merhaba kızlar 2 yıla yakın süredir bir ilişkim var. ufak tefek sorunlar ve anlaşamamazlıklar dışında problemimiz yok. gerçekten çok iyi biri ve bana olan sevgisinden sadakatinden eminim. annemle babamda tanıyor seviyor. ailem biz birlikte olmadan önce tanıyordu onu. babam sevgili adıyla bilmese de görüştüğümüzden haberdar. onun annesi de beni çok seviyor babası hayatta değil. bana çok bağlı olduğunu biliyorum onun hayatta ki en büyük desteklerden biriyim. artık ciddi düşünüyoruz. benim okulda son yılım mezun oluyorum. uzun zaman oldu ve çok yaşanmışlığımız var anılar fotoğraflar. gelecek planlarım da onunla. örneğin hayalimdeki düğünü gelinliği gezmek istediğim yerleri onunla paylaştım hep onların bir parçası oldu o da. buraya kadar diyeceksiniz ki sorun ne o zaman. ama bu saydığım şeyler bana bazen olumlu şeyler gibi değil de üzerimde baskı gibi geliyor. mecburiyet gibi geliyor. bu sebeplerden dolayı evlenmek zorundaymışım gibi hissediyorum. bu sebeplerden dolayı ayrılamazmışım gibi hissediyorum. yani gerçekten mutlu olduğum için,sevdiğim için mi yoksa bu sebeplerden dolayı mı birlikte olduğumu anlayamıyorum. birlikte iyi vakit geçiriyorum ama oturup düşündüğümde eksik şeyler var gibi geliyor. bu konuda bana yardımcı olabilir misiniz bilmiyorum. ama tarafsız yabancı birilerinin fikirlerine ihtiyacım var