- Konu Sahibi sekerportakalii
-
- #1
NOT: Yetkililerden çok özür dilerim. Fakat önceki konuma cevap yazilmiyor. O yüzden mecbur yeni bir konu açmak istedim. Yanlis yaptıysam tekrar özür dilerim.
Hepinize ayrı ayrı cevap vermek isterdim ama pek vaktim yok. Nasıl da iyi insanlarsınız,benim için yazdiklarinizi okurken gözyaşlarım akıp gitti. Dün dilediğimce ağladım. Çünkü şok olmuştum,nasıl olur nasıl ben kanser olabilirim hayır olmamalı sadece bu bir alerjik bir şey griple birlikte diye düşündüm kendime hep böyle söyledim. Ağlayarak uyuyakalmışım. Sabah kalktığımda abimle konuştum. Beni bu güzel dönemimde(yeni sözlendim) söyleyipte üzmek istemişler söyleyecektik ama biraz daha mutlu olmanı istiyorduk dedi. Gözleri doldu. Yapma lütfen dedim beni özel bir hastaneye götürmesini istedim. Yaşadığımız şehirdeki en kaliteli hastaneye gittik. Sıra bana gelene kadar içimde bir ümit vardı,belki yanlis teşhistir diye. Cünku devlet hastanesine gitmiştim. Güvenmek inanmak istemiyordum. Her neyse; bir sürü tahliller yapılmaya başlandı. Kan hücresi sayımı yapıldı,verdiğim kanlar ayrı ayrı laboratuvarda incelendi. Adını bilmediğim,hatırlayamadığım bir çok testler tahliller yapıldı.Çıkması uzun sürer dediler,bekledik. O bekleme sürecinde neler düşündüğümü size anlatamam. Yine içimde bir ümit vardı. Ama sonuçları aldık.. Gerçekten lösemiymişim. Erken teşhis dedi doktor bu yönden şansli olduğumu söyledi. Bu hastalık 25-60 yaş aralığında görülüyor,çok zorlu bir süreçten gececeksin ama güçlü olman lazim dedi. O an gözyaşlarım sel olup gitti,beynim durdu. Kemoterapiye başlamam gerektigini söyledi. Kemoterapi bağışıklık sistemimi etkileyeceğinden bulaşıcı hastalıklara karşı direncim azalacakmış. O yüzden bana şimdiden bir maske verdi,grip olan insanların yanında durmamaliymisim. Küçük bir mikrop,enfeksiyon bile kötüye götürebilirmiş. Stresli ve sinirli olacaksın ama bunu moralle yenmen gerekecek iş sende ve sevenlerinde bitiyor, Saçların dökülecek zamanla,hazır mısın buna istersen peruk alabilirsin kendi tercihin dedi. En kısa zamanda bu tedavi yöntemine başlamam gerektiğini söyledi. Biraz sakinleştim,sözlüme hala soyleyemedim korkuyorum. Ama en kısa zamanda söyleyeceğim yanımda ol diyeceğim. Buna şuan çok ihtiyacım var. Buraya benim için yazan arkadaşlar/ablalarım bana moral kaynağı oldunuz. Bana olan güveninizi boşa çıkarmayacağım. BEN GÜÇLÜYÜM,BU HASTALIGIDA YENERIM. Saçlarım dokulunce peruk almayacağım. Öyle olduğum gibi kel bir sekilde gezmek istiyorum. Buna hazırım. Ailem perişan bir halde,öleceğim sanıyorlar. Ben ölmeyeceğiim,bana güvenin diye bağırmak istiyorum! Annem babama; kızım gözümün önünde eriyecek acılar cekecek diyor. Korkmuyorum diyorum anlasalar ya! Yeter ki sevdiklerim yanımda olsun,bu bana yeter. Şöyle bir şey de var,lösemi olan ufacık çocuklar bile var. Sırada beklerken minik bir ufaklık dikkatimi çekti. Annesiyle konuştum. Nasıl acılar çekiyor bilemezsin,saçlarımı geri istiyorum diye her gün ağlıyor resim cizdiginde kendine uzun saçlar çiziyor dedi aglayarak. Çok kötü oldum,bayan benimde lösemi olduğumu ogrenince şaşırdı. Ne kadar güzel bir kizsin lütfen güçlü ol lütfen dedi sarıldı. Ufaklıkta kucağıma oturdu,kolyemi çok beğendi ona hediye ettim boynuna taktım hemen. Nasıl da sevindi,sevinçten zıpladı. Öyle mutlu oldum ki anlatamam,o mutluluğu görmek bana tüm sorunlarımı unutturdu. Hastaneden çıkarken el ele çıktık ufaklıkla,eğildi ve kulağıma "sen dünyanın eeeeen güzel prensesin" dedi yüzüme bakmadan koştu annesine. Tüylerim diken diken oluyor yazarken bile. O mutluluğunu bana da bulaştırıp gitti. Çok sevdim,umarım onu bir daha görürüm. Biliyorum çok uzattım,okuduysanız gözlerinize sağlık. Yazdığınız her şey için çok ama çok teşekkür ederim. Yüreğime su serptiniz. Size güçlü olduğumu gostereceğim. Hatta saçlarım yokken buraya fotoğrafımı koyacağım. Umarım beni beğenirsiniiiiiz:)))) Bana güvenin,yer yutarim ben bu hastalığı
Hepinize ayrı ayrı cevap vermek isterdim ama pek vaktim yok. Nasıl da iyi insanlarsınız,benim için yazdiklarinizi okurken gözyaşlarım akıp gitti. Dün dilediğimce ağladım. Çünkü şok olmuştum,nasıl olur nasıl ben kanser olabilirim hayır olmamalı sadece bu bir alerjik bir şey griple birlikte diye düşündüm kendime hep böyle söyledim. Ağlayarak uyuyakalmışım. Sabah kalktığımda abimle konuştum. Beni bu güzel dönemimde(yeni sözlendim) söyleyipte üzmek istemişler söyleyecektik ama biraz daha mutlu olmanı istiyorduk dedi. Gözleri doldu. Yapma lütfen dedim beni özel bir hastaneye götürmesini istedim. Yaşadığımız şehirdeki en kaliteli hastaneye gittik. Sıra bana gelene kadar içimde bir ümit vardı,belki yanlis teşhistir diye. Cünku devlet hastanesine gitmiştim. Güvenmek inanmak istemiyordum. Her neyse; bir sürü tahliller yapılmaya başlandı. Kan hücresi sayımı yapıldı,verdiğim kanlar ayrı ayrı laboratuvarda incelendi. Adını bilmediğim,hatırlayamadığım bir çok testler tahliller yapıldı.Çıkması uzun sürer dediler,bekledik. O bekleme sürecinde neler düşündüğümü size anlatamam. Yine içimde bir ümit vardı. Ama sonuçları aldık.. Gerçekten lösemiymişim. Erken teşhis dedi doktor bu yönden şansli olduğumu söyledi. Bu hastalık 25-60 yaş aralığında görülüyor,çok zorlu bir süreçten gececeksin ama güçlü olman lazim dedi. O an gözyaşlarım sel olup gitti,beynim durdu. Kemoterapiye başlamam gerektigini söyledi. Kemoterapi bağışıklık sistemimi etkileyeceğinden bulaşıcı hastalıklara karşı direncim azalacakmış. O yüzden bana şimdiden bir maske verdi,grip olan insanların yanında durmamaliymisim. Küçük bir mikrop,enfeksiyon bile kötüye götürebilirmiş. Stresli ve sinirli olacaksın ama bunu moralle yenmen gerekecek iş sende ve sevenlerinde bitiyor, Saçların dökülecek zamanla,hazır mısın buna istersen peruk alabilirsin kendi tercihin dedi. En kısa zamanda bu tedavi yöntemine başlamam gerektiğini söyledi. Biraz sakinleştim,sözlüme hala soyleyemedim korkuyorum. Ama en kısa zamanda söyleyeceğim yanımda ol diyeceğim. Buna şuan çok ihtiyacım var. Buraya benim için yazan arkadaşlar/ablalarım bana moral kaynağı oldunuz. Bana olan güveninizi boşa çıkarmayacağım. BEN GÜÇLÜYÜM,BU HASTALIGIDA YENERIM. Saçlarım dokulunce peruk almayacağım. Öyle olduğum gibi kel bir sekilde gezmek istiyorum. Buna hazırım. Ailem perişan bir halde,öleceğim sanıyorlar. Ben ölmeyeceğiim,bana güvenin diye bağırmak istiyorum! Annem babama; kızım gözümün önünde eriyecek acılar cekecek diyor. Korkmuyorum diyorum anlasalar ya! Yeter ki sevdiklerim yanımda olsun,bu bana yeter. Şöyle bir şey de var,lösemi olan ufacık çocuklar bile var. Sırada beklerken minik bir ufaklık dikkatimi çekti. Annesiyle konuştum. Nasıl acılar çekiyor bilemezsin,saçlarımı geri istiyorum diye her gün ağlıyor resim cizdiginde kendine uzun saçlar çiziyor dedi aglayarak. Çok kötü oldum,bayan benimde lösemi olduğumu ogrenince şaşırdı. Ne kadar güzel bir kizsin lütfen güçlü ol lütfen dedi sarıldı. Ufaklıkta kucağıma oturdu,kolyemi çok beğendi ona hediye ettim boynuna taktım hemen. Nasıl da sevindi,sevinçten zıpladı. Öyle mutlu oldum ki anlatamam,o mutluluğu görmek bana tüm sorunlarımı unutturdu. Hastaneden çıkarken el ele çıktık ufaklıkla,eğildi ve kulağıma "sen dünyanın eeeeen güzel prensesin" dedi yüzüme bakmadan koştu annesine. Tüylerim diken diken oluyor yazarken bile. O mutluluğunu bana da bulaştırıp gitti. Çok sevdim,umarım onu bir daha görürüm. Biliyorum çok uzattım,okuduysanız gözlerinize sağlık. Yazdığınız her şey için çok ama çok teşekkür ederim. Yüreğime su serptiniz. Size güçlü olduğumu gostereceğim. Hatta saçlarım yokken buraya fotoğrafımı koyacağım. Umarım beni beğenirsiniiiiiz:)))) Bana güvenin,yer yutarim ben bu hastalığı