Canım yazdıklarını okurken inan çok duygulandım...Kendi konumdan sonra burda beni en çok yaralayan konu bu oldu. Çünkü uzun ilişki ne demek, o ilişki temelinden sarsıldığında neler hissedilir çok çok iyi bilirim...
Konuyu okurken en başta annenin hatalı olduğunu düşündüm. Ne olursa olsun sizin aranız belki düzelebilecekken eşini icraya vermesini düşüncesizlik olarak gördüm. Sonra sebeplerini yazmışsınız, 3 hafta boyunca eşinizin sizi aramayışı, eşinizin ailesinin davranışları...Kolay yenilir yutulur şeyler değil evet. Bana kalırsa sen, senin ailen, eşin, onun ailesi, bütün herkes en başından beri çok fevri ve düşüncesiz davranmışsınız...Herkes birbirini çok kolay kırmış. Hele ki eşin, sizin kendi aranızda halledebileceğiniz cinsel bir problemi ne diye ailesine anlatıp ailesinin ağzına laf vermiş ki? Her şeyden önce ayıp bir kere, bir erkek olarak nasıl karısının bu durumunu milletin ağzına sakız etmiş anlayan beri gelsin...Hadi o bunu yaptı, ailesi ne demeye başınıza kaktı? Yatmadınız diye 9 sene boyunca kardeş miydinz yani, ne demek gerçek bir evlilik değildi vs...
Peki annen eşini icraya vermeden önce eşinle konuşmayı denedi mi? Bence senin ailen o görüşmediğiniz süre içinde eşini karşılarına alıp " Oğlum problem nedir, problemlerin üstesinden gelecek misiniz, ne yapmayı düşünüyorsunuz? Ayrılmaya karar verirseniz bize karşı olan mali yükümlülüklerinin farkında mısın?" tarzı hem yoklama çeken, hem uyarı niteliğinde bir konuşma yapsalardı bence bu işler buralara kadar gelmezdi. Annenin sebeplerini anlyıyorum lakin dedim ya, herkes fevri davranmış, en başta annen. Belki de sizin düzelebilecek bir evliliğiniz varken annen işlerin iyice alevlenmesine sebep olmuş...
