Sanırım hamileliği içselleştiremedim...

bu dediklerinizi,arkadaşlarınızın yaptıklarını ben de yapmadım. ben de kendimi çok çirkin ve paçoz hissediyorum. ama bebeğimin hareketlerini hissetmeye başlayınca utandım bu düşüncelerimden. heyecanlandım ve bağlandım kendisine :) hamilelik, hormonal- bedensel bir karmaşa,bir kompleks. herkes aynı hisleri yaşamayabilir. ben de bağlanmaktan,bağlanıp kaybetmekten korktum ilk bebeğimde. alışveriş bile yapamadım hatta bu korkuyla. kendinize zaman verin. 40 hafta boyunca bin bir duygu yaşayacaksınız. özellikle 3.-6. ay psikolojik olarak daha mutlu daha kabullenmiş hissedeceksiniz. Allah sağlıkla kucağınıza aldırsın
 
Benim de iki ultrason görüntüsü evde konsolun içinde duruyor sonuncusu da kol cantamin içinde
Ben de şaklayacağım onları ama öyle albüm falan yapmadım yani
 

Anladigim kadarıyla zor hamile kalmışsın. Düşüğün falanda varsa baglanmiyim ki olurda hamileligim kötü sonlanirsa çok üzülmiyim diye kendini korumaya almışsın. Ama hayat bu acısıyla tatlısıyla devan ediyor. 5 dk sonrasına çıkmaya hangimizin garantisi var? Sürekli negatif şeyler düşünerek hayatımıza devam edemeyiz di mi?

Bende ilk kıyafetini cinsiyetini öğrenince alicam dedim :) ve hala sakliyorum o ilk takimini.icime hep kızım olacakmış gibi doğuyordu doktor erkek diyince bi afallamıştım :) eğer bebeğini sevmesen şuan böyle karışık duygular içinde olmazdın:) suan hamileliğinin henüz başlarındasın hissettiklerin gayet normal duygular. Hayırlısı ile bi doğsun. Sadece senin kokunla sakinlessin sadece senin yanında olmak istesin vakit geçirdikçe evet ben anneyim sorumluluğum da olan bir canlı var diyeceksin.
 
ben de 2 cocuk dogurdum, hamileligi hic sevmem, cok kisitlayici gelir, hamilelik bile almadim. 2 pantolon alirim ustlerimi giyerim dar dar:)
ekstra olarak her iki cocugumda da karnimdayken anne gibi hissetmedim kendimi...ancak bebeklerimi gorur gormez anne oldugumu anladim, ve muthis bir sevgi hissettim, zaman gectikce daha fazla seviyorum.
 
Romantik ruh hali içinde olmaman gayet normal hatta sen çok normal olduğun için etrafinda ki garipliklere karşı garip kalmışsın.
Hayatını bir filmin içinde yaşıyor gibi bazıları. Sürekli kocaman duygular, kocaman laflar, kocaman "ben"ler.
 

Yazinizi okuyunca oh be yalniz degilmisim dedim.
Yani simdi sanki her sey abartiliyor.
Eskiden de insanlar cocuk sahibi oldular ki insan nesli cogaldi :) bu kadar abarti yoktu.
 
41ask_derin .!.:
Korkuyorum bağlanmaktan sanki. Hayatmda güzel olan herşeyi kaybettim sanki onu çok seversem gidermiş gibi.
Genişletmek için tıkla...
Böyle hissederken örneklerdeki gibi davranmamanız normal değil mi? Bana hep çok yüce bir duygu gibi gelir kaybetme korkusu. Şu cümlelerinizi okuyunca bile hissediliyor sevginiz. "Iyi Anne Olmanın 40 Altın Kuralı" nı silin aklınızdan lütfen. Kızımı kucağıma alalı bir buçuk yıl oldu ama hala iyi anne olup olmadığımi bilmiyorum. Ona kızım karar verecek çevre değil.

Hormonlarınızın size verdiği yetkiye dayanarak (kendinizi hırpalamadan) ağlayın rahatlayın. O kaybetme korkusu kocaman bir sevgiye dönüşecek zamanla. Sağlıkla kucağınıza alın inşallah.
 
Ayy ilk hamile oldugumu ögrendiğim an geldi gözümün önüne. Hüngür hüngür ağlamıştım. Sevinçten değil ama korkudan. Yetememe korkusu, kaybetme korkusu, sorumluluklar.. Kabus gibiydi. 1 hafta ruh gibi gezmiştim. Sonra görmezden geldim sanırım bilmiyorum ama geçti. Yine çok istekli bi hamile değildim ama kötüde değildim. Sonra doğum yaptım. Lohusalık denen lanet çöktü üstüme. Bebeğim oldugunu kabullenemedim uzun bi süre. Ağlama krizleri, hayatım bitti düşünceleri... Ay çok kötüydü. 20 gün kadarda o sürdü. Şimdi 6 aylık bi tontişim var. O kadar tatlı ki. Onun bir gülüşü bütün çektiklerime değer... Size şuan bunları düşündüren hain hormonlarınız. Hiç geçmeyecek sanırken uçup gidecek her şey. Sabredin, beni çok iyi anlayacaksınız :)
 
Aşırı normal.
Bende üzülürdüm diğer hamileler gibi değilim diye.
Zor bebek sahibi olanlarda oluyor bu durum genelde.
Bağlanırımda bebeğime bişey olursa çok fazla üzülürüm gibi düşünüosun.
Oyüzden bi soğuma oluyo.
Benim gebelikte hiç fotom yok.
Ya yine kaybedersem , fotoğrafları görünce kahrolurum diye çekilmedim.
Elimi karnıma koymadım.
Vs..vs... hepsi kucağıma verene kadardı...
 
Karnında tepinsin içselleştirirsin merak etme. :))) doğumdan sonra en çok o hareketleri özledim sanırım. :)
Ayrıca herkes aynı romantiklikte olamaz. Ben de yazı falan yazmadım. Kolaj falan da yapmadım hepsi bi dosyada duruyor. :)
 
Ona görmemislik denir. Abartı denir. Siz normalsiniz.
 
Açıkçası ben cok normal karşıladım sizi, bnce cevrenizdekiler biraz abarti .Bebek karninızda hareket etmeye başlayınca hislerinizde degisir daha cok basindasiniz, vücudunuzda alışmaya çalışıyor bu sürece.basit birşey değil sonucta içinizde bir canlı gelişip büyüyor :) Zaman verin hormonlarinizda degistigi icin kendinizi begenmemeniz farklı hislere kapılmanız cok normal.Bebeginizi kucaginiza alinca zaten o annelik ve bağlanma hissi otomatik olarak geliyor insana sanki o yuzden endişelenmeyin anın keyfini yaşayın :)
 
En büyük hatamız herzaman kıyaslamalara girmek oluyor. Ne onların yaptıkları anormal ne de sizin yapmadıklarınız anormal. Hepiniz normalsiniz bence. Onlar bu süreci bu şekilde geçirmeyi tercih ediyor ve sizde de şuan durumlar bu şekilde. Çünkü hepimizin ruh hali ve yaşanmışlıkları farklı. Biri diğerine üstün ya da daha güzel diyemeyiz. Onların yaptıkları fazladır da diyemeyiz. Kendinize odaklanın ve kaybetme korkusu doğal olarak bunun getirdiği bağlanma sorunu üzerine çalışın. Bir günlük tutup duygularınızı dökmek size iyi gelebilir ya da profesyonel destek alabilirsiniz. Gebelik döneminde bu tip kaygılarla çok sık karşılaşılıyor. Çünkü kişinin gebelik öncesi halletmediği bir sorun dan diye karşısında beliriveriyor. Sizde de çeşitli çağrışımlar olmuş belli ki.
 
Benim cocuklarda tedavili ama hic oyle kolajlar albumler yapmadim. Vaktim yoktuki zaten buna. Yorgunluktan yataga kendimi zor atiyodum.. ilk ikisinde gittim cinsiyet ogrenmeye son besikte onuda bos verdim. Gebeligi yariladim ve cinsiyet ogrendim. 2 oglandan sonra kiz olcani duydum oturdum agladim:)) malum hayat kadinlara daha zor o da mi zorluk gorecek diye. Suanda sacmaymis diye bakiyorum. Tabiiki dusunmedimden degil ama karsimdaki guzelligi bana verene hamd olsun.

Tekmeleri hissettikce baska olur hele kucagina al bak cok baska bakiyosun olaya,. Yeterki saglik olsun
 

Yalnız olmadığımı bilmek iyi geldi. Yoruldum insanlardan dolayı kendime kızmaktan. Sende ne meraksızsın kız lafları içine ne doğuyo sence cinsiyeti ne annesin nasıl doğmaz içine falan. Ben daha değişikliğe bile alışamadım vücudumda. Birden bire herşey değişti ve doğumdan sonra tamamen değişecek.
 
Bende böyleydim iki hamileliğimdede,hatta doğumda bile. Sanki başkası doğracakmış gibi.. zamanla oluyor bende o bağ,zaman geçtikçe emek verdikçe.. doğumda ağladım,gördüm şöyle aşık oldum,böyle vuruldum diyenlere şaşkın şaşkın bakıyordum galiba bende sorun var diye..
 
Bazen zor sahip olunan şeylerden sonra insan sanırım boşluğa düşüyor. Bu durum ondan kaynaklı gibi. Bağlanmaktan korkuyorsunuz.

Ben çabuk hamile kaldım. Çok istedik ama hiç öyle anlattığınız kadınlar gibi dolaşmadım etrafta. Ben bir de ilkini düşük yapmıştım o yüzden ikincide ilk aylar kontrole hep temkinli gittik. Çok kaptırmak istemedik galiba..

Elimi karnıma ilk ne zaman koyduğumu bile hatırlamıyorum mesela. Sanırım 19 haftalık ilk hareketini hissedinceydi..

Hiç klasik müzik dinletmedim.
Hiç onunla sohbet etmedim (toplum içinde bunlar şartmış gibi bir algı var).
Hiç oturup ağlamadım.
Hiç aşermedim (eşim şaşırır hala).
Hiç doğumda ağlamadım..

Hareketlerini dinlerdim. Ne yiyince ne yapar sadece onlara bakardım. Eee ben şimdi çocuğumu sevmiyorum muyum? Tam tersi aramızda çok güzel bir anne oğul ilişkisi var..

Bazıları gerçekten aşırı duygusal bu da bana tuhaf geliyor mesela. Ama herkesin yapısı farklı işte.

Yalnız lohusalığın apayrı bir olay olduğunu eklemeden geçemeyeceğim. Onu baya bir yaşadım yani :))
 
Canım benim duygusalsın belli ki, her insan farklıdır onlar gibi olmak zorunda değilsin ki. Bu arada senin bu yaşadığını doğumdan sonra yaşayan acaba kötü anne miyim çocuğumu yeterince sevmiyor muyum gibi düşüncelere kapılan o kadar çok insan var ki. Düşünme bunları, sen süreçleri doğal karşılayan birisin demek ki, abartı sana göre değil.
Ben de bir yıllık evliyim ama çocuğun olmadı, artık aşılama ve tüp bebek sürecine geçmeyi düşünüyorum, sen nerde tedavi gördün tüp bebek için acaba? Dilerim benim de yüzüm güler Bu arada ben de hep düşünürüm bu kadar istiyorum bekliyorum ama hamile kalınca ne hissedicem benimseyenilecek miyim diye, yani her insanda olabilir böyle düşünceler, sende bir sorun olduğunu göstermiyor bunlar. Bu düşünceleri ay kafandan, akışına bırak hayatı, eminim güzel bir hayatınız olacak yine 3 kişi olunca da
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Y
  • Kilitli
Eşim ve abisiyle ortak işi
Yorumlar
15
Görüntüleme
1K
Dreamies
Karnın niye büyümedi zorbalığı…
2 3 4
Yorumlar
78
Görüntüleme
3K
Once_upon_a_time
Z
Hamileyim sanırım inanın umut hep var seninle kalbinde
Yorumlar
1
Görüntüleme
527
Zynp1934
Z
A
Kıskanmıyorum ama üzülüyorum yanlış mı?
2 3 4
Yorumlar
61
Görüntüleme
1K
aydk
A
K
Annemin maddi durumu ve benim vicdan azabım
13 14 15
Yorumlar
293
Görüntüleme
13K
gulmevsimi
G
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…