz dualar daha makbul rabbim bu sureci yasayan herkese yardim etsin en kisa zamanda hayirlisiyla kurtulalim ins
 
Sınava az kala insanın motivasyonu dusebiliyor. Kendini en çok sorguladığın dönem bu. Ben KPSS'ye yeni evliyken çalışmıştım. Kendime bir sürü hedef koydum teker teker yaptım çalışırken çok bunaldım. Eşim beni gaza getirmek için arada dalga geçerdi. Yeni evli olup en güzel zamanlarını odada ders çalışarak geçirmek de zordu. Üstelik şehir degistirmistim eşimden başka kimse yoktu burada. Ücretli öğretmenlik yaptım bir dönem. O da zoruma gitti. Çok az bir ücrete çalışmak ve yorulmak beni üzmüştü. İkinci dönem kazandığım parayla hızlandırılmış kursa yazıldım gece gündüz çalıştım. Haftasonu evden yedide çıkıp akşam onda geliyordum. Sabahtan akşama kadar kitap basindaydim molalarda temizlik ve yemek yapıyordum. Buna rağmen eşim "yotorlo soro cozmoyorson" diyordu piii. Öyle öyle modum yuksele çıka bir şekilde halletmiştim.
Kendimi ovmek için yazmadım yanlış anlamayın. O dönem aman zaten okul yeni bitmiş yeni evlenmişim hayatın tadını çıkarayım deseydim yapamazdım. O dönem saçım beyazladi tutam tutam döküldü stresten hep. Az oturup ağlamadım. Çok bunaltıcı ama insan umudunu yitirmeyip cabalamadikca başaramaz. Benim bir arkadaşım 6 yıl girdi sınava yarım yamalak hazırlandı ama pes etmedi. Son 4 sınavda çocuğu da vardı üstelik. Pes etmedi ve atandı. Dayım 5. Girişte atandı. Çok strese girdi bir sürü badire atlattı. Umarım siz ve atama bekleyen bütün öğretmenler hedefine kavuşur.
 
Evet elinden geleni yap, Allah kerim. Aileni de hiç kafana takma, kendi doğurduğu, büyüttüğü, terbiyesini kendi verdiği evladına "Ben senin yanındayım kızım, nerede mutlu olacaksan hayatını orada kur diyemiyorlarsa onları da umursama, zincire vuracak halleri yok.
Şöyle düşün velev ki bu devlet sendeki cevheri göremedi diyelim; güzel bir şehirde iş bulmuşsun, kendine kutu gibi bir ev tutmuşsun, ufak tefek bir araba almışsın kendine, mesela akşamları yüksek lisans yapıyorsun, ilgi alanlarında kurslara devam ediyorsun, haftasonlari sinemaya tiyatroya gidiyorsun falan.. Belki yoruluyorsun, belki daha az kazanıyorsun ama mutlusun.
Hayal kur sonra onu inşa et. Sevgiler.
Tam da hayallerimi yazmissiniz ya o kadar ihtiyacim var ki buna.. Gercekten en cokta aile evinde olmak ailemin tutucu davranislari yipratti beni .öyle ki bi dönem ücretli ogretmenlik yaptim ona bile müdehale etmeye kalkiyorlardi ogretmenligi de onlardan ogrencem sanki okulda ayri evde apayri cocuk gibi degersizmis bi muamele gorup bocaliyordum. Su sinava son bi gayret gosterip atlatiyim da il disi olayini gundeme getircem insallah belki yuksek lisans falan yaparsam o bahanem olur ya da ruhsal sagligimin gercekten bozulacagina bi sekilde ikna etmeliyim
 
Back
X