- 14 Ağustos 2015
- 3.452
- 1.116
- 133
- 29
- Konu Sahibi Yalnizkelebek
- #1
Şuan da kendimi öyle yalnız hissediyorum ki...
Aklıma gelen tek şey buraya yazmak oldu.
Beni hatırlayan hatırlamayan herkes için yazıyorum
22 yaşındayım 2 yıl muhasebe okudum sonrada açıktan tamamlarım diyip aileme de masraf olmayayım tam aksine çalışıp tecrübe edinip katkı sağlayayım amacıyla evime dönüp başladım iş aramaya.
Nitekim bir muhasebe bürosunda çalıştım 8 ay kadar ama 4 ay işkurdan maaş aldım sonra ki 4 ay da sadece yol parasına gittim geldim çalışmaya (köyde oturuyorum)
Niye dediğinizi duyar gibiyim
Evde oturduğum yerden iş bulamam en azından buralarda göz önünde olursam belki iş bulmam daha kolay olur diye düşündüm hem sen burda iş öğrenmeye devam et biz de sana iş bakarız dediler..
Neyse sonuç olarak kmse bna iş bulmadı ben kendim işkurdan buldum ve şimdi ki işyerime başladım
Burda da canla başla çalıştım hızlı adapte oldum işimi sahiplendim, patronun yengesi burda aşçımız bana yapmadığını bırakmadı işe ihtiyacım var diye birgün sesimi çıkartamadım.
Hep şükrettim halime...
Aklıma o günlük 10 tl yol parasına sabah 6 buçukta kalkıp herkesten önce işe gidip, akşam 6 da çıkıp 8 de evde olduğum günler geldikçe şükrettim
Burda aldığım asg. ücretle havalara uçuyordum sevinçten
Şimdi bu işimi de kaybediyorum öylesine amaçsızım ki şuanda
Oturdum kara kara düşünüyorum evet kelebek şimdi ne yapacaksın diye
Çalıştığım firma maddi sıkıntılardan dolayı eleman çıkartcakmış 10 kişi var zaten bunlardan en boş en işe yaramaz olanı ben miyim ya diyorum
Patronlar benden memnunmuş çok zeki akıllı kız diyorlarmış eee peki sonuç...
Muhtemelen bana bugün söyleyecekler ve ben akşam olsun söylesinler bende ağlayayım artık da bi rahatlayayım diye bekliyorum. Kalbime inecek 1 haftadır
İçim şişti herkes gülüyo benm içimde fırtınalar kopuyor
Lütfen birileri bana hayatın sonu olmadığını söylesin
Bunlara o kadar çok ihtiyacım var ki..
Hayatım mahvolmuş gibi hissediyorum
Titreyip kendime gelmek istiyorum offf
Okuduğunuz için teşekkürler
Aklıma gelen tek şey buraya yazmak oldu.
Beni hatırlayan hatırlamayan herkes için yazıyorum
22 yaşındayım 2 yıl muhasebe okudum sonrada açıktan tamamlarım diyip aileme de masraf olmayayım tam aksine çalışıp tecrübe edinip katkı sağlayayım amacıyla evime dönüp başladım iş aramaya.
Nitekim bir muhasebe bürosunda çalıştım 8 ay kadar ama 4 ay işkurdan maaş aldım sonra ki 4 ay da sadece yol parasına gittim geldim çalışmaya (köyde oturuyorum)
Niye dediğinizi duyar gibiyim
Evde oturduğum yerden iş bulamam en azından buralarda göz önünde olursam belki iş bulmam daha kolay olur diye düşündüm hem sen burda iş öğrenmeye devam et biz de sana iş bakarız dediler..
Neyse sonuç olarak kmse bna iş bulmadı ben kendim işkurdan buldum ve şimdi ki işyerime başladım
Burda da canla başla çalıştım hızlı adapte oldum işimi sahiplendim, patronun yengesi burda aşçımız bana yapmadığını bırakmadı işe ihtiyacım var diye birgün sesimi çıkartamadım.
Hep şükrettim halime...
Aklıma o günlük 10 tl yol parasına sabah 6 buçukta kalkıp herkesten önce işe gidip, akşam 6 da çıkıp 8 de evde olduğum günler geldikçe şükrettim
Burda aldığım asg. ücretle havalara uçuyordum sevinçten
Şimdi bu işimi de kaybediyorum öylesine amaçsızım ki şuanda
Oturdum kara kara düşünüyorum evet kelebek şimdi ne yapacaksın diye
Çalıştığım firma maddi sıkıntılardan dolayı eleman çıkartcakmış 10 kişi var zaten bunlardan en boş en işe yaramaz olanı ben miyim ya diyorum
Patronlar benden memnunmuş çok zeki akıllı kız diyorlarmış eee peki sonuç...
Muhtemelen bana bugün söyleyecekler ve ben akşam olsun söylesinler bende ağlayayım artık da bi rahatlayayım diye bekliyorum. Kalbime inecek 1 haftadır
İçim şişti herkes gülüyo benm içimde fırtınalar kopuyor
Lütfen birileri bana hayatın sonu olmadığını söylesin
Bunlara o kadar çok ihtiyacım var ki..
Hayatım mahvolmuş gibi hissediyorum
Titreyip kendime gelmek istiyorum offf
Okuduğunuz için teşekkürler