Sevgi mi, Ego Tatmini mi? Kararsız Kaldım...

ciceklimor .!.:

Bu yılın başında tanıştığım biriyle (ben 30, o 41 yaşında) görüşüyordum. İlk başta onu ne fiziksel ne de duygusal olarak pek beğenmemiştim. Karısı tarafından aldatılmış, travmali, boşanmıştı ve 14 yaşındaki kızı anoreksiya ile mücadele ediyordu. Bu yüzden, bir ilişkiye hazır biri gibi gelmemişti bana. Bu durumu ona açıkça ifade ettim ama pesimden kosmaya baslayinca, “Biraz zaman tanıyalım, hemen bir ilişki başlatmak istemiyorum,” dedim. O da bunu kabul etti.


Daha sonra bu süreçte birçok şey paylaştık, hergun yazismalar, gunaydin mesajlari, planlar, , kişisel sorunlarımız... Aramızda duygusal bir bağ oluştu. Bu bağı onun da hissettiğini düşündüm. Hatta geçen hafta beni kuzeninin düğününe davet etti. Ancak bir haftada hazırlanamayacağım için gelemeyeceğimi söyledim.


O ayni görüşmede bana şöyle dedi: “Seninle tanıştığımızda ciddi bir ilişkiye hazır olduğunu söylemiştin ama hala bir belirsizlik içindeyiz. Sanırım sadece arkadaş olmak istiyorsun. Bunu en başta bilseydim, ben de farklı davranırdım...” Daha sonra cümlesini yarım bıraktı ve konuyu değiştirdi. Aslinda ben arkadas olmak istemiyordum, sadece ondan bir netlik bekliyordum.Ne yazık ki benim bu zamana kadar kararsız kalmamın sebebi, onun duygularını açıkça ifade edebilecek biri olmamasıydı. Çünkü tanıştığımızdan bana beri sürekli kıskandırma oyunları oynuyordu. İş yerindeki kadin arkadaslari ya da başka kadınlardan bahsediyor, cok guzel bir kiz vesaire gibi, ben yanındayken başkalarına açıkça bakıyor, fizikleri hakkinda yorum yapıyor, bazen beni görmezden geliyordu. İlk başta “nasıl olsa henuz sevgilim degil” diyerek geçiştiriyordum ama zamanla bu davranışların dozu arttı. Ben tepki göstermedikce sınırları daha da zorladı.Ama sanki benden bir tepki alıp “Bak işte, beni kıskanıyor,” diyerek egosunu tatmin etmek istiyordu. Ona bu istediğini vermemek adına hep bu hareketlerini görmezden geldim, umursamiyormus gibi davrandim.

Geçen hafta bir kafede otururken, ben ona telefonda bir şey gösterirken, eski bir flörtümden bir mesaj geldi “Yarın buluşsak mı .” diye, Bunu görünce bozuldu. “Bu kim?” diye sordu. “Eski bir arkadaş,” dedim. Bana mesajlara bakabilirmiyim dedi bende “ tabi bak, mesajlarına cevap vermemişim bile,” dedim. Mesajları gösterdim. Yukarıya kaydırınca telefonu eliden aldım. O an biraz kıskandığını fark ettim. Ama sakaya vurdu, O yazan çocuk aslında ben cevap vermedikçe sürekli yazan, yapışkan biriydi. Yemin ederim, hiç dışarıda görüşmedim bile. Aktif olarak yazistigim biri de degildi.


Sonrasında arkamızda oturan genç bir kız ona laf attı: “Şu sigarayı mı içiyorsun?” diye. O da kızla konuşmaya başladı. Kızın yaşı belki 20, belki 22’dir. Bu durumdan rahatsız oldum çünkü kizla konuşmayı bilerek uzatıyor gibiydi, sanki beni kıskandırmak için. Dayanamadım, “Tuvalete gidiyorum,” deyip masadan kalktım. Döndüğümde bana “Bir şey içer misin?” dedi. “Olur,” dedim. Döndüğünde elinde üç bardak vardı. O kıza da içki almıştı. Ardından bana “Hadi onun masasına geçelim,” dedi ve kızın yanına oturdu. Bu, bardağı taşıran son damla oldu. Çantamı aldım ve “Sen devam et, bana müsaade,” diyerek oradan ayrıldım. Arkamdan birkac kez bağırdı, sonra koşarak gelip kolumdan tuttu. “Yanlış anladın, gitme” dedi, "kiz zaten benim onun yanina oturmamı istemiyormuş zaten" dedi, bende kolumu bırak, diyerek gittim.


Sonrasında bana mesajlar attı. “Neden gittiğini biliyorum, seni sinirlendirdiğim için özür dilerim,” yazdı. Ben “Sen devam et,” dedim. O da “Niye?” diye sordu. Ben de “Saygısız birini hayatımda istemiyorum,” dedim ve onu her yerden engelledim.


Şu an kalbim kırık ve kararsızım. Acı çekiyorum ama saygısızlığı da affedemiyorum. Ama onu da deli gibi ozluyorum, Belki de tüm bunlar, o an gelen mesaj yüzünden oldu ama ben o kişiyle gerçekten konuşmuyordum.


Size sormak istiyorum:
Bu adam beni gerçekten sevmiş olabilir mi? Yoksa ben sadece onun egosunu tatmin ettiği, boş vakitlerinde görüştüğü biri miydim? gercekten seven biri o kiza icki alip, onunla flortlesirmiydi? Yoksa kiskancliktan mi yapti.
Sizce bir şans verip engeli kaldırmalı mıyım, yoksa bu karakterde birinden kurtulduğum için şanslı mı hissetmeliyim?


Onun gibi gülüp eğlenebildiğim birini bir daha bulamayacak olma fikri beni çok üzüyor...

Genişletmek için tıkla...

ciceklimor .!.:

Bu yılın başında tanıştığım biriyle (ben 30, o 41 yaşında) görüşüyordum. İlk başta onu ne fiziksel ne de duygusal olarak pek beğenmemiştim. Karısı tarafından aldatılmış, travmali, boşanmıştı ve 14 yaşındaki kızı anoreksiya ile mücadele ediyordu. Bu yüzden, bir ilişkiye hazır biri gibi gelmemişti bana. Bu durumu ona açıkça ifade ettim ama pesimden kosmaya baslayinca, “Biraz zaman tanıyalım, hemen bir ilişki başlatmak istemiyorum,” dedim. O da bunu kabul etti.


Daha sonra bu süreçte birçok şey paylaştık, hergun yazismalar, gunaydin mesajlari, planlar, , kişisel sorunlarımız... Aramızda duygusal bir bağ oluştu. Bu bağı onun da hissettiğini düşündüm. Hatta geçen hafta beni kuzeninin düğününe davet etti. Ancak bir haftada hazırlanamayacağım için gelemeyeceğimi söyledim.


O ayni görüşmede bana şöyle dedi: “Seninle tanıştığımızda ciddi bir ilişkiye hazır olduğunu söylemiştin ama hala bir belirsizlik içindeyiz. Sanırım sadece arkadaş olmak istiyorsun. Bunu en başta bilseydim, ben de farklı davranırdım...” Daha sonra cümlesini yarım bıraktı ve konuyu değiştirdi. Aslinda ben arkadas olmak istemiyordum, sadece ondan bir netlik bekliyordum.Ne yazık ki benim bu zamana kadar kararsız kalmamın sebebi, onun duygularını açıkça ifade edebilecek biri olmamasıydı. Çünkü tanıştığımızdan bana beri sürekli kıskandırma oyunları oynuyordu. İş yerindeki kadin arkadaslari ya da başka kadınlardan bahsediyor, cok guzel bir kiz vesaire gibi, ben yanındayken başkalarına açıkça bakıyor, fizikleri hakkinda yorum yapıyor, bazen beni görmezden geliyordu. İlk başta “nasıl olsa henuz sevgilim degil” diyerek geçiştiriyordum ama zamanla bu davranışların dozu arttı. Ben tepki göstermedikce sınırları daha da zorladı.Ama sanki benden bir tepki alıp “Bak işte, beni kıskanıyor,” diyerek egosunu tatmin etmek istiyordu. Ona bu istediğini vermemek adına hep bu hareketlerini görmezden geldim, umursamiyormus gibi davrandim.

Geçen hafta bir kafede otururken, ben ona telefonda bir şey gösterirken, eski bir flörtümden bir mesaj geldi “Yarın buluşsak mı .” diye, Bunu görünce bozuldu. “Bu kim?” diye sordu. “Eski bir arkadaş,” dedim. Bana mesajlara bakabilirmiyim dedi bende “ tabi bak, mesajlarına cevap vermemişim bile,” dedim. Mesajları gösterdim. Yukarıya kaydırınca telefonu eliden aldım. O an biraz kıskandığını fark ettim. Ama sakaya vurdu, O yazan çocuk aslında ben cevap vermedikçe sürekli yazan, yapışkan biriydi. Yemin ederim, hiç dışarıda görüşmedim bile. Aktif olarak yazistigim biri de degildi.


Sonrasında arkamızda oturan genç bir kız ona laf attı: “Şu sigarayı mı içiyorsun?” diye. O da kızla konuşmaya başladı. Kızın yaşı belki 20, belki 22’dir. Bu durumdan rahatsız oldum çünkü kizla konuşmayı bilerek uzatıyor gibiydi, sanki beni kıskandırmak için. Dayanamadım, “Tuvalete gidiyorum,” deyip masadan kalktım. Döndüğümde bana “Bir şey içer misin?” dedi. “Olur,” dedim. Döndüğünde elinde üç bardak vardı. O kıza da içki almıştı. Ardından bana “Hadi onun masasına geçelim,” dedi ve kızın yanına oturdu. Bu, bardağı taşıran son damla oldu. Çantamı aldım ve “Sen devam et, bana müsaade,” diyerek oradan ayrıldım. Arkamdan birkac kez bağırdı, sonra koşarak gelip kolumdan tuttu. “Yanlış anladın, gitme” dedi, "kiz zaten benim onun yanina oturmamı istemiyormuş zaten" dedi, bende kolumu bırak, diyerek gittim.


Sonrasında bana mesajlar attı. “Neden gittiğini biliyorum, seni sinirlendirdiğim için özür dilerim,” yazdı. Ben “Sen devam et,” dedim. O da “Niye?” diye sordu. Ben de “Saygısız birini hayatımda istemiyorum,” dedim ve onu her yerden engelledim.


Şu an kalbim kırık ve kararsızım. Acı çekiyorum ama saygısızlığı da affedemiyorum. Ama onu da deli gibi ozluyorum, Belki de tüm bunlar, o an gelen mesaj yüzünden oldu ama ben o kişiyle gerçekten konuşmuyordum.


Size sormak istiyorum:
Bu adam beni gerçekten sevmiş olabilir mi? Yoksa ben sadece onun egosunu tatmin ettiği, boş vakitlerinde görüştüğü biri miydim? gercekten seven biri o kiza icki alip, onunla flortlesirmiydi? Yoksa kiskancliktan mi yapti.
Sizce bir şans verip engeli kaldırmalı mıyım, yoksa bu karakterde birinden kurtulduğum için şanslı mı hissetmeliyim?


Onun gibi gülüp eğlenebildiğim birini bir daha bulamayacak olma fikri beni çok üzüyor...

Genişletmek için tıkla...

ciceklimor .!.:

Bu yılın başında tanıştığım biriyle (ben 30, o 41 yaşında) görüşüyordum. İlk başta onu ne fiziksel ne de duygusal olarak pek beğenmemiştim. Karısı tarafından aldatılmış, travmali, boşanmıştı ve 14 yaşındaki kızı anoreksiya ile mücadele ediyordu. Bu yüzden, bir ilişkiye hazır biri gibi gelmemişti bana. Bu durumu ona açıkça ifade ettim ama pesimden kosmaya baslayinca, “Biraz zaman tanıyalım, hemen bir ilişki başlatmak istemiyorum,” dedim. O da bunu kabul etti.


Daha sonra bu süreçte birçok şey paylaştık, hergun yazismalar, gunaydin mesajlari, planlar, , kişisel sorunlarımız... Aramızda duygusal bir bağ oluştu. Bu bağı onun da hissettiğini düşündüm. Hatta geçen hafta beni kuzeninin düğününe davet etti. Ancak bir haftada hazırlanamayacağım için gelemeyeceğimi söyledim.


O ayni görüşmede bana şöyle dedi: “Seninle tanıştığımızda ciddi bir ilişkiye hazır olduğunu söylemiştin ama hala bir belirsizlik içindeyiz. Sanırım sadece arkadaş olmak istiyorsun. Bunu en başta bilseydim, ben de farklı davranırdım...” Daha sonra cümlesini yarım bıraktı ve konuyu değiştirdi. Aslinda ben arkadas olmak istemiyordum, sadece ondan bir netlik bekliyordum.Ne yazık ki benim bu zamana kadar kararsız kalmamın sebebi, onun duygularını açıkça ifade edebilecek biri olmamasıydı. Çünkü tanıştığımızdan bana beri sürekli kıskandırma oyunları oynuyordu. İş yerindeki kadin arkadaslari ya da başka kadınlardan bahsediyor, cok guzel bir kiz vesaire gibi, ben yanındayken başkalarına açıkça bakıyor, fizikleri hakkinda yorum yapıyor, bazen beni görmezden geliyordu. İlk başta “nasıl olsa henuz sevgilim degil” diyerek geçiştiriyordum ama zamanla bu davranışların dozu arttı. Ben tepki göstermedikce sınırları daha da zorladı.Ama sanki benden bir tepki alıp “Bak işte, beni kıskanıyor,” diyerek egosunu tatmin etmek istiyordu. Ona bu istediğini vermemek adına hep bu hareketlerini görmezden geldim, umursamiyormus gibi davrandim.

Geçen hafta bir kafede otururken, ben ona telefonda bir şey gösterirken, eski bir flörtümden bir mesaj geldi “Yarın buluşsak mı .” diye, Bunu görünce bozuldu. “Bu kim?” diye sordu. “Eski bir arkadaş,” dedim. Bana mesajlara bakabilirmiyim dedi bende “ tabi bak, mesajlarına cevap vermemişim bile,” dedim. Mesajları gösterdim. Yukarıya kaydırınca telefonu eliden aldım. O an biraz kıskandığını fark ettim. Ama sakaya vurdu, O yazan çocuk aslında ben cevap vermedikçe sürekli yazan, yapışkan biriydi. Yemin ederim, hiç dışarıda görüşmedim bile. Aktif olarak yazistigim biri de degildi.


Sonrasında arkamızda oturan genç bir kız ona laf attı: “Şu sigarayı mı içiyorsun?” diye. O da kızla konuşmaya başladı. Kızın yaşı belki 20, belki 22’dir. Bu durumdan rahatsız oldum çünkü kizla konuşmayı bilerek uzatıyor gibiydi, sanki beni kıskandırmak için. Dayanamadım, “Tuvalete gidiyorum,” deyip masadan kalktım. Döndüğümde bana “Bir şey içer misin?” dedi. “Olur,” dedim. Döndüğünde elinde üç bardak vardı. O kıza da içki almıştı. Ardından bana “Hadi onun masasına geçelim,” dedi ve kızın yanına oturdu. Bu, bardağı taşıran son damla oldu. Çantamı aldım ve “Sen devam et, bana müsaade,” diyerek oradan ayrıldım. Arkamdan birkac kez bağırdı, sonra koşarak gelip kolumdan tuttu. “Yanlış anladın, gitme” dedi, "kiz zaten benim onun yanina oturmamı istemiyormuş zaten" dedi, bende kolumu bırak, diyerek gittim.


Sonrasında bana mesajlar attı. “Neden gittiğini biliyorum, seni sinirlendirdiğim için özür dilerim,” yazdı. Ben “Sen devam et,” dedim. O da “Niye?” diye sordu. Ben de “Saygısız birini hayatımda istemiyorum,” dedim ve onu her yerden engelledim.


Şu an kalbim kırık ve kararsızım. Acı çekiyorum ama saygısızlığı da affedemiyorum. Ama onu da deli gibi ozluyorum, Belki de tüm bunlar, o an gelen mesaj yüzünden oldu ama ben o kişiyle gerçekten konuşmuyordum.


Size sormak istiyorum:
Bu adam beni gerçekten sevmiş olabilir mi? Yoksa ben sadece onun egosunu tatmin ettiği, boş vakitlerinde görüştüğü biri miydim? gercekten seven biri o kiza icki alip, onunla flortlesirmiydi? Yoksa kiskancliktan mi yapti.
Sizce bir şans verip engeli kaldırmalı mıyım, yoksa bu karakterde birinden kurtulduğum için şanslı mı hissetmeliyim?


Onun gibi gülüp eğlenebildiğim birini bir daha bulamayacak olma fikri beni çok üzüyor...

Genişletmek için tıkla...

Bezelye annesi .!.:

Bahsettiginiz arkadas yüksek ihtimalle aldatılmış( yazıda var mıydı hatırlamıyorum) ama aldatılana kadar da kusurları açık ve kırıcı şekilde hayatının belli dönemlerinde hayatında kritik kişiler tarafından ifade edilmiş. Kendisine ilgi duyan ya da duydugunu zannettigi insanlara yönelmesinin sebebi ilgi açlığı. Belki biraz karışık gelebilir ama sevdigi siz degilsiniz sizden umdugu ilgi. Biri size mesaj attıgı icin size bu saygısızlıgı yapamaz. Yan masadaki kıza karsı sizi degersiz hissettirmiş. Evlendiniz farzedin böyle bir insanla, ki birkaç ay içinde su an gördügünüz negatif tavırla karşılaştıgınızda hayatınızdan cıkarmadıgınız için lanet ediceksiniz. Çünkü bunlar insanın icindeki zehrin damlalarıysa ve o yönde gitmeyi secerseniz bir zehir tankına düşer boğulabilirsiniz.
Özlem duygunuza gelince de. O insan size popüler gibi görünmeye çalışmış. Özlemden çok onun başkasıyla mutlu olma ihtimali sizi rahatsız ediyor bence. Ben cekip gidince o daha mutlu olacak hissi.
İçiniz rahat olsun, hayatınızda sizi sizden daha çok sevecek ve düşünecek tek kişi annenizden sonra sizin kendinizsiniz. Ve size değersizlim hissi yükleyerek kendine bağlamayı hedefleyen zavallı insanlar kendince elde ettiginde hem o hareketlerin bağımlısı olacaksınız hem de sizi artık sevme şekli bu olacaktır. Arkanızı dönüp saçınızı savurup podyum yürüyüşüyle ortamı terkedip izini kaybetmek kendinize verebileceğiniz en güzel cevap olacaktır böyle manipülatif taktikçilere :)

Genişletmek için tıkla...

ciceklimor .!.:

Bu yılın başında tanıştığım biriyle (ben 30, o 41 yaşında) görüşüyordum. İlk başta onu ne fiziksel ne de duygusal olarak pek beğenmemiştim. Karısı tarafından aldatılmış, travmali, boşanmıştı ve 14 yaşındaki kızı anoreksiya ile mücadele ediyordu. Bu yüzden, bir ilişkiye hazır biri gibi gelmemişti bana. Bu durumu ona açıkça ifade ettim ama pesimden kosmaya baslayinca, “Biraz zaman tanıyalım, hemen bir ilişki başlatmak istemiyorum,” dedim. O da bunu kabul etti.


Daha sonra bu süreçte birçok şey paylaştık, hergun yazismalar, gunaydin mesajlari, planlar, , kişisel sorunlarımız... Aramızda duygusal bir bağ oluştu. Bu bağı onun da hissettiğini düşündüm. Hatta geçen hafta beni kuzeninin düğününe davet etti. Ancak bir haftada hazırlanamayacağım için gelemeyeceğimi söyledim.


O ayni görüşmede bana şöyle dedi: “Seninle tanıştığımızda ciddi bir ilişkiye hazır olduğunu söylemiştin ama hala bir belirsizlik içindeyiz. Sanırım sadece arkadaş olmak istiyorsun. Bunu en başta bilseydim, ben de farklı davranırdım...” Daha sonra cümlesini yarım bıraktı ve konuyu değiştirdi. Aslinda ben arkadas olmak istemiyordum, sadece ondan bir netlik bekliyordum.Ne yazık ki benim bu zamana kadar kararsız kalmamın sebebi, onun duygularını açıkça ifade edebilecek biri olmamasıydı. Çünkü tanıştığımızdan bana beri sürekli kıskandırma oyunları oynuyordu. İş yerindeki kadin arkadaslari ya da başka kadınlardan bahsediyor, cok guzel bir kiz vesaire gibi, ben yanındayken başkalarına açıkça bakıyor, fizikleri hakkinda yorum yapıyor, bazen beni görmezden geliyordu. İlk başta “nasıl olsa henuz sevgilim degil” diyerek geçiştiriyordum ama zamanla bu davranışların dozu arttı. Ben tepki göstermedikce sınırları daha da zorladı.Ama sanki benden bir tepki alıp “Bak işte, beni kıskanıyor,” diyerek egosunu tatmin etmek istiyordu. Ona bu istediğini vermemek adına hep bu hareketlerini görmezden geldim, umursamiyormus gibi davrandim.

Geçen hafta bir kafede otururken, ben ona telefonda bir şey gösterirken, eski bir flörtümden bir mesaj geldi “Yarın buluşsak mı .” diye, Bunu görünce bozuldu. “Bu kim?” diye sordu. “Eski bir arkadaş,” dedim. Bana mesajlara bakabilirmiyim dedi bende “ tabi bak, mesajlarına cevap vermemişim bile,” dedim. Mesajları gösterdim. Yukarıya kaydırınca telefonu eliden aldım. O an biraz kıskandığını fark ettim. Ama sakaya vurdu, O yazan çocuk aslında ben cevap vermedikçe sürekli yazan, yapışkan biriydi. Yemin ederim, hiç dışarıda görüşmedim bile. Aktif olarak yazistigim biri de degildi.


Sonrasında arkamızda oturan genç bir kız ona laf attı: “Şu sigarayı mı içiyorsun?” diye. O da kızla konuşmaya başladı. Kızın yaşı belki 20, belki 22’dir. Bu durumdan rahatsız oldum çünkü kizla konuşmayı bilerek uzatıyor gibiydi, sanki beni kıskandırmak için. Dayanamadım, “Tuvalete gidiyorum,” deyip masadan kalktım. Döndüğümde bana “Bir şey içer misin?” dedi. “Olur,” dedim. Döndüğünde elinde üç bardak vardı. O kıza da içki almıştı. Ardından bana “Hadi onun masasına geçelim,” dedi ve kızın yanına oturdu. Bu, bardağı taşıran son damla oldu. Çantamı aldım ve “Sen devam et, bana müsaade,” diyerek oradan ayrıldım. Arkamdan birkac kez bağırdı, sonra koşarak gelip kolumdan tuttu. “Yanlış anladın, gitme” dedi, "kiz zaten benim onun yanina oturmamı istemiyormuş zaten" dedi, bende kolumu bırak, diyerek gittim.


Sonrasında bana mesajlar attı. “Neden gittiğini biliyorum, seni sinirlendirdiğim için özür dilerim,” yazdı. Ben “Sen devam et,” dedim. O da “Niye?” diye sordu. Ben de “Saygısız birini hayatımda istemiyorum,” dedim ve onu her yerden engelledim.


Şu an kalbim kırık ve kararsızım. Acı çekiyorum ama saygısızlığı da affedemiyorum. Ama onu da deli gibi ozluyorum, Belki de tüm bunlar, o an gelen mesaj yüzünden oldu ama ben o kişiyle gerçekten konuşmuyordum.


Size sormak istiyorum:
Bu adam beni gerçekten sevmiş olabilir mi? Yoksa ben sadece onun egosunu tatmin ettiği, boş vakitlerinde görüştüğü biri miydim? gercekten seven biri o kiza icki alip, onunla flortlesirmiydi? Yoksa kiskancliktan mi yapti.
Sizce bir şans verip engeli kaldırmalı mıyım, yoksa bu karakterde birinden kurtulduğum için şanslı mı hissetmeliyim?


Onun gibi gülüp eğlenebildiğim birini bir daha bulamayacak olma fikri beni çok üzüyor...

Genişletmek için tıkla...

nisan2025 .!.:

Merhaba canım 41 yaşında daha önce evlenmiş ve çocuk sahibi birinin çok daha olgun davranması gerektiğini düşünüyorum. Özgüven sorunu yaşadığı için beğenilmek ilgi sahibi olmak istiyor olabilir. Benim size bir ablanız olarak tavsiyem kesinlikle bu karakterde olan insanlardan uzak durunuz. İnanın şu an her şey çok yeni bundan dolayı duygularınızı yoğun yaşıyorsunuz ama zaman karşınıza gerçekten sizi halledecek birini çıkartacaktır. Kesinlikle değişir diye düşünmeyin ailelerinin yıllarca eğitip yetiştiremediği insanları biz kadınlar hiç değiştiremeyiz. Siz onun annesi yada kardeşi değilsiniz her şeyini görmezden gelesiniz. Bence Allahın sevdiği kuluymuşsunuz erkenden karşınıza çıkarmış. Hayat kimseye üzülecek ve hak etmeyen insanlara değer verecek kadar uzun değil. Zamanınızı sizi seven, değer veren ve hakeden insanlara ayırın

Genişletmek için tıkla...

ciceklimor .!.:

cok tesekkurler guzel yorumunuz icin

Genişletmek için tıkla...

ciceklimor .!.:

Bu yılın başında tanıştığım biriyle (ben 30, o 41 yaşında) görüşüyordum. İlk başta onu ne fiziksel ne de duygusal olarak pek beğenmemiştim. Karısı tarafından aldatılmış, travmali, boşanmıştı ve 14 yaşındaki kızı anoreksiya ile mücadele ediyordu. Bu yüzden, bir ilişkiye hazır biri gibi gelmemişti bana. Bu durumu ona açıkça ifade ettim ama pesimden kosmaya baslayinca, “Biraz zaman tanıyalım, hemen bir ilişki başlatmak istemiyorum,” dedim. O da bunu kabul etti.


Daha sonra bu süreçte birçok şey paylaştık, hergun yazismalar, gunaydin mesajlari, planlar, , kişisel sorunlarımız... Aramızda duygusal bir bağ oluştu. Bu bağı onun da hissettiğini düşündüm. Hatta geçen hafta beni kuzeninin düğününe davet etti. Ancak bir haftada hazırlanamayacağım için gelemeyeceğimi söyledim.


O ayni görüşmede bana şöyle dedi: “Seninle tanıştığımızda ciddi bir ilişkiye hazır olduğunu söylemiştin ama hala bir belirsizlik içindeyiz. Sanırım sadece arkadaş olmak istiyorsun. Bunu en başta bilseydim, ben de farklı davranırdım...” Daha sonra cümlesini yarım bıraktı ve konuyu değiştirdi. Aslinda ben arkadas olmak istemiyordum, sadece ondan bir netlik bekliyordum.Ne yazık ki benim bu zamana kadar kararsız kalmamın sebebi, onun duygularını açıkça ifade edebilecek biri olmamasıydı. Çünkü tanıştığımızdan bana beri sürekli kıskandırma oyunları oynuyordu. İş yerindeki kadin arkadaslari ya da başka kadınlardan bahsediyor, cok guzel bir kiz vesaire gibi, ben yanındayken başkalarına açıkça bakıyor, fizikleri hakkinda yorum yapıyor, bazen beni görmezden geliyordu. İlk başta “nasıl olsa henuz sevgilim degil” diyerek geçiştiriyordum ama zamanla bu davranışların dozu arttı. Ben tepki göstermedikce sınırları daha da zorladı.Ama sanki benden bir tepki alıp “Bak işte, beni kıskanıyor,” diyerek egosunu tatmin etmek istiyordu. Ona bu istediğini vermemek adına hep bu hareketlerini görmezden geldim, umursamiyormus gibi davrandim.

Geçen hafta bir kafede otururken, ben ona telefonda bir şey gösterirken, eski bir flörtümden bir mesaj geldi “Yarın buluşsak mı .” diye, Bunu görünce bozuldu. “Bu kim?” diye sordu. “Eski bir arkadaş,” dedim. Bana mesajlara bakabilirmiyim dedi bende “ tabi bak, mesajlarına cevap vermemişim bile,” dedim. Mesajları gösterdim. Yukarıya kaydırınca telefonu eliden aldım. O an biraz kıskandığını fark ettim. Ama sakaya vurdu, O yazan çocuk aslında ben cevap vermedikçe sürekli yazan, yapışkan biriydi. Yemin ederim, hiç dışarıda görüşmedim bile. Aktif olarak yazistigim biri de degildi.


Sonrasında arkamızda oturan genç bir kız ona laf attı: “Şu sigarayı mı içiyorsun?” diye. O da kızla konuşmaya başladı. Kızın yaşı belki 20, belki 22’dir. Bu durumdan rahatsız oldum çünkü kizla konuşmayı bilerek uzatıyor gibiydi, sanki beni kıskandırmak için. Dayanamadım, “Tuvalete gidiyorum,” deyip masadan kalktım. Döndüğümde bana “Bir şey içer misin?” dedi. “Olur,” dedim. Döndüğünde elinde üç bardak vardı. O kıza da içki almıştı. Ardından bana “Hadi onun masasına geçelim,” dedi ve kızın yanına oturdu. Bu, bardağı taşıran son damla oldu. Çantamı aldım ve “Sen devam et, bana müsaade,” diyerek oradan ayrıldım. Arkamdan birkac kez bağırdı, sonra koşarak gelip kolumdan tuttu. “Yanlış anladın, gitme” dedi, "kiz zaten benim onun yanina oturmamı istemiyormuş zaten" dedi, bende kolumu bırak, diyerek gittim.


Sonrasında bana mesajlar attı. “Neden gittiğini biliyorum, seni sinirlendirdiğim için özür dilerim,” yazdı. Ben “Sen devam et,” dedim. O da “Niye?” diye sordu. Ben de “Saygısız birini hayatımda istemiyorum,” dedim ve onu her yerden engelledim.


Şu an kalbim kırık ve kararsızım. Acı çekiyorum ama saygısızlığı da affedemiyorum. Ama onu da deli gibi ozluyorum, Belki de tüm bunlar, o an gelen mesaj yüzünden oldu ama ben o kişiyle gerçekten konuşmuyordum.


Size sormak istiyorum:
Bu adam beni gerçekten sevmiş olabilir mi? Yoksa ben sadece onun egosunu tatmin ettiği, boş vakitlerinde görüştüğü biri miydim? gercekten seven biri o kiza icki alip, onunla flortlesirmiydi? Yoksa kiskancliktan mi yapti.
Sizce bir şans verip engeli kaldırmalı mıyım, yoksa bu karakterde birinden kurtulduğum için şanslı mı hissetmeliyim?


Onun gibi gülüp eğlenebildiğim birini bir daha bulamayacak olma fikri beni çok üzüyor...

Genişletmek için tıkla...

ciceklimor .!.:

Bu yılın başında tanıştığım biriyle (ben 30, o 41 yaşında) görüşüyordum. İlk başta onu ne fiziksel ne de duygusal olarak pek beğenmemiştim. Karısı tarafından aldatılmış, travmali, boşanmıştı ve 14 yaşındaki kızı anoreksiya ile mücadele ediyordu. Bu yüzden, bir ilişkiye hazır biri gibi gelmemişti bana. Bu durumu ona açıkça ifade ettim ama pesimden kosmaya baslayinca, “Biraz zaman tanıyalım, hemen bir ilişki başlatmak istemiyorum,” dedim. O da bunu kabul etti.


Daha sonra bu süreçte birçok şey paylaştık, hergun yazismalar, gunaydin mesajlari, planlar, , kişisel sorunlarımız... Aramızda duygusal bir bağ oluştu. Bu bağı onun da hissettiğini düşündüm. Hatta geçen hafta beni kuzeninin düğününe davet etti. Ancak bir haftada hazırlanamayacağım için gelemeyeceğimi söyledim.


O ayni görüşmede bana şöyle dedi: “Seninle tanıştığımızda ciddi bir ilişkiye hazır olduğunu söylemiştin ama hala bir belirsizlik içindeyiz. Sanırım sadece arkadaş olmak istiyorsun. Bunu en başta bilseydim, ben de farklı davranırdım...” Daha sonra cümlesini yarım bıraktı ve konuyu değiştirdi. Aslinda ben arkadas olmak istemiyordum, sadece ondan bir netlik bekliyordum.Ne yazık ki benim bu zamana kadar kararsız kalmamın sebebi, onun duygularını açıkça ifade edebilecek biri olmamasıydı. Çünkü tanıştığımızdan bana beri sürekli kıskandırma oyunları oynuyordu. İş yerindeki kadin arkadaslari ya da başka kadınlardan bahsediyor, cok guzel bir kiz vesaire gibi, ben yanındayken başkalarına açıkça bakıyor, fizikleri hakkinda yorum yapıyor, bazen beni görmezden geliyordu. İlk başta “nasıl olsa henuz sevgilim degil” diyerek geçiştiriyordum ama zamanla bu davranışların dozu arttı. Ben tepki göstermedikce sınırları daha da zorladı.Ama sanki benden bir tepki alıp “Bak işte, beni kıskanıyor,” diyerek egosunu tatmin etmek istiyordu. Ona bu istediğini vermemek adına hep bu hareketlerini görmezden geldim, umursamiyormus gibi davrandim.

Geçen hafta bir kafede otururken, ben ona telefonda bir şey gösterirken, eski bir flörtümden bir mesaj geldi “Yarın buluşsak mı .” diye, Bunu görünce bozuldu. “Bu kim?” diye sordu. “Eski bir arkadaş,” dedim. Bana mesajlara bakabilirmiyim dedi bende “ tabi bak, mesajlarına cevap vermemişim bile,” dedim. Mesajları gösterdim. Yukarıya kaydırınca telefonu eliden aldım. O an biraz kıskandığını fark ettim. Ama sakaya vurdu, O yazan çocuk aslında ben cevap vermedikçe sürekli yazan, yapışkan biriydi. Yemin ederim, hiç dışarıda görüşmedim bile. Aktif olarak yazistigim biri de degildi.


Sonrasında arkamızda oturan genç bir kız ona laf attı: “Şu sigarayı mı içiyorsun?” diye. O da kızla konuşmaya başladı. Kızın yaşı belki 20, belki 22’dir. Bu durumdan rahatsız oldum çünkü kizla konuşmayı bilerek uzatıyor gibiydi, sanki beni kıskandırmak için. Dayanamadım, “Tuvalete gidiyorum,” deyip masadan kalktım. Döndüğümde bana “Bir şey içer misin?” dedi. “Olur,” dedim. Döndüğünde elinde üç bardak vardı. O kıza da içki almıştı. Ardından bana “Hadi onun masasına geçelim,” dedi ve kızın yanına oturdu. Bu, bardağı taşıran son damla oldu. Çantamı aldım ve “Sen devam et, bana müsaade,” diyerek oradan ayrıldım. Arkamdan birkac kez bağırdı, sonra koşarak gelip kolumdan tuttu. “Yanlış anladın, gitme” dedi, "kiz zaten benim onun yanina oturmamı istemiyormuş zaten" dedi, bende kolumu bırak, diyerek gittim.


Sonrasında bana mesajlar attı. “Neden gittiğini biliyorum, seni sinirlendirdiğim için özür dilerim,” yazdı. Ben “Sen devam et,” dedim. O da “Niye?” diye sordu. Ben de “Saygısız birini hayatımda istemiyorum,” dedim ve onu her yerden engelledim.


Şu an kalbim kırık ve kararsızım. Acı çekiyorum ama saygısızlığı da affedemiyorum. Ama onu da deli gibi ozluyorum, Belki de tüm bunlar, o an gelen mesaj yüzünden oldu ama ben o kişiyle gerçekten konuşmuyordum.


Size sormak istiyorum:
Bu adam beni gerçekten sevmiş olabilir mi? Yoksa ben sadece onun egosunu tatmin ettiği, boş vakitlerinde görüştüğü biri miydim? gercekten seven biri o kiza icki alip, onunla flortlesirmiydi? Yoksa kiskancliktan mi yapti.
Sizce bir şans verip engeli kaldırmalı mıyım, yoksa bu karakterde birinden kurtulduğum için şanslı mı hissetmeliyim?


Onun gibi gülüp eğlenebildiğim birini bir daha bulamayacak olma fikri beni çok üzüyor...

Genişletmek için tıkla...

ciceklimor .!.:

Bu yılın başında tanıştığım biriyle (ben 30, o 41 yaşında) görüşüyordum. İlk başta onu ne fiziksel ne de duygusal olarak pek beğenmemiştim. Karısı tarafından aldatılmış, travmali, boşanmıştı ve 14 yaşındaki kızı anoreksiya ile mücadele ediyordu. Bu yüzden, bir ilişkiye hazır biri gibi gelmemişti bana. Bu durumu ona açıkça ifade ettim ama pesimden kosmaya baslayinca, “Biraz zaman tanıyalım, hemen bir ilişki başlatmak istemiyorum,” dedim. O da bunu kabul etti.


Daha sonra bu süreçte birçok şey paylaştık, hergun yazismalar, gunaydin mesajlari, planlar, , kişisel sorunlarımız... Aramızda duygusal bir bağ oluştu. Bu bağı onun da hissettiğini düşündüm. Hatta geçen hafta beni kuzeninin düğününe davet etti. Ancak bir haftada hazırlanamayacağım için gelemeyeceğimi söyledim.


O ayni görüşmede bana şöyle dedi: “Seninle tanıştığımızda ciddi bir ilişkiye hazır olduğunu söylemiştin ama hala bir belirsizlik içindeyiz. Sanırım sadece arkadaş olmak istiyorsun. Bunu en başta bilseydim, ben de farklı davranırdım...” Daha sonra cümlesini yarım bıraktı ve konuyu değiştirdi. Aslinda ben arkadas olmak istemiyordum, sadece ondan bir netlik bekliyordum.Ne yazık ki benim bu zamana kadar kararsız kalmamın sebebi, onun duygularını açıkça ifade edebilecek biri olmamasıydı. Çünkü tanıştığımızdan bana beri sürekli kıskandırma oyunları oynuyordu. İş yerindeki kadin arkadaslari ya da başka kadınlardan bahsediyor, cok guzel bir kiz vesaire gibi, ben yanındayken başkalarına açıkça bakıyor, fizikleri hakkinda yorum yapıyor, bazen beni görmezden geliyordu. İlk başta “nasıl olsa henuz sevgilim degil” diyerek geçiştiriyordum ama zamanla bu davranışların dozu arttı. Ben tepki göstermedikce sınırları daha da zorladı.Ama sanki benden bir tepki alıp “Bak işte, beni kıskanıyor,” diyerek egosunu tatmin etmek istiyordu. Ona bu istediğini vermemek adına hep bu hareketlerini görmezden geldim, umursamiyormus gibi davrandim.

Geçen hafta bir kafede otururken, ben ona telefonda bir şey gösterirken, eski bir flörtümden bir mesaj geldi “Yarın buluşsak mı .” diye, Bunu görünce bozuldu. “Bu kim?” diye sordu. “Eski bir arkadaş,” dedim. Bana mesajlara bakabilirmiyim dedi bende “ tabi bak, mesajlarına cevap vermemişim bile,” dedim. Mesajları gösterdim. Yukarıya kaydırınca telefonu eliden aldım. O an biraz kıskandığını fark ettim. Ama sakaya vurdu, O yazan çocuk aslında ben cevap vermedikçe sürekli yazan, yapışkan biriydi. Yemin ederim, hiç dışarıda görüşmedim bile. Aktif olarak yazistigim biri de degildi.


Sonrasında arkamızda oturan genç bir kız ona laf attı: “Şu sigarayı mı içiyorsun?” diye. O da kızla konuşmaya başladı. Kızın yaşı belki 20, belki 22’dir. Bu durumdan rahatsız oldum çünkü kizla konuşmayı bilerek uzatıyor gibiydi, sanki beni kıskandırmak için. Dayanamadım, “Tuvalete gidiyorum,” deyip masadan kalktım. Döndüğümde bana “Bir şey içer misin?” dedi. “Olur,” dedim. Döndüğünde elinde üç bardak vardı. O kıza da içki almıştı. Ardından bana “Hadi onun masasına geçelim,” dedi ve kızın yanına oturdu. Bu, bardağı taşıran son damla oldu. Çantamı aldım ve “Sen devam et, bana müsaade,” diyerek oradan ayrıldım. Arkamdan birkac kez bağırdı, sonra koşarak gelip kolumdan tuttu. “Yanlış anladın, gitme” dedi, "kiz zaten benim onun yanina oturmamı istemiyormuş zaten" dedi, bende kolumu bırak, diyerek gittim.


Sonrasında bana mesajlar attı. “Neden gittiğini biliyorum, seni sinirlendirdiğim için özür dilerim,” yazdı. Ben “Sen devam et,” dedim. O da “Niye?” diye sordu. Ben de “Saygısız birini hayatımda istemiyorum,” dedim ve onu her yerden engelledim.


Şu an kalbim kırık ve kararsızım. Acı çekiyorum ama saygısızlığı da affedemiyorum. Ama onu da deli gibi ozluyorum, Belki de tüm bunlar, o an gelen mesaj yüzünden oldu ama ben o kişiyle gerçekten konuşmuyordum.


Size sormak istiyorum:
Bu adam beni gerçekten sevmiş olabilir mi? Yoksa ben sadece onun egosunu tatmin ettiği, boş vakitlerinde görüştüğü biri miydim? gercekten seven biri o kiza icki alip, onunla flortlesirmiydi? Yoksa kiskancliktan mi yapti.
Sizce bir şans verip engeli kaldırmalı mıyım, yoksa bu karakterde birinden kurtulduğum için şanslı mı hissetmeliyim?


Onun gibi gülüp eğlenebildiğim birini bir daha bulamayacak olma fikri beni çok üzüyor...

Genişletmek için tıkla...

ciceklimor .!.:

Bu yılın başında tanıştığım biriyle (ben 30, o 41 yaşında) görüşüyordum. İlk başta onu ne fiziksel ne de duygusal olarak pek beğenmemiştim. Karısı tarafından aldatılmış, travmali, boşanmıştı ve 14 yaşındaki kızı anoreksiya ile mücadele ediyordu. Bu yüzden, bir ilişkiye hazır biri gibi gelmemişti bana. Bu durumu ona açıkça ifade ettim ama pesimden kosmaya baslayinca, “Biraz zaman tanıyalım, hemen bir ilişki başlatmak istemiyorum,” dedim. O da bunu kabul etti.


Daha sonra bu süreçte birçok şey paylaştık, hergun yazismalar, gunaydin mesajlari, planlar, , kişisel sorunlarımız... Aramızda duygusal bir bağ oluştu. Bu bağı onun da hissettiğini düşündüm. Hatta geçen hafta beni kuzeninin düğününe davet etti. Ancak bir haftada hazırlanamayacağım için gelemeyeceğimi söyledim.


O ayni görüşmede bana şöyle dedi: “Seninle tanıştığımızda ciddi bir ilişkiye hazır olduğunu söylemiştin ama hala bir belirsizlik içindeyiz. Sanırım sadece arkadaş olmak istiyorsun. Bunu en başta bilseydim, ben de farklı davranırdım...” Daha sonra cümlesini yarım bıraktı ve konuyu değiştirdi. Aslinda ben arkadas olmak istemiyordum, sadece ondan bir netlik bekliyordum.Ne yazık ki benim bu zamana kadar kararsız kalmamın sebebi, onun duygularını açıkça ifade edebilecek biri olmamasıydı. Çünkü tanıştığımızdan bana beri sürekli kıskandırma oyunları oynuyordu. İş yerindeki kadin arkadaslari ya da başka kadınlardan bahsediyor, cok guzel bir kiz vesaire gibi, ben yanındayken başkalarına açıkça bakıyor, fizikleri hakkinda yorum yapıyor, bazen beni görmezden geliyordu. İlk başta “nasıl olsa henuz sevgilim degil” diyerek geçiştiriyordum ama zamanla bu davranışların dozu arttı. Ben tepki göstermedikce sınırları daha da zorladı.Ama sanki benden bir tepki alıp “Bak işte, beni kıskanıyor,” diyerek egosunu tatmin etmek istiyordu. Ona bu istediğini vermemek adına hep bu hareketlerini görmezden geldim, umursamiyormus gibi davrandim.

Geçen hafta bir kafede otururken, ben ona telefonda bir şey gösterirken, eski bir flörtümden bir mesaj geldi “Yarın buluşsak mı .” diye, Bunu görünce bozuldu. “Bu kim?” diye sordu. “Eski bir arkadaş,” dedim. Bana mesajlara bakabilirmiyim dedi bende “ tabi bak, mesajlarına cevap vermemişim bile,” dedim. Mesajları gösterdim. Yukarıya kaydırınca telefonu eliden aldım. O an biraz kıskandığını fark ettim. Ama sakaya vurdu, O yazan çocuk aslında ben cevap vermedikçe sürekli yazan, yapışkan biriydi. Yemin ederim, hiç dışarıda görüşmedim bile. Aktif olarak yazistigim biri de degildi.


Sonrasında arkamızda oturan genç bir kız ona laf attı: “Şu sigarayı mı içiyorsun?” diye. O da kızla konuşmaya başladı. Kızın yaşı belki 20, belki 22’dir. Bu durumdan rahatsız oldum çünkü kizla konuşmayı bilerek uzatıyor gibiydi, sanki beni kıskandırmak için. Dayanamadım, “Tuvalete gidiyorum,” deyip masadan kalktım. Döndüğümde bana “Bir şey içer misin?” dedi. “Olur,” dedim. Döndüğünde elinde üç bardak vardı. O kıza da içki almıştı. Ardından bana “Hadi onun masasına geçelim,” dedi ve kızın yanına oturdu. Bu, bardağı taşıran son damla oldu. Çantamı aldım ve “Sen devam et, bana müsaade,” diyerek oradan ayrıldım. Arkamdan birkac kez bağırdı, sonra koşarak gelip kolumdan tuttu. “Yanlış anladın, gitme” dedi, "kiz zaten benim onun yanina oturmamı istemiyormuş zaten" dedi, bende kolumu bırak, diyerek gittim.


Sonrasında bana mesajlar attı. “Neden gittiğini biliyorum, seni sinirlendirdiğim için özür dilerim,” yazdı. Ben “Sen devam et,” dedim. O da “Niye?” diye sordu. Ben de “Saygısız birini hayatımda istemiyorum,” dedim ve onu her yerden engelledim.


Şu an kalbim kırık ve kararsızım. Acı çekiyorum ama saygısızlığı da affedemiyorum. Ama onu da deli gibi ozluyorum, Belki de tüm bunlar, o an gelen mesaj yüzünden oldu ama ben o kişiyle gerçekten konuşmuyordum.


Size sormak istiyorum:
Bu adam beni gerçekten sevmiş olabilir mi? Yoksa ben sadece onun egosunu tatmin ettiği, boş vakitlerinde görüştüğü biri miydim? gercekten seven biri o kiza icki alip, onunla flortlesirmiydi? Yoksa kiskancliktan mi yapti.
Sizce bir şans verip engeli kaldırmalı mıyım, yoksa bu karakterde birinden kurtulduğum için şanslı mı hissetmeliyim?


Onun gibi gülüp eğlenebildiğim birini bir daha bulamayacak olma fikri beni çok üzüyor...

Genişletmek için tıkla...