Ölünceye kadar bizimle kalacak tek varlık kendimiziz… İşte bu nedenle önce mutlu edilmesi, anlaşılıp çözümlenmesi, geliştirilmesi gereken tek varlık içimizdeki o benlik… Güçlü olabilmek için yalnız olduğumuz gerçeğini algılamak gerek…
Ve bizimle yürüyen insanların bir gün gidebileceğini unutmadan ama kaldıkları her gün için onlara teşekkür etmeyi ve mutlu olmayı ihmal etmeden yaşamak...
Ey aşık korkma sev!
Öldüğün yerde değil, dirildiğin yerde sev!
Sana Mana katanı sev!
İki iken bir olabileceğini sev!
Ona sahip çıkamam diye korkma!
İkinizede bir sahip çıkan var..
seni etkileyebilmeyi çok isterdim. duygularını, düşüncelerini, bedenini. ama öyle bir gücüm yok maalesef. işte bu yüzden gidiyorum. geceninin adım adım kaybolması gibi evreninden bende adım adım çekiliyorum. ve günaydın diyorum sana.
Mutlu olduğunuz zamanlarda bütün dünyanın çok daha güzel göründüğünü hiç hissettiniz mi? Oysa sizin bakış açınız dışında gerçekte hiçbir şey değişmemiştir
Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların ,bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan koşar gibi yürüyüşün , karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün... Atilla İlhan