Merhabalar, ben 29 yaşında mühendis bir kadınım. Benimle yaşıt sevgilim var. Kendisi tiyatro bölümü okumuş ama grafikerlik tarzı işler yapıyor freelance olarak.
benim evim, arabam var durumum iyi. Ama sevgilim kirada ve esyasiz (sadece beyaz eşya ve bir yatak dolap başka bir şey yok) bir evde kalıyor.
Geliri de şu an yok. Çünkü freelance bırakıp sabit işe girmek istiyor onun için çalışıyor cv doldurmak için bir şeyler yapıyor. Aslında çalışkan bir insan. Ama sektör değiştirmiş yakın zamanda. Tiyatrodan vazgeçip grafikerlige yönelmiş.
Onun haricinde genelde hesapları da ben öderim, sen işin olunca ödersin derim o da itiraz etmez.
Açıkçası ilişkimiz çok yeni 6 aydır birlikteyiz ama ilişkiye başlarken durumun böyle olduğunu farketmemistim. Yavaş yavaş canımı sıkmaya başlıyor.
Ben doktora yapmış baya da başarılı bir mühendisim. Piyasada aranan başarılı bir isimim. Ama sevgilim mesleki anlamda kariyer anlamında bana denk değil. Ailesi de aileme denk değil onlar okumamış benimkiler doktora mezunu, 2 üni bitirmiş insanlar. Bunları ilk aşamada dert etmedim çünkü çok iyi kalplidir, düşüncelidir, sadakatlidir, beni benimser en ufak bir ters davranışını bile görmedim. Bu kadar iyi huylu bir sevgilim de ilk kez oluyor.
Neyse uzatmadan asıl sıkıntıma geleyim, annem benim için hep yüksek mevkiilerde insanları denk görüyordu. Savcı hakim ne bileyim meslektaşlarım vs ben reddedince niye reddettin iyi meslekleri var okumuş insanlar derdi.Geçen ay sevgilimle anne babamı tanıştırdım. Çok sıcak yaklaştılar ona karşı, sürekli selam söylerler hala. En ufak olumsuz bir şey söylemediler. Ama arada sırada annemin maddi konuları taktığını düşünüyorum. Mesela doğum günümde herkes hediye almıştı sevgilim ufak bir şey alabilmişti. Annem çok hevesli şekilde sorunca hediyeyi abartarak anlattım. Bir kere de arabası yok muydu arkadaşının dedi. Ben de yeni alacak o yüzden eskisini sattı şimdilik yok dedim. Dün de en son evi nasıl arkadaşının dedi. Ona da çok güzel dedim. Halbuki eşyası yok.
Neyse yani evlilik muhabbeti açılınca ben düğün kına vs istemem diyorum her zaman. Hatta bekar eşyalarımla otururum diyorum. Annem de değersiz olursun öyle hiç bir şey İstemem denmez diyor. Mehir iste en azından 50 60 bin diyor. Ama sevgilimin bunu bile vereceğinden emin değilim.
Bir yandan annem ve onun beklentisi (bir manada benim de beklentim) bir yanda sevgilimle harika anlaşıyor olmamız. Ne yapacağım?