Toplum baskısından fenalık geldiğinden

komşu bile ne zaman iş bulacaksın diye soruyor. İnsanlar çok hadsiz. Aslında çok sallamam milleti ama kök ailem de az da olsa çalışmamı istiyor. O nedenle yarı zamanlı bir iş bulurum inş haftada çok az çalışacağım diye umuyorum. İşim saatlik çalışmaya müsait çok şükür.
20 yılımı da doldurmak da istiyorum hem. 11 yılım kaldı. Sonra emekli olacağım (yaş bekleyeceğim evet, maaşsız emekli olacağım yaş haddi gelene kadar). O gelecek kuş kadar maaşı beklediğimden değil de yaptığımız birikim yanımda 3 kuruş yardımcı olsun, çalıştığım 9 yıl boşa gitmesin diye
Yani demek istediğim her insan farklı farklı. Bazıları sosyal, insan içinde olmayı seviyor, yaptığı işi seviyor ya da sevmiyor ama onu mutlu edecek metaya ulaşmak için o paraya ihtiyacı var çünkü o metayı alamazsa mutsuz oluyor. Kısaca hayatta herkes kendine göre mutlu olmaya çalışıyor. Benim gibi bazı insanların minimal paraya ihtiyacı var ve çalışmaktan, işyeri sosyalliğinden hoşlanmıyor. Bunu kabul etmek lazım. Kadın erkek farketmez. Teyzemin eşi kaptan. Nefret ediyordu çalışmaktan. 6 yıldır istifa etti evde oturuyor, teyzem evi geçindiriyor o memnun çalışmaktan. Yani her şeye hazırsanız, b planınız varsa (eş ya da baba ölürse, ayrılırsanız, fikriniz değişirse vs) geliriniz de uygunsa ve eşle anlaştıysanız ille de çalış da çalış diye toplum baskısını çok anlamlı bulmuyorum. Herkes nasıl mutluysa bırakalım öyle yaşasınlar üç günlük dünyada.