Saygı görmek, insanca muamele görmek için ne yapmalıyım?

Kendinize güvenin. Klişe gelebilir ama hayatta aldığınız nefesin tekrarı yok, onu da başkaları için yaşayarak tüketmeyin. İnsanları kendinizden fazla önemsemeyin çünkü kimse sizi kendinden fazla önemsemez. Mesafeli olmak canınızı sıkan bir laf edildiğinde anında karşılık vermekle başlayabilirsiniz. Bir de başkalarına değil kendi mutluluğunuza odaklanın

Camille_claudel .!.:

Merhaba arkadaşlar,

İçinden çıkamadığım bir konuda sizden yardım, akıl istemeye geldim.

Şimdiye dek pek çok konuda değiştim, geliştim. Zeki de bir öğrenciydim. Üniversiteyi bitirdim, mühendis oldum. Gel gelelim ki aşamadğım bir şey var. Bir topluluğa girdiğimde, yeni insanlarla tanıştığımda ciddiye alınmıyorum. Herkes böyle yapıyor diyemem, bir çok iyi insanla da karşılaştım. Ama kötü insanlara da hedef tahtası oldum her seferinde. İnsanlar benimle dilediğince konuşuyor, eleştiriyor, hatta hakaret ediyor. Ve inanın bu benim sübjektif algım değil, çevremdeki insanlar da bu hissimi onaylıyor.

Önceye göre değişim elde ettim elbette. Ama hala istediğim seviyeye gelemedim. Artık böyle bir şey olduğunda tepki verip, hatta kavga edip ipleri koparıyorum. Ancak bu çok yorucu ve ben daha bu hale gelmeden insanlar beni saysın istiyorum.

Gözlemlerime göre şimdiye dek su profildeydim: kambur, neredeyse iki büklüm bir duruş, cılız bir ses tonu, özellikle yabancı ortamda sürekli bir gülümseme hali, konuşurken sanırım, emin değilim gibi kelimeler ve daha niceleri.

Duruşum artık cok daha dik ve o kadar çok gülümsemiyorum.

Şimdi sizden şunu rica ediyorum; nasıl bir duruş sergilemeliyim ki insanlar laf konuşurken iki kere düşünsün? Biraz tartarak, çekinerek konuşsun? Nedir bunun sırrı? Vücut dili mi? Dik duruş mu? Gözden kacirdigim daha neler var? Gerçekten bir tarife ihtiyacım var.

Dip not olarak; zamaninda mobbinge ugradim ve bu beni bir kisir donguye surukledi. Bir kac psikologa gittim ve fayda goremedim.

Genişletmek için tıkla...

zaten kendinizde olumsuz gördüğünüz şeyleri söylüyorsunuz .
ama insanın kambur durması . gülümsemesi nedeniyle eleştirilmesi çok şaçma geldi. olduğunuz gibi kabul görmediğiniz yerde durmayın .
Birde yaşam koçu denen bi şey var . tam olarak nedir bilmiyorum ama . bi araştırmak lazım.

Camille_claudel .!.:

Merhaba arkadaşlar,

İçinden çıkamadığım bir konuda sizden yardım, akıl istemeye geldim.

Şimdiye dek pek çok konuda değiştim, geliştim. Zeki de bir öğrenciydim. Üniversiteyi bitirdim, mühendis oldum. Gel gelelim ki aşamadğım bir şey var. Bir topluluğa girdiğimde, yeni insanlarla tanıştığımda ciddiye alınmıyorum. Herkes böyle yapıyor diyemem, bir çok iyi insanla da karşılaştım. Ama kötü insanlara da hedef tahtası oldum her seferinde. İnsanlar benimle dilediğince konuşuyor, eleştiriyor, hatta hakaret ediyor. Ve inanın bu benim sübjektif algım değil, çevremdeki insanlar da bu hissimi onaylıyor.

Önceye göre değişim elde ettim elbette. Ama hala istediğim seviyeye gelemedim. Artık böyle bir şey olduğunda tepki verip, hatta kavga edip ipleri koparıyorum. Ancak bu çok yorucu ve ben daha bu hale gelmeden insanlar beni saysın istiyorum.

Gözlemlerime göre şimdiye dek su profildeydim: kambur, neredeyse iki büklüm bir duruş, cılız bir ses tonu, özellikle yabancı ortamda sürekli bir gülümseme hali, konuşurken sanırım, emin değilim gibi kelimeler ve daha niceleri.

Duruşum artık cok daha dik ve o kadar çok gülümsemiyorum.

Şimdi sizden şunu rica ediyorum; nasıl bir duruş sergilemeliyim ki insanlar laf konuşurken iki kere düşünsün? Biraz tartarak, çekinerek konuşsun? Nedir bunun sırrı? Vücut dili mi? Dik duruş mu? Gözden kacirdigim daha neler var? Gerçekten bir tarife ihtiyacım var.

Dip not olarak; zamaninda mobbinge ugradim ve bu beni bir kisir donguye surukledi. Bir kac psikologa gittim ve fayda goremedim.

Genişletmek için tıkla...

etrafında sana öyle davranan insanları kendinden uzak tutmak ve ne olursa olsun kendinden emin olmak gerisi insanların karakteriyle ilgili seninle değil

Camille_claudel .!.:

Merhaba arkadaşlar,

İçinden çıkamadığım bir konuda sizden yardım, akıl istemeye geldim.

Şimdiye dek pek çok konuda değiştim, geliştim. Zeki de bir öğrenciydim. Üniversiteyi bitirdim, mühendis oldum. Gel gelelim ki aşamadğım bir şey var. Bir topluluğa girdiğimde, yeni insanlarla tanıştığımda ciddiye alınmıyorum. Herkes böyle yapıyor diyemem, bir çok iyi insanla da karşılaştım. Ama kötü insanlara da hedef tahtası oldum her seferinde. İnsanlar benimle dilediğince konuşuyor, eleştiriyor, hatta hakaret ediyor. Ve inanın bu benim sübjektif algım değil, çevremdeki insanlar da bu hissimi onaylıyor.

Önceye göre değişim elde ettim elbette. Ama hala istediğim seviyeye gelemedim. Artık böyle bir şey olduğunda tepki verip, hatta kavga edip ipleri koparıyorum. Ancak bu çok yorucu ve ben daha bu hale gelmeden insanlar beni saysın istiyorum.

Gözlemlerime göre şimdiye dek su profildeydim: kambur, neredeyse iki büklüm bir duruş, cılız bir ses tonu, özellikle yabancı ortamda sürekli bir gülümseme hali, konuşurken sanırım, emin değilim gibi kelimeler ve daha niceleri.

Duruşum artık cok daha dik ve o kadar çok gülümsemiyorum.

Şimdi sizden şunu rica ediyorum; nasıl bir duruş sergilemeliyim ki insanlar laf konuşurken iki kere düşünsün? Biraz tartarak, çekinerek konuşsun? Nedir bunun sırrı? Vücut dili mi? Dik duruş mu? Gözden kacirdigim daha neler var? Gerçekten bir tarife ihtiyacım var.

Dip not olarak; zamaninda mobbinge ugradim ve bu beni bir kisir donguye surukledi. Bir kac psikologa gittim ve fayda goremedim.

Genişletmek için tıkla...

Bu iş yerinde mi oluyor genel hayatında hep insanlar mı böyle yapıyor ?

zifiri .!.:

Bu iş yerinde mi oluyor genel hayatında hep insanlar mı böyle yapıyor ?

Genişletmek için tıkla...

Insanlarin oldugu her yerde. Is, okul, aile ortami hic bir fark yok.

Selam yine ben :) sizin yaşınız kaç bu arada. Ben 34
Mesela bugün de saçma şeylerden biri oldu
Kırk yılın başı bisküvi ikram ettim. Atıştırmam pek . Hamilelikten biraz da. Bana ne diyor bak arkadaş :"Orda saklaya saklaya ye ohh" gülerek tabi. Gel de çıldırma. Afedersin ulan ben hamile olduğum halde sizin yanınızda beslenemiyorum bile, ağzım boş kalmayacak güya . Ama herseferinde nasıl ikram edeyim dimi? Sırf bu yüzden birşey de yiyemiyorum. Yedim kırk yılda bir. Al ne tepki aldım. 2 şer ceviz verdiğimde bile kabuklu. teşekkür bile yok.

nightingale62 .!.:

Selam yine ben :) sizin yaşınız kaç bu arada. Ben 34
Mesela bugün de saçma şeylerden biri oldu
Kırk yılın başı bisküvi ikram ettim. Atıştırmam pek . Hamilelikten biraz da. Bana ne diyor bak arkadaş :"Orda saklaya saklaya ye ohh" gülerek tabi. Gel de çıldırma. Afedersin ulan ben hamile olduğum halde sizin yanınızda beslenemiyorum bile, ağzım boş kalmayacak güya . Ama herseferinde nasıl ikram edeyim dimi? Sırf bu yüzden birşey de yiyemiyorum. Yedim kırk yılda bir. Al ne tepki aldım. 2 şer ceviz verdiğimde bile kabuklu. teşekkür bile yok.

Genişletmek için tıkla...

Selaaaaam :) Ben sizi 25 civarlarında sanmıştım ben de 32 yaşındayım, aynı nesilmişiz :)
İnsanların dangozlukları sizin kabahatiniz değil ki. Belli ki kaba saba insanlar. Önemsemeyin. Ben de çok kafama takıyordum, niye böyle yapıyorlar diye. sonra dedim ki annesinin terbiye edemediğini ben niye kendime dert ediyorum. O onun problemi. Herkes bizim seviyemizde, bizim inceliğimizde olamaz.
Akademik sunum teknikleri gibi bir ders almıştım. Orada hoca dedi ki, eğer bir sunumda çok kaba ve agresif bir soru alırsanız ne yaparsınız? Ben de gülümsemeye devam ederim dedim. Doğrusu bu dedi. Sonra sınıfa dönüp 'Birinin annesinden yeteri kadar sevgi görmemiş olması sizin probleminiz değil. Böyle bir insan için kendi sunumunuzu mahvetmeyin' dedi. Bana bütün hayatımla ilgili bir ders oldu :)

yepisyeni .!.:

Selaaaaam :) Ben sizi 25 civarlarında sanmıştım ben de 32 yaşındayım, aynı nesilmişiz :)
İnsanların dangozlukları sizin kabahatiniz değil ki. Belli ki kaba saba insanlar. Önemsemeyin. Ben de çok kafama takıyordum, niye böyle yapıyorlar diye. sonra dedim ki annesinin terbiye edemediğini ben niye kendime dert ediyorum. O onun problemi. Herkes bizim seviyemizde, bizim inceliğimizde olamaz.
Akademik sunum teknikleri gibi bir ders almıştım. Orada hoca dedi ki, eğer bir sunumda çok kaba ve agresif bir soru alırsanız ne yaparsınız? Ben de gülümsemeye devam ederim dedim. Doğrusu bu dedi. Sonra sınıfa dönüp 'Birinin annesinden yeteri kadar sevgi görmemiş olması sizin probleminiz değil. Böyle bir insan için kendi sunumunuzu mahvetmeyin' dedi. Bana bütün hayatımla ilgili bir ders oldu :)

Genişletmek için tıkla...

Müthiş

yepisyeni .!.:

Selaaaaam :) Ben sizi 25 civarlarında sanmıştım ben de 32 yaşındayım, aynı nesilmişiz :)
İnsanların dangozlukları sizin kabahatiniz değil ki. Belli ki kaba saba insanlar. Önemsemeyin. Ben de çok kafama takıyordum, niye böyle yapıyorlar diye. sonra dedim ki annesinin terbiye edemediğini ben niye kendime dert ediyorum. O onun problemi. Herkes bizim seviyemizde, bizim inceliğimizde olamaz.
Akademik sunum teknikleri gibi bir ders almıştım. Orada hoca dedi ki, eğer bir sunumda çok kaba ve agresif bir soru alırsanız ne yaparsınız? Ben de gülümsemeye devam ederim dedim. Doğrusu bu dedi. Sonra sınıfa dönüp 'Birinin annesinden yeteri kadar sevgi görmemiş olması sizin probleminiz değil. Böyle bir insan için kendi sunumunuzu mahvetmeyin' dedi. Bana bütün hayatımla ilgili bir ders oldu :)

Genişletmek için tıkla...

nightingale62 .!.:

Selam yine ben :) sizin yaşınız kaç bu arada. Ben 34
Mesela bugün de saçma şeylerden biri oldu
Kırk yılın başı bisküvi ikram ettim. Atıştırmam pek . Hamilelikten biraz da. Bana ne diyor bak arkadaş :"Orda saklaya saklaya ye ohh" gülerek tabi. Gel de çıldırma. Afedersin ulan ben hamile olduğum halde sizin yanınızda beslenemiyorum bile, ağzım boş kalmayacak güya . Ama herseferinde nasıl ikram edeyim dimi? Sırf bu yüzden birşey de yiyemiyorum. Yedim kırk yılda bir. Al ne tepki aldım. 2 şer ceviz verdiğimde bile kabuklu. teşekkür bile yok.

Genişletmek için tıkla...

Ben 28im ama bazen 90 yasindaki bir insanin bezmisligini yasiyorum. Daha bugun is yerinde bir hata yaptim. Arkadasim sagolsun tum ofisin gorecegi sekilde masaya koymus, gelen gecen bakiyor simdi. Kendime oyle kizginim ki, nasil yapabildim diyorum. Ozur diledim, telafi de edicem ama asil sorunum arkadaslarim benim hakkimda ne dusunecek, herkese rezil oldum. Parttime calisiyorum, cuma gunu gelmesin de gitmeyeyim istiyorum. Adam oldurmus gibi bir ruh halindeyim ve tum hatalarimda bunu yapiyorum. Durumun vehametini anlayabiliyorsunuz degil mi?

yepisyeni .!.:

Selaaaaam :) Ben sizi 25 civarlarında sanmıştım ben de 32 yaşındayım, aynı nesilmişiz :)
İnsanların dangozlukları sizin kabahatiniz değil ki. Belli ki kaba saba insanlar. Önemsemeyin. Ben de çok kafama takıyordum, niye böyle yapıyorlar diye. sonra dedim ki annesinin terbiye edemediğini ben niye kendime dert ediyorum. O onun problemi. Herkes bizim seviyemizde, bizim inceliğimizde olamaz.
Akademik sunum teknikleri gibi bir ders almıştım. Orada hoca dedi ki, eğer bir sunumda çok kaba ve agresif bir soru alırsanız ne yaparsınız? Ben de gülümsemeye devam ederim dedim. Doğrusu bu dedi. Sonra sınıfa dönüp 'Birinin annesinden yeteri kadar sevgi görmemiş olması sizin probleminiz değil. Böyle bir insan için kendi sunumunuzu mahvetmeyin' dedi. Bana bütün hayatımla ilgili bir ders oldu :)

Genişletmek için tıkla...

Ben de çok kafama takarım. 30 yaşındayım hala aşamadım o enerjiden etkilenmemeyi. Gülüp geçsem bile içten içe baya üzülüp ağladığım oldu. Ailesinden ilgi görenlerde yapıyor bunu. Bana kalırsa kişinin kendi problemi. Ama bakış açısı doğru etkilenmemek gerek.

owll .!.:

Ben de çok kafama takarım. 30 yaşındayım hala aşamadım o enerjiden etkilenmemeyi. Gülüp geçsem bile içten içe baya üzülüp ağladığım oldu. Ailesinden ilgi görenlerde yapıyor bunu. Bana kalırsa kişinin kendi problemi. Ama bakış açısı doğru etkilenmemek gerek.

Genişletmek için tıkla...

Ara ara ben de takıyorum ama artık toparlamaya çalışıyorum zihnimi. O negatif düşüncelerin eline bırakmıyorum kendimi.

Camille_claudel .!.:

Ben 28im ama bazen 90 yasindaki bir insanin bezmisligini yasiyorum. Daha bugun is yerinde bir hata yaptim. Arkadasim sagolsun tum ofisin gorecegi sekilde masaya koymus, gelen gecen bakiyor simdi. Kendime oyle kizginim ki, nasil yapabildim diyorum. Ozur diledim, telafi de edicem ama asil sorunum arkadaslarim benim hakkimda ne dusunecek, herkese rezil oldum. Parttime calisiyorum, cuma gunu gelmesin de gitmeyeyim istiyorum. Adam oldurmus gibi bir ruh halindeyim ve tum hatalarimda bunu yapiyorum. Durumun vehametini anlayabiliyorsunuz degil mi?

Genişletmek için tıkla...

Bu hisleri ben de yaşadım. Hala tam olarak üzerimden atabilmiş değilim. Yavaş yavaş toparlamaya çalışıyorum.
Bu rezil olma hissi çok subjektif. Siz insanların ne düşündüğünü bilemezsiniz. Bir yakınım da böyle, hata yapmaktan, rezil olmaktan çok korkuyor, ona diyorum ki 'merak etme kimse seni bu kadar önemsemiyor. İnsanlar belki dikkat bile etmiyor. Rezil olduğunu düşünmen senin algın, gerçeklik değil'. Doğan Cüceloğlu böyle insanların içinde utandırılmış bir iç çocuk olduğunu söyler. Çok naif buluyorum bu yorumu. Bence siz self parenting e yönelseniz çok faydasını görürsünüz.

Bir de kadınlar kulübünün Doğan Cüceloğlu temsilcisi gibi oldum ama bunu kesinlikle yazmam lazım. Doğan hocanın 'Savaşçı' kitabını okumanızı ŞİDDETLE tavsiye ediyorum. Harika bir kitap. Bence herkes okumalı.

Camille_claudel .!.:

Ben de eksik olan seylerden biri de mesafe. Hemen arkadas olmaya, kendimi sevdirmeye calisiyorum. Oyle sacma seyler yaptim ki dusundukce kendimden utaniyorum. Onceleri yerli yersiz hediyeler alirdim millete ya da cay, kahve goturur birakirdim masalarina? Simdi yapmamaya calisiyorum, hatta yapmiyorum.

Peki diyelim ki mesafeli durdum, nasil arkadas edinicem? Mesela arkadaslarimla samimiyimdir, sakalasirim, gulerim. Yeni bir arkadas geldiginde onu nasil taniyip mesafeyi kaldiricam?

Genişletmek için tıkla...

mesafeli durunca insanlar size gelmiyor ama siz onlara gidiyorsunuz. gözlem yapacaksınız, arkadaş olmak istediklerinize karşı siz adım atacaksınız. karşıdaki öküz değilse zaten sizin onunla iletişim kurmaya çalıştığınızı anlar ve karşılık verir veya vermez.

şimdi kendinize 3. bir gözden bakıyorsunuz anladığım kadarıyla. yerli yersiz hediyeler alırdım diyorsunuz. herkes hoşlanmaz mesela bundan. ben de hoşlanmam biri bana hediye alsın durup dururken vs :) çay kahve vs bir olur iki olur ayda alemde bir ama devamı olmaz. hele ki iş yerinde asla böyle şeyler yapmayın. bu işin sırrı herkesle de arkadaş olmamakta. ortamlara devamlı yeni insanlar gelecek siz aralarından seçeceksiniz. bir kısmına ayıp olmasın diye formaliteden davranıp diğer kısmına arkadaşça davranacaksınız. insanlara fazla ilgi gösterenlerin kıymeti hiç bilinmiyor. kaldı ki ben mesafeli olmama rağmen iş yerinden biriyle eskiden çok samimi olmuştum. maddi manevi destek olmuşluğum da var. gerçekten çok dostça, çok iyi niyetli davrandım ama bunu durup dururken yapmadım. baktım o benimle iletişim kurmak, bir tık daha yakın olmak istedi. ben de karşılık verdim. ama hiç öyle kendimi sevdirmeye falan çalışmadım. sonunda ne oldu, saygı görmeyen taraf ben oldum hediye kısmı falan değil de kahve almak gibi ufak tefek düşünceli hareketleri ben de yapardım. o hiç yapmadı mesela. sonra ortaya çıktı ki benim kuyumu kazmaya çalışmış. e insan yani iyisi de var kötüsü de var. mutlaka kazık yiyoruz birilerinden. iş hayatı ise bayağı bayağı dikkatli olmakta fayda var.

yepisyeni .!.:

Selaaaaam :) Ben sizi 25 civarlarında sanmıştım ben de 32 yaşındayım, aynı nesilmişiz :)
İnsanların dangozlukları sizin kabahatiniz değil ki. Belli ki kaba saba insanlar. Önemsemeyin. Ben de çok kafama takıyordum, niye böyle yapıyorlar diye. sonra dedim ki annesinin terbiye edemediğini ben niye kendime dert ediyorum. O onun problemi. Herkes bizim seviyemizde, bizim inceliğimizde olamaz.
Akademik sunum teknikleri gibi bir ders almıştım. Orada hoca dedi ki, eğer bir sunumda çok kaba ve agresif bir soru alırsanız ne yaparsınız? Ben de gülümsemeye devam ederim dedim. Doğrusu bu dedi. Sonra sınıfa dönüp 'Birinin annesinden yeteri kadar sevgi görmemiş olması sizin probleminiz değil. Böyle bir insan için kendi sunumunuzu mahvetmeyin' dedi. Bana bütün hayatımla ilgili bir ders oldu :)

Genişletmek için tıkla...

İyiymiş sağolun ama benm arkadaşlarım bi bana yapıyo yani diğer insanlara gayet saygılılar/ bnm saf ve naif olduğum dışardan çok belli. Olmadı kimseyle muhattap olmam napayım. Devamlı yaşantıma karışmalarından iyidir

Camille_claudel .!.:

Ben 28im ama bazen 90 yasindaki bir insanin bezmisligini yasiyorum. Daha bugun is yerinde bir hata yaptim. Arkadasim sagolsun tum ofisin gorecegi sekilde masaya koymus, gelen gecen bakiyor simdi. Kendime oyle kizginim ki, nasil yapabildim diyorum. Ozur diledim, telafi de edicem ama asil sorunum arkadaslarim benim hakkimda ne dusunecek, herkese rezil oldum. Parttime calisiyorum, cuma gunu gelmesin de gitmeyeyim istiyorum. Adam oldurmus gibi bir ruh halindeyim ve tum hatalarimda bunu yapiyorum. Durumun vehametini anlayabiliyorsunuz degil mi?

Genişletmek için tıkla...

Evet hem de çok iyi anlıyorum. Ben de yaşıyorum bu tarz . Eğer hatalarını sıradanlaştıran ve takmayan tip gözükseydin böyle yapmayacaklarını sen de çok iyi biliyosun. Sebepleri biliyoruz ama başaramıyoruz. Başkası aynı hatayı yapsa ona böyle davranmazlar. Sorunun kökü özgüvenli olmamamız

Camille_claudel .!.:

Ben de eksik olan seylerden biri de mesafe. Hemen arkadas olmaya, kendimi sevdirmeye calisiyorum. Oyle sacma seyler yaptim ki dusundukce kendimden utaniyorum. Onceleri yerli yersiz hediyeler alirdim millete ya da cay, kahve goturur birakirdim masalarina? Simdi yapmamaya calisiyorum, hatta yapmiyorum.

Peki diyelim ki mesafeli durdum, nasil arkadas edinicem? Mesela arkadaslarimla samimiyimdir, sakalasirim, gulerim. Yeni bir arkadas geldiginde onu nasil taniyip mesafeyi kaldiricam?

Genişletmek için tıkla...

Ay eskiden ben de yiyecek içecek dağıtırdım. 1-2 senedir bıraktım

çay kahve ısmarlasana muhabbeti vardı yakın zamanda bitti diyebilirim, nadir oluyor artık.Ben de utancımdan “ısmarlarım nolucak yaa” diyip ısmarladım hep. Ama içimden nasıl sinirleniyorum bi bilsen. Hamile olduğum için üstüme gelemeyeceklerini biliyorum, zaten gergindim biraz. Sen ısmarla bu sefer dedim bi iki kere. Bi iki kere de o arkadaş gelince odadan çıktım. O bıraktı ama diğerleri nadiren devam.

Of bu tür konulara her seferinde aynı şeyi yazıyorum ama benim reçetem buydu. Okumak öğrenmek düşünmek gelişmek. Tüm öğrenim hayatım kitap okumakla geçti . Çünkü annem bir ilkokul mezunu olmasına rağmen sallıyorum Gogol'un roman karakterlerinden bahsedebilirdi yemek esnasında. Dünya klasiklerini bitirmişti. Evimizde hep kitap okunurdu ben de öyle başladım. Bilgi çok büyük bir güç. Bilmek her noktada sizi bir adım öne taşıyor. Fakat sezgi ve inisiyatif kabiliyeti de gerek. Bu da yaşadıklarınızdan nasihat almanızla alakalı. Dik durmalıyım ve sürekli gülümsememeliyim gibi nasihat notları almışsınız mesela kendinize bunun gibi.
Hayır demeyi bilin. Sınırı olmayan insanlar saygı görmüyor. Fakat sürekli hayır demek de muhatabınız için az da olsa vazgeçilmez değilseniz sürünün dışında kalmanıza sebep olur. Ben eğitimler, okumalar yani ki kendine yatırımla beraber gözlem yapmak diyorum.

Bi de param çok varmış muhabbeti... biz de muhabbetler bitmez .

abet .!.:

Of bu tür konulara her seferinde aynı şeyi yazıyorum ama benim reçetem buydu. Okumak öğrenmek düşünmek gelişmek. Tüm öğrenim hayatım kitap okumakla geçti . Çünkü annem bir ilkokul mezunu olmasına rağmen sallıyorum Gogol'un roman karakterlerinden bahsedebilirdi yemek esnasında. Dünya klasiklerini bitirmişti. Evimizde hep kitap okunurdu ben de öyle başladım. Bilgi çok büyük bir güç. Bilmek her noktada sizi bir adım öne taşıyor. Fakat sezgi ve inisiyatif kabiliyeti de gerek. Bu da yaşadıklarınızdan nasihat almanızla alakalı. Dik durmalıyım ve sürekli gülümsememeliyim gibi nasihat notları almışsınız mesela kendinize bunun gibi.
Hayır demeyi bilin. Sınırı olmayan insanlar saygı görmüyor. Fakat sürekli hayır demek de muhatabınız için az da olsa vazgeçilmez değilseniz sürünün dışında kalmanıza sebep olur. Ben eğitimler, okumalar yani ki kendine yatırımla beraber gözlem yapmak diyorum.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederiz ama bu genel paylaşımlarla şahsen benim yol almam mümkün değil. O kadar zor bir durum ki saygı görememek. İnsanların şu şu davranışı karşıısnda ne yapmalıyım. Zaten başarırsam 3-5 tepkide yaklaşımlarını kıracağım

Kahvaltıda bazen simit yanına karper peynir yiyorum bıkmadın mı beeeee
hamileyim bişeyler atıştırmam lazım yiyemiyorum tepkiden.

Aylar önce kuruyemiş çıkarmıştım, arkadaşım hemen bakım mı varrr pahalı pahalı yiyecekler mi vereyim avuç avuç. Önceden defalarca verdim. Sen de al ye dimi .

kıyafet konusunda kızım kendine alsana, harcasana