Sevgilim dul diye ailem istemiyor

ebis_01 .!.:

ben bekar bayanların bekar erkeklerle evlenmelerinden yanayımdır neden gidip daha önce evlenmiş erkekle evleneyim ki, ama şu var sizin bu yaşınızdan sonra bekar erkek bulma şansınız çok düşük o bakımdan anlaşıyormuşsunuz da ama ailenize de hak verin. bunca zaman yetiştirdikleri kızlarını dul adama niye versinler?

Genişletmek için tıkla...

egecey78 .!.:

Arkadaşlar 35 yaşındayım, bu yaşıma kadar evliliğe cesaret edemedim hiç. Taki geçen sene ilk aşkımı karşımda görene dek.Doğru bildiğim Herşey yalan oldu.Onunla liseden arkadaşız. Ailem modern görünsede kız erkek ilişkilerinde baskıcıdır. O yıllarda onunla olan arkadaşlığımı annem öğrendiğinde şiddet uygulayarak bizi ayırdı,Ayrılmazsam Okuldan alacağını söyleyerek korkuttu çünkü.14 yaşında ne yapabilirdim ki sevdiğim halde ondan ayrılmak zorunda kaldım.Üstelik bu olay bir kara leke gibi üzerime yapıştı.Zamanla ilk günkü gibi acımıyor insanın canı,ama bu yaşıma kadar onun adı bi yerlerde geçse kalbim sızlardı ve bunu kimse bilmezdi.İçimde kalan minik bir aşktı o. Sır gibi sakladım. Sık sık şehir değiştirdiğimizden de onunla iletişim kurmamız zordu.Buna rağmen o 20 li yaşlarımızın başında bi şekilde bana ulaştı ama o zamanda ailemden korktuğum için ona umut vermedim.Aradan yıllar geçti , o evliliği denemiş ama yürümeyince ayrılmış, kızı olmasına rağmen üstelik. ben iş güç sahibi kariyerli bir bayan oldum ama ailemin gözünde hiç büyümedim. hep parmakla gösterilen kız oldum,kimseyle evlenemedim ama bunun sebebini onu karşımda görünce anladım.Çünkü kimseyi öyle sevmedim.Onunla yaşanan çocukluk aşkı değilmiş tekrar yaşayınca anladım. 30 lu yaşlarımıza geldiğimizde O beni facebook aracılığı ile yeniden buldu ve tesadüf ki aynı şehirdeydik.Bu defa yarım kalan aşkımı ne olursa olsun yaşayacağım dedim,içimde kalmasın dedim ama zaman geçirdikçe aşk daha da büyüdü.O dul bir adam üstelik çocuğu da var. Ama benim için sorun değil,onun canı benimde canım olur dedim.Evlenmeye karar verdik ama ailem şiddetle karşı çıktı.yaşımızı başımızı almışız ama aile bunu önemsemiyor. Yapmadıkları kalmadı bende vazgeçmedim.onlara çok düşkünüm ama bu benim hayatım bunca yıl onların istedği gibi yaşadım, artık kendi istediklerimi yapmak istiyorum. Doğru yada yanlış...Ama anlamıyorlar.Tüm ailem karşımda duruyor,Onlara çok düşkünüm. Sağlıklarına bişey olacak diye ödüm kopuyor. Ama sırf onlar el aleme ne diyecekler diye 20 yıllık aşkımı bir kez daha mı bırakayım.

Genişletmek için tıkla...

ATTRAENTE .!.:

Zamanında aynı hataya bende düştüm

Ailem itiraz etti, onların rızası olmadan olmaz dedim,ayrıldık onu evlendirdiler apar topar sonra boşandı. Geri döndü 4 yıl sonra, olmadı dikiş tutturamadık, tekrar yürütemedik sevmeye rağmen.

Bugün 35 yaşındayım, annem ve babam öldüler, hayatımı yeniden yapılandırmak için debeleniyorum

İki evlat sahibi dul bir adam sevgilim, gayet emin adımlarla ağırdan gidiyoruz. Şu an ki durumda mutluyuz

Ama gel gelelim ben geçen yıllarda çok şey kaybettim. Yaşadığım onca stresin ardından, rahim ağzım alındı uzun bir hastalık sürecim oldu. Şimdi menapozum başladı. Artık kendi evladımın sahibi olmam hayal gibi. Yoruldum, yıprandım, en güzel zamanlarım ağlayarak geçti. İnsanların 20 li yaşlarda yaşadıkları şeylere ben hep uzaktan baktım, hala uhtedir içimde çocuğuyla büyüyen bir anne olmak. Ben bunları yaşarken onlar ölüp gittiler, bu dünyada eşsiz,evlatsız nasıl yaşayacağımı kimse dert etmedi. Allaha şükür iyi bir işim, olanaklarım var ama yalnızlık bir şeye benzemiyor

Velhasıl trenler kaçmadan koş yakala, insanın başına ne geleceği hiç belli olmuyor. Birlikte olduğun adama inanıyorsan diren ve onunla evlen. Aile tabi ki çok önemli ama bazen çocuklarının büyüdüğünü anlayamıyorlar, kendi canlarına nasıl bir zarar verdiklerini fark edemiyorlar. Yaşın 20 olsaydı sana dul bir adamla evlenmenin zorluklarından bahsedebilirdik ama sen artık bunları anlayacak ve olgunlukla absorbe edecek yaştasın. Umarım geç kalmadan çözersin

Genişletmek için tıkla...

Sukas .!.:

Egecey merhaba,

bende senin gibi aynı durumdayım ve aklımda bir fikir var.Bunu seninle paylaşmam gerek ama bilmiyorum konunun tarihi baya gecikmiş.Eğer sevdiğin kişi ile olan durumun halen aynı ise sizinle bu konu ile bi fikrimi paylaşmak istiyorum.Siteye yeni kayıt oldum ve sana özelden yazmak istedim ama olmadı.Bu şekilde sana ulaşmaktan başka çarem yok.Bu mesajıma cevap yazmanı bekleyeceğim...

Genişletmek için tıkla...

egecey78 .!.:

Yorumlarınız için teşekkürler. Biz birbirimizi gerçekten çok seviyoruz,ikimizde çok acılar çektik,olgunlaştık.Zorluklar illaki olacak ama her evlilik dört dörtlük mü? Çevreme bakıyorum etrafım mutsuz evliliklerle dolu. Ben ailemi anlıyorum ama artık biraz anlayış onlardan da bekliyorum.Bu yaşta bir kıza ayrılacaksın denmemeli.14 yaştan öteye bi tavır görmüyorum.Evde psikolojik şiddet görüyorum resmen. Herşeye rağmen onu düşününce içime bir huzur doluyor ve ne olursa olsun asla vazgeçmeyeceğim. 20 yıl geçti bir 20 yıl daha geçer ne olacak ki.....Ama aileler koruma içgüdüsü ile evlatlarını bence çok fazla sıkıyorlar, benim gibi bir ana kuzusu iseniz hele bu zincirleri kırmak kolay olmuyor,onlar üzülmesin diye kendi hayatınızı feda ediyorsunuz çünkü.Bu zamana kadar onları üzecek bişey yapmadım, ilk defa birini seviyorum ve evlenemk istiyorum dediğim de ne olursa olsun arkandayız lafını duymak istiyor insan...Ama bu imkansız biliyorum...

Genişletmek için tıkla...

egecey78 .!.:

Açtığım konu ile ilgili olarak mesajınızı yeni gördüm,doğrusu merak ettim...Bu arada ben dul diye sevdiğimden vazgeçmedim ve evlendik.1 yıl oldu hatta bir bebeğimiz olacak...:)) eşim aileme de kendisini sevdirdi,şimdilik sorun yok

Genişletmek için tıkla...

egecey78 .!.:

Arkadaşlar 35 yaşındayım, bu yaşıma kadar evliliğe cesaret edemedim hiç. Taki geçen sene ilk aşkımı karşımda görene dek.Doğru bildiğim Herşey yalan oldu.Onunla liseden arkadaşız. Ailem modern görünsede kız erkek ilişkilerinde baskıcıdır. O yıllarda onunla olan arkadaşlığımı annem öğrendiğinde şiddet uygulayarak bizi ayırdı,Ayrılmazsam Okuldan alacağını söyleyerek korkuttu çünkü.14 yaşında ne yapabilirdim ki sevdiğim halde ondan ayrılmak zorunda kaldım.Üstelik bu olay bir kara leke gibi üzerime yapıştı.Zamanla ilk günkü gibi acımıyor insanın canı,ama bu yaşıma kadar onun adı bi yerlerde geçse kalbim sızlardı ve bunu kimse bilmezdi.İçimde kalan minik bir aşktı o. Sır gibi sakladım. Sık sık şehir değiştirdiğimizden de onunla iletişim kurmamız zordu.Buna rağmen o 20 li yaşlarımızın başında bi şekilde bana ulaştı ama o zamanda ailemden korktuğum için ona umut vermedim.Aradan yıllar geçti , o evliliği denemiş ama yürümeyince ayrılmış, kızı olmasına rağmen üstelik. ben iş güç sahibi kariyerli bir bayan oldum ama ailemin gözünde hiç büyümedim. hep parmakla gösterilen kız oldum,kimseyle evlenemedim ama bunun sebebini onu karşımda görünce anladım.Çünkü kimseyi öyle sevmedim.Onunla yaşanan çocukluk aşkı değilmiş tekrar yaşayınca anladım. 30 lu yaşlarımıza geldiğimizde O beni facebook aracılığı ile yeniden buldu ve tesadüf ki aynı şehirdeydik.Bu defa yarım kalan aşkımı ne olursa olsun yaşayacağım dedim,içimde kalmasın dedim ama zaman geçirdikçe aşk daha da büyüdü.O dul bir adam üstelik çocuğu da var. Ama benim için sorun değil,onun canı benimde canım olur dedim.Evlenmeye karar verdik ama ailem şiddetle karşı çıktı.yaşımızı başımızı almışız ama aile bunu önemsemiyor. Yapmadıkları kalmadı bende vazgeçmedim.onlara çok düşkünüm ama bu benim hayatım bunca yıl onların istedği gibi yaşadım, artık kendi istediklerimi yapmak istiyorum. Doğru yada yanlış...Ama anlamıyorlar.Tüm ailem karşımda duruyor,Onlara çok düşkünüm. Sağlıklarına bişey olacak diye ödüm kopuyor. Ama sırf onlar el aleme ne diyecekler diye 20 yıllık aşkımı bir kez daha mı bırakayı


seni sevip saydıktan sonra bence dul olması önemli değil.sadece insan olsun yeter.

Genişletmek için tıkla...

egecey78 .!.:

Arkadaşlar 35 yaşındayım, bu yaşıma kadar evliliğe cesaret edemedim hiç. Taki geçen sene ilk aşkımı karşımda görene dek.Doğru bildiğim Herşey yalan oldu.Onunla liseden arkadaşız. Ailem modern görünsede kız erkek ilişkilerinde baskıcıdır. O yıllarda onunla olan arkadaşlığımı annem öğrendiğinde şiddet uygulayarak bizi ayırdı,Ayrılmazsam Okuldan alacağını söyleyerek korkuttu çünkü.14 yaşında ne yapabilirdim ki sevdiğim halde ondan ayrılmak zorunda kaldım.Üstelik bu olay bir kara leke gibi üzerime yapıştı.Zamanla ilk günkü gibi acımıyor insanın canı,ama bu yaşıma kadar onun adı bi yerlerde geçse kalbim sızlardı ve bunu kimse bilmezdi.İçimde kalan minik bir aşktı o. Sır gibi sakladım. Sık sık şehir değiştirdiğimizden de onunla iletişim kurmamız zordu.Buna rağmen o 20 li yaşlarımızın başında bi şekilde bana ulaştı ama o zamanda ailemden korktuğum için ona umut vermedim.Aradan yıllar geçti , o evliliği denemiş ama yürümeyince ayrılmış, kızı olmasına rağmen üstelik. ben iş güç sahibi kariyerli bir bayan oldum ama ailemin gözünde hiç büyümedim. hep parmakla gösterilen kız oldum,kimseyle evlenemedim ama bunun sebebini onu karşımda görünce anladım.Çünkü kimseyi öyle sevmedim.Onunla yaşanan çocukluk aşkı değilmiş tekrar yaşayınca anladım. 30 lu yaşlarımıza geldiğimizde O beni facebook aracılığı ile yeniden buldu ve tesadüf ki aynı şehirdeydik.Bu defa yarım kalan aşkımı ne olursa olsun yaşayacağım dedim,içimde kalmasın dedim ama zaman geçirdikçe aşk daha da büyüdü.O dul bir adam üstelik çocuğu da var. Ama benim için sorun değil,onun canı benimde canım olur dedim.Evlenmeye karar verdik ama ailem şiddetle karşı çıktı.yaşımızı başımızı almışız ama aile bunu önemsemiyor. Yapmadıkları kalmadı bende vazgeçmedim.onlara çok düşkünüm ama bu benim hayatım bunca yıl onların istedği gibi yaşadım, artık kendi istediklerimi yapmak istiyorum. Doğru yada yanlış...Ama anlamıyorlar.Tüm ailem karşımda duruyor,Onlara çok düşkünüm. Sağlıklarına bişey olacak diye ödüm kopuyor. Ama sırf onlar el aleme ne diyecekler diye 20 yıllık aşkımı bir kez daha mı bırakayım.

Genişletmek için tıkla...

Ozgee_34 .!.:

Mutlu olacağınıza inanıyorsanız vazgeçmeyin ..

Genişletmek için tıkla...

KocasininKaraKedisi .!.:

canım konu 5 şubat 2013 te açılmış

Genişletmek için tıkla...

egecey78 .!.:

Arkadaşlar 35 yaşındayım, bu yaşıma kadar evliliğe cesaret edemedim hiç. Taki geçen sene ilk aşkımı karşımda görene dek.Doğru bildiğim Herşey yalan oldu.Onunla liseden arkadaşız. Ailem modern görünsede kız erkek ilişkilerinde baskıcıdır. O yıllarda onunla olan arkadaşlığımı annem öğrendiğinde şiddet uygulayarak bizi ayırdı,Ayrılmazsam Okuldan alacağını söyleyerek korkuttu çünkü.14 yaşında ne yapabilirdim ki sevdiğim halde ondan ayrılmak zorunda kaldım.Üstelik bu olay bir kara leke gibi üzerime yapıştı.Zamanla ilk günkü gibi acımıyor insanın canı,ama bu yaşıma kadar onun adı bi yerlerde geçse kalbim sızlardı ve bunu kimse bilmezdi.İçimde kalan minik bir aşktı o. Sır gibi sakladım. Sık sık şehir değiştirdiğimizden de onunla iletişim kurmamız zordu.Buna rağmen o 20 li yaşlarımızın başında bi şekilde bana ulaştı ama o zamanda ailemden korktuğum için ona umut vermedim.Aradan yıllar geçti , o evliliği denemiş ama yürümeyince ayrılmış, kızı olmasına rağmen üstelik. ben iş güç sahibi kariyerli bir bayan oldum ama ailemin gözünde hiç büyümedim. hep parmakla gösterilen kız oldum,kimseyle evlenemedim ama bunun sebebini onu karşımda görünce anladım.Çünkü kimseyi öyle sevmedim.Onunla yaşanan çocukluk aşkı değilmiş tekrar yaşayınca anladım. 30 lu yaşlarımıza geldiğimizde O beni facebook aracılığı ile yeniden buldu ve tesadüf ki aynı şehirdeydik.Bu defa yarım kalan aşkımı ne olursa olsun yaşayacağım dedim,içimde kalmasın dedim ama zaman geçirdikçe aşk daha da büyüdü.O dul bir adam üstelik çocuğu da var. Ama benim için sorun değil,onun canı benimde canım olur dedim.Evlenmeye karar verdik ama ailem şiddetle karşı çıktı.yaşımızı başımızı almışız ama aile bunu önemsemiyor. Yapmadıkları kalmadı bende vazgeçmedim.onlara çok düşkünüm ama bu benim hayatım bunca yıl onların istedği gibi yaşadım, artık kendi istediklerimi yapmak istiyorum. Doğru yada yanlış...Ama anlamıyorlar.Tüm ailem karşımda duruyor,Onlara çok düşkünüm. Sağlıklarına bişey olacak diye ödüm kopuyor. Ama sırf onlar el aleme ne diyecekler diye 20 yıllık aşkımı bir kez daha mı bırakayım.

Genişletmek için tıkla...