- 7 Aralık 2016
- 429
- 422
- 103
Herkese merhabalar.
Benim kendi ailemle bazen kendimi değersiz hissettirecek derecede sorunlarım oluyor. Çok fazla önemsenmediğimi düşünüyorum. Kalbim kırılıyor bazen. Neyse bunları düzeltemeyecek olduğumu artık kabul ettim. O yüzden sorunum bu değil.
Sorunum, yaşadığım bu mutsuzluğu eşime anlatamamak. O ailesine bana göre aşırı düşkün ve karşılaştırma huyu da çok fazla. Yani ben sorunumu anlatsam o abartır ve ailemle görüşmeyi en aza indirir diye düşünüyorum. O yüzden de sıkıntımı kendi içimde yaşıyorum. Ama tabi bu benim suratıma hal ve hareketime istemeden de olsa yansıyor. Mutsuzluğum belli oluyor ama ortada bir sebep yok gibi görünüyor.
Sizler ailenizle sorunlarınızı eşinize anlatır mısınız? Ya da ne kadarını ne şekilde anlatırsınız? Bunun normali nedir sizce?
Benim kendi ailemle bazen kendimi değersiz hissettirecek derecede sorunlarım oluyor. Çok fazla önemsenmediğimi düşünüyorum. Kalbim kırılıyor bazen. Neyse bunları düzeltemeyecek olduğumu artık kabul ettim. O yüzden sorunum bu değil.
Sorunum, yaşadığım bu mutsuzluğu eşime anlatamamak. O ailesine bana göre aşırı düşkün ve karşılaştırma huyu da çok fazla. Yani ben sorunumu anlatsam o abartır ve ailemle görüşmeyi en aza indirir diye düşünüyorum. O yüzden de sıkıntımı kendi içimde yaşıyorum. Ama tabi bu benim suratıma hal ve hareketime istemeden de olsa yansıyor. Mutsuzluğum belli oluyor ama ortada bir sebep yok gibi görünüyor.
Sizler ailenizle sorunlarınızı eşinize anlatır mısınız? Ya da ne kadarını ne şekilde anlatırsınız? Bunun normali nedir sizce?