arkadaşlar psikolojim alt üst iki kelimeyle..
yıllar önce bir evlilik yapmıştım farklı şehirlerdendik.o serbest meslekte çalışıyordu okulunu yarım bırakmıştı.ben ise memur olacaktım.ama çalışmamı istemiyordu ev hanımı olmamı istiyordu.ben ise istemiyordum.bile bile evlendik ben onunla her şeyi yaşamıştım çünkü mecbur hissettim kendimi bir anlamda.
ama evlendikten sonra sorunlar bitmedi.ben çalışmak istiyordum o istemiyordu.zor zoruna kabul etti.ama bu bulunduğumuz şehirde çalış.2 senede atan 3 senede atan başka yere göndermem dedi.ben ise bunalıyordum dedim ki 1 yıl başka yere atanırım eş durumundan yanına gelirim.
yok kabul etmedi.annem duymasın ders çalışacağını diyordu annesi benim çalışmamı istemiyordu.yılların n verdiği yorgunluk da girdi araya ben annemin evine döndüm.
olmuyor böyle ayrılalım dedim.ben şiddet de görüyordum susmuyordum alttan almıyordum çünkü daha 22 yaşındaydım.idare edemedim evliliği.
gelmesini istedim annemin evine gelsin konuşalım istedim ama gelmedi 1 kez bile olsa gelmedi.ben her gün geçen arabalara bakıyordum belki odur gelir diye yok.gelmedi.6 ay sonra da avukatı arattı boşanmak istiyor musunuz diye evet dedim.aslında istemiyordum ve biz boşandık.
bunları neden anlattım? geçende faceden konuştuk ben ona yazdım.geçmişten o günlerden konuştuk.neden gelmedin dedim "çünkü sen dedin gelme diye g..ne baka baka dönersin dedin"dedi.evet demişimdir pek çok şey söyledik birbirimize ama kızlar ALLAH şahit gelmesini dönmesini isterdim.
ben bunaldığım için ve cahilim yaşım küçük anne evine döndüm bir kez bile olsun gelme desem bile kapristen gelmesi gerekmiyor muydu? ben de gururuma yediremedim dönmeyi etrafımdaki herkes dedi bırak seviyorsa gelir dediler.ama o şuan diyor ki ben seni çok sevdimsenin beni sevdiğinden de çok sevdim ama o ışığı alamadım alsaydım gelir getirirdim seni diyor.
sonuç ikimiz de itten köpekten pişmanız o da evlenemiyor kzı vermiyprlar mış kim bilir neden ayrıldı karısından diye.benim de karşımda şu ana kadar ondan iyisi çıkmadı.
çok çok kötü hisseidyorum.
artık şöyle düşünmeye başladım keşke dediği gibi 3 4 yılda atansaydım ama hep onun yanında olsaydım
yanlış mı düşünüyorum can dostlar
şimdiye ailem düzenim çocuklarım olurdu belki.alışırdım mutlu olurdum ama artık her şey için çok geç
çok üzülüyorum.