Hayallerinin peşinden git.Yaşında hiçbir şey yok,çocuksun daha.Ben 24 yaşında üniversiteyi bitirdim de noldu,işe 29'umda başladım:) Sıkı çalış istediğin bölüme geç,bölümünü okurken de KPSS kasarsın ve çok da güzel atanır ayaklarının üzerinde durursun.Hemşirelikte atanmak için çok yüksek puan gerekmiyor,her türlü halledersin.
Bütün bunları sağlayana dek annene karşı sağır olacaksın. İsterse seve seve isterse istemeye istemeye sana mecbur bakacak.Evini yurt gibi gör, ev işlerinde yapman gerekeni yap,kendine derslerine odaklan. En ağır şeyleri söylücek seni kızdırmak için duymucaksın,karşılık da verme.Bir süre sonra durur.Annen cahil bir insan onun için hiçbir şey yapamazsın.Düzeltemezsin de.Kendi haline bırak.Ama asla evlenme.
Neden böyle bir aileye düştüm diye de düşünme.Herkesin sınavı ayrı ayrı.İnan kimse için hayat kolay değil.İsyan etmenin bir faydası yok.Önemli olan içinde bulunduğun zor şartlara rağmen pes etmeden ilerlemeye devam etmek. İnanıyorum ki başaracaksın