Önceki konumda bahsetmiştim. Annesi ile aramız çok iyi. haftada 2-3 kez telefonlaşıyoruz. Birkaç kez görüştük. Yalnız benim ona olan sevgimi hissedemediğini söylemiş sevgilime. Nedeniyse hala sizli bizli konuşuyor olmammış. Halbuki bugüne kadar olanlarla belli ettiğimi düşünüyorum. Aramızda geçenleri tek tek saymam uzun olur şimdi. Sevgilim yokken bile yanına gidiyordum ki yine giderim. Ayrıca sevgilim sormuş "sana nasıl hitap etsin kız teyze mi abla mı anne mi desin" demiş. Annesi de "istediğini desin, anne desin" demiş. Ki ben annem gibi seviyorum o kadar yakın hissediyorum. Ayrılırken sarılınca nasıl üzülüyorum içim acıyor sanki yanından ayrılmak istemiyorum. Ama daha sözlü bile değiliz. Nasıl olur bilmiyorum. Evlenmeyi düşünüyoruz zaten okul durumuna göre 2-3 yıl sonunda evlenmeyi planlıyoruz.
Bugün konuştuk telefonda. Sevgilimin anlattığını ve elimde olmadan çekindiğimi, annem gibi gördüğümü ama zamana ihtiyacım olduğunu söyledim. Sevgilimin annesi de, yeteri kadar zamanın geçtiğini, resmiyetten hoşlanmadığını gayet açık ve biraz sert bir şekilde söyledi. Açıkçası çok şaşırdım ve üzüldüm. Her zaman anlayışlı, çok tatlı, sakin konuşurdu. Ne yapmalıyım bilemiyorum.
Offf tam benlik bir konu 15 gün sonra nişanım var ama ben hala anne diyemiyorum
Sözlümse anneme anne babama baba kısacası ben kime nasıl hitap ediyorsam oda o
şekilde hitap ediyor.Ve haklı olarak bazen biraz kızıyor anne baba demediğim için.
Ama kötülükten değil ki ya çekiniyorum ondan diyemiyorum
Çok iyi anlıyorum. Çok zor oluyor. Şimdi telefonda konuştuk bir iki kere sen diye hitap etmek bile kan ter içinde bıraktı beni. Halbuki o da bir anne sevdiğimiz insanın annesi bu kadar büyütmemize gerek yok. Çekinmemize gerek yok ama bunu bilsekde elimizde olmuyor.
Ya benim düşüncem şu her yaşı büyük birine teyze veya amca,dayı
falan diyebiliriz ama herkese anne baba denmiyo sevdiğimiz insanın
annesi bile olsa kendi annem babam dışında birine anne baba demek
garip geliyor ama demek zorundayım biliyorum oyüzden demem gerek..
Sizin durumunuz benimkinden daha zor. Açıkçası ben annem gibi hissedebiliyorum o yüzden sadece çekindiğimden diyemiyorum. Ama artık daha rahat olmaya çalışacağım. Bence teyze amca falanda dememelisiniz. Madem anne baba diyemiyorsunuz en iyisi hiçbir şey dememek. Bu nişanlılık dönemi uzun sürerse nişalıyken sorun olmaya başlayabilir ama alışmak lazım yavaş yavaş.
Önceki konumda bahsetmiştim. Annesi ile aramız çok iyi. haftada 2-3 kez telefonlaşıyoruz. Birkaç kez görüştük. Yalnız benim ona olan sevgimi hissedemediğini söylemiş sevgilime. Nedeniyse hala sizli bizli konuşuyor olmammış. Halbuki bugüne kadar olanlarla belli ettiğimi düşünüyorum. Aramızda geçenleri tek tek saymam uzun olur şimdi. Sevgilim yokken bile yanına gidiyordum ki yine giderim. Ayrıca sevgilim sormuş "sana nasıl hitap etsin kız teyze mi abla mı anne mi desin" demiş. Annesi de "istediğini desin, anne desin" demiş. Ki ben annem gibi seviyorum o kadar yakın hissediyorum. Ayrılırken sarılınca nasıl üzülüyorum içim acıyor sanki yanından ayrılmak istemiyorum. Ama daha sözlü bile değiliz. Nasıl olur bilmiyorum. Evlenmeyi düşünüyoruz zaten okul durumuna göre 2-3 yıl sonunda evlenmeyi planlıyoruz.
Bugün konuştuk telefonda. Sevgilimin anlattığını ve elimde olmadan çekindiğimi, annem gibi gördüğümü ama zamana ihtiyacım olduğunu söyledim. Sevgilimin annesi de, yeteri kadar zamanın geçtiğini, resmiyetten hoşlanmadığını gayet açık ve biraz sert bir şekilde söyledi. Açıkçası çok şaşırdım ve üzüldüm. Her zaman anlayışlı, çok tatlı, sakin konuşurdu. Ne yapmalıyım bilemiyorum.
20 gün sonra evli olcağım sevgilim annesine anne demiyorum ben hala ya
sadece sevgiliyken neden anne diyeceksin hiç girmeseydin keşke baştan
Ben arada resmi bişey olmadığı sürece doğru bulmuyorum, kendi anneme babama haksızlık gibi geliyor. Tabiki söz nişan falan olunca diceksin mecburen ama birşey yokken teyze amca yeterli.Saygıda kusur edilmediği sürece sıkıntı olmaz bence
Açıkçası annesiyle yakınlığım böyle hissettiriyor. babasıyla o kadar çok vakit geçirmedim ama onuda sevdim onada ısındım. mesele babasına baba demek şu an imkansız gibi geliyor. ama annesi ile aramızdaki yakınlık bunu kolaylaştırıyor. Birde şunu belirteyim. annem ve babam ayrı ben annem ile büyümedim. Şu anda da uzağız 14 saatlik mesafe var kara yolu ile. Bunu pek söylemem ama bir anne boşluğu var sanki... Gün gelecek evleneceğiz ve annesi annem olacak. Neden şimdiden bunu hissettiğim halde dile getirmeyeyim ki. Belki annemle yaşayamayacağım şeyleri sevgilimin annesi ile yaşayacağım. Tabiki şimdiden hiçbir şey belli olmaz daha evlenmedik ve kimse öz annenin yerini tutamaz ama benim için o annenin yeri de tam dolmuş değil.
Offf tam benlik bir konu 15 gün sonra nişanım var ama ben hala anne diyemiyorum
Sözlümse anneme anne babama baba kısacası ben kime nasıl hitap ediyorsam oda o
şekilde hitap ediyor.Ve haklı olarak bazen biraz kızıyor anne baba demediğim için.
Ama kötülükten değil ki ya çekiniyorum ondan diyemiyorum
ben nişanlandıktan 1 ay sonra demeye başlamıştım... bende sizin gibi düşünüyordum.. çok çekiniyordum.. nişanlım çoktan başlamıştı anne , baba demeye bende tık yok.. sonra kayınvalidem işittirdi artık anne baba desen diye bende o an cesaretimi topladım.. artık çok rahat diyorum.. çok şükür atlattım o sıkıntıyı.. sende sıkma kendini 1 kere çıksın ağzından gerisi basit
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?