Saplantı

Geçen sene bu zamanlarda ayrıldık ama ayrıldıktan sonra ara ara o da bende yazdık birbirimize. Ama ben uzak bi şehirde üniversiteye başlamıştım o yüzden sadece konuşmakla kaldık barışma ihtimali yoktu. En son unutmaya karar verdik birbirimizi.
Sonra hayatıma başka biri girdi, düzenli bi ilişkim oldu huzurluydum ama aklıma sık sık o geliyordu. Kendimi çok suçlu hissetsemde onu düşünmeyi engelleyemedim. Sevgilimle ayrıldığım bi dönem onunla konuştum, onunla konuşurken nasıl değiştiğimi arkadaşlarım bile fark etti.
Ama olmucağını biliyodum onu da tanıyodum kendimide, eğer tekrar alışırsam ne hale geliceğimi biliyodum soğuk davranmaya başladım ve ufak bi tartışmayla konuşmayı kestik.
Yakın bi zamanda sevgilimle tekrar barıştım, herşey güzeldi seviyodum ama o aklıma geliyodu hala. Bana mesaj attı, sevgilim olduğu için cevap vermedim ama konuşmamama rağmen deli gibi aklımdaydı.
Yaz tatilinde yaşadığım şehre dönerken dayanamadım mesaj attım konuştuk görüştük. Bi süre sonra sevgilimle ayrıldık. Onunla eskisi gibi olduk, en mutlu günlerimizdi ama sonra eski sevgilim onunla birlikteyken görüştüğümü öğrendi ve sonra herşey tersine döndü.. Bunla ilgili konu da açmıştım hatta. O da olanlardan sonra bana güvenmediğini artık konuşmak istemediğini söyledi ve haklıydı.
Dün son kez görüştük. Film gibiydi. Ama artık unutmam gerektiğinin farkındayım. Bu sene geçen seneki gibi olmamalı çok zordu benim için. Başka bi erkeğe baktığım zaman bile onu görüyodum. Bu bi saplantı başka bişey değil.
Afedersiniz ama bi kere aylar önce hamilelikten şüphelenmiştim ama regl olana kadar hergün ağladım korkudan ve cidden çok panik içindeydim. 1 ay önce yine aynı şeyden şüphelendim, yine çok korktum ama bu sefer mantıklı bi şekilde eğer öyleyse napcağımı düşündüm, önümdeki seçeneklere baktım plan yaptım. Ve hamile olmadığımı öğrenince rahatlamayla birlikte hayal kırıklığı yaşadım. İçten içe istemiştim hamile olmayı ve bu benim için hiç normal bi durum değil daha ünideyim. Şu takıntıdan kurtulmam lazım. Teşekkürler sonuna kadar okuyan varsa


saplantılısın tedavi ol
 
Burda evli boşanan insanların konusunu oku. Çocuklarıyla zor durumda kalan sıkıntı çeken kadınlar var. Onların konularını oku da aklın başına gelsin.
Erkekler lanet bir türler, boşanmalarda kendi çocuğunu sahiplenmeyen aramayan sormayan tipler var. Sen ne sandın hamile kalırsan seni yuceltip başına çıkartıp evlenecegini mi ? Aklını başına topla. Üzül ağla zırla ama çirkin komplolar kurma zihninde.
 
Ben diger yorum yazanlar kadar sert olamam. Ben de senden muhtemelen 2-3 yas buyugum. Söyle diyeyim, bilim adamları bir seye bu kadar kafayı takmasalar nice buluslar ortaya cıkmazdı. Nikola tesla aylar yıllar boyunca kimseyle konusmadan odasına kapanıp calısmasa su an elektrik olmazdı mesela:) O zamanlar bilim adamlarına, filozoflara da hasta gozuyle bakılıyordu, takıntılı, manyak dıyorlardı ve hatta Romeo'ya da Juliet'e de...
Ben takıntı obsesiflige donusmediyse zararlı oldugunu dusunmuyorum, obsesiflik derken kelime anlamı olarak degil de olayı paranoya derecesinde yasayanlar var, ki sen gayet normalsin bence. Herkes aşık olur, sen de cok sevmişsin aşık olmussun. Kendine sans vermissin ve baskasıyla mutlu olmayı denemissin, ama olmayınca olmuyor. Kimseyi onun gibi sevemiyorsun. Bunda da bir yanlıslık yok. Daha kac yasındasın yani insanlar tepki göstermis yok aldatmıssın vesaire diye ben öyle oldugunu dusunmuyorum kendini zorlaman mı gerekiyordu yani diger cocugu sevmek icin, ya da yaptıgım dogru degil nayır nolamaz diye acı mı cekmen kendini kısıtlaman mı lazım. Bu dogru degil'lerle olmazlarla kendimizi kasıp mutsuz olmuyor muyuz, herkesi mutlu edelim diye mutsuz tonlarca kadın var bu sitede. Sonra forumda okuyoruz kötü ve basarısız evlilikleri, kocamı sevmiyorum galiba'ları. Tabii ki en cok sevdigin kisiyle en mutlu olacaksın diye bir kaide yok ama su an evli degilsin, bir sorumlulugun yok bir seyin yok. Bunu deneyebilecegin en saglıklı donemdesin. Yaptıgın yanlıs bir sey yok, sadece cok sevmissin ve kurtulamıyorsun.
Hamilelik konusunda da biraz seni anlıyorum aslında. Olayın gerçek olabilme ihtimali bile korkutucu ama ya gerçekse ne olur diyip isin pembe kısmını göruyoruz mutlu oluyoruz. İkinizden bir parcanın bir canlının olma ihtimali ne kadar guzelse, ailenden uzak tek basına universite okuyan bir kızın hamile kalması gercegi de o kadar kötü. Ben sanmıyorum ki sen hamile kalınca "hadi o zaman tekrar barısalım, evlenelim, mutlu olalım" olacagını, ki zaten bence bunun sen de farkındasın, ama bir sureligine de olsa o his insanı mutlu ediyor. Ne bileyim, ben acil psikolojik destek alman gereken bir durumda oldugunu asla dusunmuyorum. Eminim karsına seni mutlu eden icine sinen baskaları da cıkacaktır. Kendine sans ver, biraz dene belki gercekten sevecegin baska biri olur.
Ve sadece kucuk bir tavsiye, aranda duygusal iliski (official anlamda gercek bir iliski) olmadıgı surece cinsel iliski yasama., eski sevgilin bile olsa. Kendini uzersin sadece, kendi kendine ümitlenirsin, cunku erkekler genelde bunu yapabilecekleri tanıdıkları, bildikleri, guvendikleri kızla yapmayı her zaman tercih ediyorlar, senin sevgilin icin de sen su an en iyi seceneksin. O belki o an seninle duygusal bir sey dusunmuyor ya da gelecek düşlemiyor ya da ilişki istemiyor ama o an vucudu ve hormonları seni istiyor, biz ise bunu duygusallıkla bagdastırıyoruz, bir sey hissetmedigimiz insanlarla genelde birlikte olmuyoruz. O yuzden normal bir iliskin yoksa, beraber olma derim ben. Cinsellik duygusal anlamda saglam bir iliskinin yan dalıdır diyeyim, yani benim fikrim, birbirine baglıdır. Daha iyi olur senin icin:oops:
 
Aslında saplantı degıl,sadece acık bır kapı var ve arada tekrar bırlesebıldıgınız ıcın aklında hep o var..Mesela o ben bırıyleyım ve benı bır daha arama dese yoluna bakarsın;ama , o da boslukta tekrar sana dönunce sen de beklemeye dusunmeye dewam edıyorsun hepsı bu..
Yalnız cocuk konusunda cok dıkkat etmelısın,sorunlu ılıskılerınızden mınık masum bı canlıyı öldurmeye gıdecek sonlar hıc hos degıl
 
Dengesiz halleriniz pek normal görünmüyor. Bir sorun olduğu kesin. Psikiyatr veya psikolog... Mutlaka birinden yardım almalısınız. Hem farkında olup, hala takıntı yapmak da değişik bir durum. Sizin bazı şeyleri çözmeniz gerek. Temelinizde sorunlar var gibi görünüyor.
 
Ben diger yorum yazanlar kadar sert olamam. Ben de senden muhtemelen 2-3 yas buyugum. Söyle diyeyim, bilim adamları bir seye bu kadar kafayı takmasalar nice buluslar ortaya cıkmazdı. Nikola tesla aylar yıllar boyunca kimseyle konusmadan odasına kapanıp calısmasa su an elektrik olmazdı mesela:) O zamanlar bilim adamlarına, filozoflara da hasta gozuyle bakılıyordu, takıntılı, manyak dıyorlardı ve hatta Romeo'ya da Juliet'e de...
Ben takıntı obsesiflige donusmediyse zararlı oldugunu dusunmuyorum, obsesiflik derken kelime anlamı olarak degil de olayı paranoya derecesinde yasayanlar var, ki sen gayet normalsin bence. Herkes aşık olur, sen de cok sevmişsin aşık olmussun. Kendine sans vermissin ve baskasıyla mutlu olmayı denemissin, ama olmayınca olmuyor. Kimseyi onun gibi sevemiyorsun. Bunda da bir yanlıslık yok. Daha kac yasındasın yani insanlar tepki göstermis yok aldatmıssın vesaire diye ben öyle oldugunu dusunmuyorum kendini zorlaman mı gerekiyordu yani diger cocugu sevmek icin, ya da yaptıgım dogru degil nayır nolamaz diye acı mı cekmen kendini kısıtlaman mı lazım. Bu dogru degil'lerle olmazlarla kendimizi kasıp mutsuz olmuyor muyuz, herkesi mutlu edelim diye mutsuz tonlarca kadın var bu sitede. Sonra forumda okuyoruz kötü ve basarısız evlilikleri, kocamı sevmiyorum galiba'ları. Tabii ki en cok sevdigin kisiyle en mutlu olacaksın diye bir kaide yok ama su an evli degilsin, bir sorumlulugun yok bir seyin yok. Bunu deneyebilecegin en saglıklı donemdesin. Yaptıgın yanlıs bir sey yok, sadece cok sevmissin ve kurtulamıyorsun.
Hamilelik konusunda da biraz seni anlıyorum aslında. Olayın gerçek olabilme ihtimali bile korkutucu ama ya gerçekse ne olur diyip isin pembe kısmını göruyoruz mutlu oluyoruz. İkinizden bir parcanın bir canlının olma ihtimali ne kadar guzelse, ailenden uzak tek basına universite okuyan bir kızın hamile kalması gercegi de o kadar kötü. Ben sanmıyorum ki sen hamile kalınca "hadi o zaman tekrar barısalım, evlenelim, mutlu olalım" olacagını, ki zaten bence bunun sen de farkındasın, ama bir sureligine de olsa o his insanı mutlu ediyor. Ne bileyim, ben acil psikolojik destek alman gereken bir durumda oldugunu asla dusunmuyorum. Eminim karsına seni mutlu eden icine sinen baskaları da cıkacaktır. Kendine sans ver, biraz dene belki gercekten sevecegin baska biri olur.
Ve sadece kucuk bir tavsiye, aranda duygusal iliski (official anlamda gercek bir iliski) olmadıgı surece cinsel iliski yasama., eski sevgilin bile olsa. Kendini uzersin sadece, kendi kendine ümitlenirsin, cunku erkekler genelde bunu yapabilecekleri tanıdıkları, bildikleri, guvendikleri kızla yapmayı her zaman tercih ediyorlar, senin sevgilin icin de sen su an en iyi seceneksin. O belki o an seninle duygusal bir sey dusunmuyor ya da gelecek düşlemiyor ya da ilişki istemiyor ama o an vucudu ve hormonları seni istiyor, biz ise bunu duygusallıkla bagdastırıyoruz, bir sey hissetmedigimiz insanlarla genelde birlikte olmuyoruz. O yuzden normal bir iliskin yoksa, beraber olma derim ben. Cinsellik duygusal anlamda saglam bir iliskinin yan dalıdır diyeyim, yani benim fikrim, birbirine baglıdır. Daha iyi olur senin icin:oops:
zaman ayırıp yorum yazdığınız için teşekkür ederim, beni gerçekten çok iyi anlamışsınız:) evet kendimi unutacak ve daha önce hiç yapmam dediğim şeyleri yapacak kadar sevdim sanırım.. cinsellik konusunda da sizin gibi düşünüyorum, onun bana karşı hislerini hissedebiliyorum ama en çok duygusal yaklaşan taraf hep ben oldum daha çok seven de. Kendimi çok kaptırdım. Artık herşeyi geride bırakıp yeniden başlıycam bundan sonraki ilişkilerim hakkında baya bi ders aldım yaşadıklarımdan..
 
Dengesiz halleriniz pek normal görünmüyor. Bir sorun olduğu kesin. Psikiyatr veya psikolog... Mutlaka birinden yardım almalısınız. Hem farkında olup, hala takıntı yapmak da değişik bir durum. Sizin bazı şeyleri çözmeniz gerek. Temelinizde sorunlar var gibi görünüyor.
Takıntı yaptığım şeyi kontrol edebilsem buraya konu açmazdım zaten.. Evet inişli çıkışlı bi ilişkim oldu ve unutmakta zorlanıyorum bu yüzden yardım almayı düşünüyorum ama temelimde bi sorun olduğunu sanmıyorum
 
Aslında saplantı degıl,sadece acık bır kapı var ve arada tekrar bırlesebıldıgınız ıcın aklında hep o var..Mesela o ben bırıyleyım ve benı bır daha arama dese yoluna bakarsın;ama , o da boslukta tekrar sana dönunce sen de beklemeye dusunmeye dewam edıyorsun hepsı bu..
Yalnız cocuk konusunda cok dıkkat etmelısın,sorunlu ılıskılerınızden mınık masum bı canlıyı öldurmeye gıdecek sonlar hıc hos degıl
En son olaydan sonra bidaha arama dedi hatta engelledi. Ama imkansızlaşınca daha kötü oldu benim için.. Bilmiyorum belki zamanla değişir. Haklısınız ama öyle bişey yapmazdım zaten
 
Burda evli boşanan insanların konusunu oku. Çocuklarıyla zor durumda kalan sıkıntı çeken kadınlar var. Onların konularını oku da aklın başına gelsin.
Erkekler lanet bir türler, boşanmalarda kendi çocuğunu sahiplenmeyen aramayan sormayan tipler var. Sen ne sandın hamile kalırsan seni yuceltip başına çıkartıp evlenecegini mi ? Aklını başına topla. Üzül ağla zırla ama çirkin komplolar kurma zihninde.
Evlilik gibi bişey düşünmedim bu kötülüğü kendime de onada yapmazdım. Bilmiyorum saçma bi düşünceydi o an hayal dünyasına kapılıp düşündüm işte o psikolojiyle
 
tam çıkmam lazımken konuyu gördüm, apar topar bi yorum yapıp gideceğim, daha geniş zamanda daha da detaylı yazarım.

neyin seni mutlu edeceğini, ne istediğini en iyi sen biliyorsun. bizim burda görüş veya görüşme dememizin önemi olmamalı, neden imkansız olarak görüyorsun onu tartışmalıyız. yani sorgulamana yardım etmeliyiz ama kararı sen vermelisin.
Teşekkür ederim:) haklısınız.. 1 ay önce yanlış bişey yaptım ve haklı olarak tamamen bitirdi. Yani şuan unutmaktan başka bi çarem yok ama bunda zorlanıyorum
 
Teşekkür ederim:) haklısınız.. 1 ay önce yanlış bişey yaptım ve haklı olarak tamamen bitirdi. Yani şuan unutmaktan başka bi çarem yok ama bunda zorlanıyorum

insan sınanmadığı acı hakkında ahkam kesmemeli. önce onu söyleyeyim.

biz seni tanımayız etmeyiz. burda yazdığın kadarını biliriz. ama anladığım kadarıyla bu ara sitede konu açanları psikiyatriye yönlendirme modası var. bana da borderline dediler, doktora gittim anlattım, adam beni odasından kovuyordu. hastasın diyenlere aldırma, istiyorsan tabi ki git doktora anlat ama kendin istediğinde yap bunu. çok da kulak asma.

her insan özeldir bana göre, artık doğru-yanlış kavramlarım tamamen eridi. herkes kendi doğrusunu kendi bulur. yargılayamam.

daha 1 ay olmuş ama öncesinde de gelgitli zamanlarınız var, senin için en doğrusunu sen biliyorsun. şu hayata bi daha gelmeyeceğiz, nasıl mutlu olacaksın ona karar ver bence.
 
Olacagi olsa asik olmazdin zaten
Sen ulasamayacagini dusunup baglaniyosun.Zor isler zor...Bilirim.En zor zamanlar.Ama geciyo :bicak:
 
Back
X