- 27 Ocak 2020
- 2.081
- 3.747
- 63
- 22
- Konu Sahibi Portakalmarmelat
-
- #1
Haklı olabilirsiniz ama artık gücüm yok gibi herşeye inancımı kaybetmişim gibi özenmekten başka bir işim kalmamış sanki... yaşımın getirdiği bir döneme vermek istiyorum bu durumuKendini şanssız olarak nitelendirirsen işin hep şanssız gidiyor bi kere kendini buna inandırıyorsun ve o sekilde enerji yayıyorsun. Düşünce şeklimiz de hayatımıza yansıyor. Kendini sevmekten başla işe.
21 yaşındayım 3. mezuniyetime kalışım tercih yapmadım yüksek bir puana sahip olamadığım için hep yükseği hedefleyerek mezuna kaldım bu seneki puanıma bakacağım olmadıysa ne yaparım bilmiyorum sınav yüzündende çok yıprandımMutluluk mutlulugu getirir.Uzuntude uzuntuyu.bi kere gulersen hayat sana gulmeye baslar.Birak insanlari.onlara sorsan ne dertler yanarlar kim.bilir.bitermi bu dunyanin derdi?ben sosyal.medyaya cok resim atan insanlara bakip kislanip ozenmem.bilirimki yalan.inan kimsenin hayti mukemmel degil.sen kac yasindasin bilmiyorum ama eminimki su formda bircok insanin olmak istedigi yastasindir.
sağolun yorumunuz içinBaşka şehirlerde yüksek okullara gitmeye ozenmekten bahsettiginize gore daha çok çok gencsiniz.once kendine değer vermelisin.hedef belirleyip çok çalışmalısın.basarili olmak özgüvenini artırır.yeni yol arkadaslarini iyi secmelisin.sansa inanirim.ama fırsat yaratıp degerlendirmek bize kalmış.bahsettigin olumsuzluklari düşünüp içinde bogulmamak elinde.odagini değiştir bol kitap oku.evet hayatı kolay olan.insanlar var ama çok çileli hayatlardan çok güzel hayatlar yaratanlar da var
Cok tazecik bi insansin.Hayatin yeni basliyo.ilerde aklina bile gelmicek sorunlar icin kendini uzme.21 yaşındayım 3. mezuniyetime kalışım tercih yapmadım yüksek bir puana sahip olamadığım için hep yükseği hedefleyerek mezuna kaldım bu seneki puanıma bakacağım olmadıysa ne yaparım bilmiyorum sınav yüzündende çok yıprandımsağolun yorumunuz için
teşekkür ederim yorumunuz için tekrardan :)Cok tazecik bi insansin.Hayatin yeni basliyo.ilerde aklina bile gelmicek sorunlar icin kendini uzme.
İşe kendinizi merkeze alarak başlayabilirsiniz. Çocukluk koşullarımız aynı. Hatta çoğu şey aynı. Ama bir süre sonra bu hayatı hayallerle yaşananın, başkalarına özenmekle yaşamanın zaman kaybı olduğunu anlıyor insan. Daha sonra bir hedef belirliyor ve yavaş yavaş özendiği yA da istediği şeyleri elde etmenin nasıl olacağını planlıyor. Mesela iyi bir bölüm okuyup atanmak ya da iyi bir işe girmek her şeyin başlangıcı. Maddi güç pek çok kapıyı açıyor. Önce bir hedefiniz olsun. Daha sonra ona ulaşmak için gereken basamakları belirleyin ve her basamak için tek tek mücadele edin. Ben babam yüzünden hem okudum hem çalıştım. Ama sonunda da atandım ve çoğu hayalimi gerçekleştirdim.Çokta uzatmadan söyleyeceğim : ''Kendimi bildim bileli hep şansızdım.''
Bilmiyorum sizde yaşadınız mı yaşıyor musunuz bu şansızlık ikilemini ama beni boşluğa sürüklüyor.
Etrafımda şansı yaver giden ne istediği varsa olan arkadaşlarım var, çokta severim iyi anlaşırım onlarla daima destek çıkmışlardır bana ama şimdi hepsi yüksek bir üniversite tutturup başka şehirlere gitme hayallerindeler, ki bunu yapacak nitelikte insanlar. Hepsinin ailesi iyi maddi durumları iyi sevgili sorunları dışında bi dertleri olmayan alımlı ve istediği olan insanlardır.
Belkide kıskançlık ediyorumdur , halime vaktime hamdolsun demeyip onların hayatını diliyorumdur...
Kendimi oldum olası iyi bulmadım hiçbirşey de : çocukluğum iğrenç travmalarla geçti , ilgisiz büyüdüm , istediklerim hiç gerçekleşmedi , kendimi istediğim şekle sokamadım...
Hayatıma başkalarını merkeze koyduğum içinmidir bilmem hep kendimi 2. plana attığımı gördüm. Onların şekline özendim , onların ailesine özendim kısaca onlara özendim çünkü mutlu olmayı arzuladım.
Hiçkimseye bile bile kötülük yapmadım , iyi biri olmaya çalıştım ama sonradan farkettim ki yaptıklarım beni ezik ve aptal gibi gösteriyormuş insanların davranışlarında gördüm bunu.
Kendine güveni olmayan , yetersiz hisseden biriydim ve yaptıklarımda beni aptal gibi gösterdi...
Peki o çok iyi anlaştığım sevdiğim insanlar uzaklara gidince yalnız başıma olacağım ve hiç arkadaşım olmayacak ... insanlarla anlaşan biri değilimdir zaten iyi anlaştıklarımda gidiyorlar...
Bana akıl verebilecek biri var mı ? ben gerçekten kendimi nasıl yontabilirim ? korkularımı nasıl aşabilirim ? bu eziklik psikolojisinden nasıl çıkabilirim ? sürekli negatif olmaktan bunaldım ? özenmektende bunaldım ? sadece kuruntum mu bunlar ? yalnız kalmaktan korkan birinin kuruntuları ve yakarışları mıdır bunlar ?
Okuduğunuz için teşekkürler , belki sıkmışımdır ama anlayışlı olmanızı umut ederek yazdım gelen iyi / kötü yorumları okuyacağım yazan herkese teşekkürler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?