prensesin yaşadıklarını ben çook iyi anlıyorum öyle bi durum ki o boşluğu hayatta kimse dolduramaz
alışması çok güç ama kabullenip devam etmek gerek
insanın başına herşey geliyo benimde babam hayatta amaa 6 ayda bi tel ile konuşuyoruz 3 senedir de görmedim çok ta eksikliğini hissetmiyorum açıkçasıı
ben 14 yaşındayken ayrıldılar aynı şehirdeydik ama uzaktık hep zaten ben evlenirken evlendi o da 2000 yılında benim oğlandan bi yaş büyük oğlu var hatta
çok ta umrumda değil yanii:umursamaz::umursamaz:
insanın başına herşey geliyo benimde babam hayatta amaa 6 ayda bi tel ile konuşuyoruz 3 senedir de görmedim çok ta eksikliğini hissetmiyorum açıkçasıı
ben 14 yaşındayken ayrıldılar aynı şehirdeydik ama uzaktık hep zaten ben evlenirken evlendi o da 2000 yılında benim oğlandan bi yaş büyük oğlu var hatta
çok ta umrumda değil yanii:umursamaz::umursamaz:
ölüm yada ayrılık,önemli olan emanet olan çocuklara gerekli ilgiyi ve sevgiyi kalan ebebeynin göstermesidir.gidenin yerini sevgiiyle doldurmaktır
kızlar günaydın bi selam verip yazdıklarınız okıycam gelirim birasdan
doğru cnm herzaman beterin beteri var bizimkilerde ayrılar en yakının canını en çok acıtan insan oluyomuş bi faydasını görmedim aksine hep zararı oldu bana halen bize yaklaşmama kararı olmasına rağmen gelir rahatsız eder onuda hasta olarak kabul ediyorum ben varlığı yada yokluğu çokta umrumda değil ama bundan sonrada beni üzmesine izin vermiyorum en son bi olay oldu o da bana ders oldu daha da düşünmem dedim düşünmüyorum artık
yani ben böylede mutluyum işte
:dance::dance:
ozaman annene kocaman alkisalkisalkis
boşver kuzu sen kendine bakkk
önemli olan sensin:1hug:
en acıklısı benim hikayem ama sonra yazayımm
şimdi ağlarımm,
Anneler olmasa zateendoğru kuzum allahtan annem dayanıklı çıktı valla en büyük desteğim de oydu =)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?