- 31 Ekim 2013
- 21.602
- 72.674
- 798
- 41
- Konu Sahibi Jasminium84
-
- #41
size ne cevap yazacağımı bilemedim
o kadar haklısınız, en büyük hata benim buna bu kadar zaman verdim
diyecek başka hiçbirşeyim yok iyice yıktınız geçtiniz beni şu anda
size ne cevap yazacağımı bilemedimSadece siz ve eşiniz olsa derdim ki evet şans verin. Zaman verin. Ama ortada karakteri 3 yaşına kadar oturan bir birey daha var. Ve siz ona çok büyük haksızlık yapmışsınız bu adamı baba yaparak. Siz yetişkin bir insansınız, eşinizin gel gitleri sizi bir derece etkiler (en kötü sindirir, öğrenilmiş çaresizliğe iter ama en kötüsü bu) ama bebeğiniz? Onun psikolojisine yaptıklarınızın farkında mısınız? Bu farkındalıkla hala zaman vermek şans vermek? Verdiğiniz o zamanda çocuğunuzun karakteri oturdu işte. Yıllar sonra gittiği her psikologda ota boka sinirlenen babasından bahsedecek muhtemelen, baba problemleri yüzünden içine girdiği ilişkilerde sıkıntı yaşayacak, ya baba şevkatini doldurmaya çalışacak yanlış olacak, ya babasının bir kopyası sinirli saçma bir adama tutulacak.
Bu adamı baba yaptıysanız bebeğinize de aynı davrandığını farkettiğiniz anda çizmeliydiniz çizgiyi. Yo dostum yo. O kadar uzun boylu değil. S.ktir git psikologa mı gidiyorsun, kendini nasıl düzeltiyorsan düzeltiyorsun benim gözüm gibi baktığım çocuğuma bağıramazsın sen.
haklısınız bu haftasonu konuşacağım kendisiyle ve bir karar vereceğimEğer durumunuz böyle devam ederse ileride kızınız size belki babasından daha çok kızacak buna izin verdiğiniz için.
Sadece karı-koca arasında olan bir mesele olsaydı, kızına karşı çok iyi bir baba olsaydı kesinlikle bu yorumu yapmazdım ama, ne karar alacaksınız kızınızın selameti için alın, çocuk için devam ediyorsanız etmeyin kesinlikle bu evliliğe daha çok zarar görebilir çünkü. Bazen sadece haftasonları görmek aynı evin içinde büyümekten daha iyidir.
Hakkınızda hayırlısı olsun inşallahhaklısınız bu haftasonu konuşacağım kendisiyle ve bir karar vereceğim
kızıma karşı büyük haksızlık yaptım zaten daha fazla izin vermemem gerekiyor
babasına özlem duyması öfke duıymasından daha iyidir
hemen hemen herşeye sinirlenip bağırabilir adam resmen kendiyle bile kavgalıEsiniz nelere sinirlenip bagiriyor? Hakaret veya siddet yoktur insallah..
Sinirli oldugunu baska birilerinden daha duymali bence, ailesi nasil? Anne babasi konussa nasil olur? Hani sadece sizin degil etrafindaki insanlarin ayni sekilde dusundugunu gorurse belki biraz kendine donup bakar ama egosu yuksek biri anladigim kadariyla.
Siz olabildigince yuzune vurun yani gormemezlikten geldikce oda hakliyim kafasinda geziyodur ve bagirmaktanda sakinmaz.
oturup konuşamıyorum ki hemen kavgaya dönüyor çünkü ufacık lafımda alevlenip sesini yükseltiyor ve sonrasında tahammülüm kalmadığı için ben de yükseliyorum ve sonuç kavga ve küslükİlerleyen zamanlarda tahammül sinirlari daha cok daraliyor
Cunku birikiyor insanda.
Anlasamiyorsaniz bunu oturup konusmaniz gerek
Neden olmuyor?
Nedenler ele alinmali.
Hep òyle gider degismez durum.
keşke...Dört yılda bu hale gelmek çok kötü.bi yemeğe çıksanız eşinizle yada evde güzel bi ortam hazırlayıp gayet sakin bi şekilde evliliğinizin gidişatından bahsetseniz.onu suçlamadan belki benmde böyle hatalarım var ama seninde bu bu hataların var ve bir ömrü böyle nasıl geçiricez bak küçük çocuğumuz var olumsuz etkileniyo düzeltmek için bişeler yapmamız lazım falan deseniz.ama asla bunu kavga ederek degil çok sakince sohbet eder konusun.belki kafasında bi ışık yanar bi umut
hayır bunu yapmam bu ondan özür dilememle eşdeğerBu akşam kızınızı annenize bıraksanız. Güzel yemekler hazırlayıp , ona süpriz yapsanız.
kızıma yansımasa görmezden geleceğim ama kızımı etkilemesi beni sinirlendirip eşimden uzaklaştırıyorbence beklentiyi düşürün. sinir konusunda bile. benim eşimde sinirli. kendini bazen frenliyor ama bazen de olmuyor. gelgelelim ben de hemen surat asarım ama bilinçli değil. enerjim düşüyor, yüzüm yerlerde geziyor ve eşim nefret ediyor bu halimden. bence sizin dert her evlilikte var. o yüzden birbiriniz böyle kabullenin ama bitti, gitti gibi yıkıcı cümlelerden kaçının
kaç yılda bu hale geldiBenim eşimde ilk zamanlar çok sinirliydi.şuan o kadar kalmadı.herşeye bağırırdı.ben her seferinde gayet sakin bi sesle lütfen bağırma,normal bi şekilde söylersen ben anlarım dedim.yada sakin olurmusun sakinleşince konuşalım dedim.şuan eskisi gibi değil.vara yoğa sinirlenmez.
amiinnnHakkınızda hayırlısı olsun inşallah
size ne cevap yazacağımı bilemedim
o kadar haklısınız, en büyük hata benim buna bu kadar zaman verdim
diyecek başka hiçbirşeyim yok iyice yıktınız geçtiniz beni şu anda
6 yıl bitti evleneli.son iki yıldır çok daha iyi.kaç yılda bu hale geldi
haklısınız, haklılığınız beni üzüyorÜzmek istemezdim cidden. Benim de çok sinirli bir yapım var. Öfke kontrolü sorunum var. Hiç bir şey beni psikologa gitmeye ikna edemezken bebek planı ikna etti. Böyle hırçın bir anne olmamalıyım dedim. Gittim hatta ilaç kullanmak zorunda kaldım ve bu yüzden bebek planını da bir sene öteledik 31 yaşında olmamıza rağmen. Ama sinirli anne olmamak o kadar önemliydi ki benim için. Bazen kedim beni sinir ettiğinde istemsizce bağırıyorum. Sonra yarım saat üzülüyorum, nasıl bağırdım ben hayvana diye. Ne anlıyor yavrum masum masum bana bakıyor diye. Bebeğime de bağırma fikri beni o kadar çok korkutuyor ki... Bütün annelere soruyorum uyumadığınızda, emmediğinde hiç sinirlenmiyor musunuz? Nasıl yapıyorsunuz hiç bağırmadan diye. Çocuk benim yumuşak karnım. O yüzden kocanıza çok sinirlendim. Hem bağırıyor hem de bunda hiç yanlış bir şey olduğunu düşünmüyor.
Psikologa gittiğim bu süreçte sıkıntılarımdan konuştuğumuzda çocukluğuma dair de pek çok şeyler çıkıyor. Yani minicik bir şey bile o kadar etkili ki. Kaldı ki öfkelenen sindiren bir baba. Anne-baba arasındaki sevgi dolu bir ilişki o kadar önemli ki. Ben adam gibi nasıl mutlu olunur, iki insan birbirini düşman gibi görmeden uzlaşmak için nasıl tartışır bunları bilmeden büyüdüm ve evlendim. O yüzden evliliğimin ilk yılları çok tartışmalıydı. Dünyanın en iyi melek gibi eşine çok haksızlık ettim. Her kavga kazanılması gereken bir savaştı benim için, tartışmalarda eşim düşmandı ve o tartışma kazanılmalıydı. Halbuki o benim eşim, yoldaşım. Tartışmalarımız uzlaşmak için olmalıydı, kazanmak kaybetmek ne saçma şeyler. Bunları görmem için terapi görmem gerekti. Ve bunlarda annemle babamın etkisi yadsınamaz.
O yüzden çok kızıyorum ben. Anne-babalara çok kızıyorum. Evlilikle ilgili konularda yorumlarım çocuk varsa bambaşka bir boyut alıyor. Çok başka bir şey çünkü. İnsanlar kaçar, işsiz biri ile evlenir, döven biri ile evlenir, küfreden biri ile evlenir. Kendi bilir. Kurtulmak istiyorsa yol göstermeyi denerim ama bile bile kendini yakana ne diyim. Ama çocuk varsa sigortalar atıyor bende. Sen nasıl dövebilen bir adamı baba yapabilirsin, para yok pul yok siz aç kalırsınız ama çocuk yapmak neden? O aç kalamaz, kalırsa gelişimi kötü olur. Küfreden, aldatan adam nasıl bir rol model olur? Çocukların normalleri şaşmaz mı? O yüzden çocuk varsa BDV benim için bambaşka bir boyut kazanıyor.
haklısınız, haklılığınız beni üzüyor
siz bilinçli bir kadınsınız ki bebeğiniz için en doğru adımı atmışsınız
ama eşim bu halini kabullenmiyor ki yaptığı şeyin yanlış olduğunu görsün
babası 2 yaşında bırakmış gitmiş
15 yaşında da vefat etmiş zaten
ve anneyle başbaşa kalmış baba rolünü almış ama bunu yaparken o kadar ataerkil bi aile ki erkek ne derse o olur yanlış veya doğru soruşturmaya gerek yok onlara göre dolayısıyla eşim ne dese sorgusuz sualsiz yapmışlar
şimdi karşısında kendini bilen, kendi doğruları olan ve herkesin eşit hakkı olduğu bir evde yetişmiş bir kadın var ona göre bana söz geçiremiyor sinirinin artma sebebi biraz da bu onun tabiriyle beni yola getiremiyor
ve kızıma söz geçirmeye çalışıyor bana olan hırsından ben öyle düşünüyorum
kaç kere anlattım kızımıza zarar veriyorsun diye kaç kereee
bırak çocuk o daha yaa
bırak kirlensin yerler
saçılsın eşyalar
ev dağınık kalsın
bırak yemek yemesin aç kalsın gerekirse
bırak bağıra bağıra ağlasın
sen sakin ol sen sus
sonra anlat yanlış yaptığını, yanlış yapa yapa öğrensin doğruyu
bırak eğitim veririz ama doğru yerde doğru şekilde
öğle arası nörolojiye gittim başağrılarım yüzünden kadın dinledi dinledi aslında psikiyatristi de ilgilendiren bir durum gibi deyip mr sonrası psikolojik destek almam için yönlendirdi
içimden dedim beni bu hale getireni göstersem daha doğru olmaz mı
evet, haftasonu dedim çünkü bugün konuşmak istemiyorum, hazır değilim ne konuşacağımı nasıl konuşacağımı iyice prova etmem gerekiyorÖfke kontrolü ile ilgili bir seminere gitmiştim. Orda psikolog arkadaş "malesef bize terapi görmesi gereken insanlar değil, o insanların hasta ettiği kişiler geliyor" demişti.
Bakın insan hata yapar. Benim bir sürü hatam var. Sizin de hatalarınızdan biri bu kafada bir insanla evlenmek olmuş. Buna yorum yapmak benim haddim değil ama bu adamı baba yapmak... Tamam bu da benim haddim değil de. Size söz geçirmek isteyen, yönetmek isteyen, üstün olmak isteyen bir adam var ortada. Bu adam nasıl bir kafa ile kız çocuğu yetiştirir? Yahu şöyle katıla katıla gülemezdik kendi aramızda. Hemen tamam susun diyen bir baba figürümüz vardı. Yani bunlar insanı nasıl derinden etkiliyor bilemezsiniz. Ama hiç bir şey için geç değil. Eşinizle haftasonu konuşma kararı aldığınızı okudum mesajlarınızın birinde. Kızınız için en doğru kararı vereceğinize inanıyorum. Eşiniz düzelmek istiyorsa, terapiye gidecekse hala umut var. Eminim onun da böyle olmasında bin tane faktör vardır.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?