Ne beraberken biz olabiliyoruz, ne de ayrıyken yalnız kalabiliyoruz, birbirimize geç kalmamak için hep kendimizi erteliyoruz, ikimizden bir biz yaratabilmek adına kendimizi eksiltip bize bizler ekliyoruz, sonra neden hep bir şeyler yarım diye birbirimize soruyoruz.
Artık öğrendim ki; kimi sevdiğin önemliymiş.
Uzun yolu göze alamayana kelebek olunmazmış.
Nefesi yetmeyenle dipte hazine aranmazmış.
Aşkın ibadetini bilmeyene bayram bağışlanmazmış.
Yolun var mı da, yoldaş bulamadım diye feryat ediyorsun?
Gönlüne erdin mi de, gönüldaşım nerede diye sızlanıyorsun?
Önce kendini bir bul bakalım...
Ayağında diken yarası olmayan, sinesine gül kokusu süremez...